Γράφει ο Νικόλαος Λιόκος
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ ΑΕ) ιδρύθηκε το 1960 ώστε να εκμεταλλευτεί, υπέρ του Ελληνικού Λαού, την καλλιέργεια ζαχαρότευτλων με στόχο την βιομηχανική παραγωγή ζάχαρης, ενός φυσικού και θρεπτικού προϊόντος, το οποίο μέχρι τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελούσε είδος πολυτελείας. Η εταιρία μεσουρανούσε για πάνω από σαράντα χρόνια παράγοντας μέσω 5 εργοστασιακών μονάδων (Λάρισα-Πλατύ-Σέρρες-Ξάνθη-Ορεστιάδα) καθαρή κρυσταλλική ζάχαρη υψηλής ποιότητας.
Η ΕΒΖ μέχρι το 2006, παρήγαγε το σύνολο της ζητούμενης ποσότητας στην Ελλάδα, με ετήσια παραγωγή περίπου 340.000 τόνους. Η μεγάλη και καταστροφική αλλαγή επήλθε το 2006, με την Κοινή Οργάνωση Αγοράς (ΚΟΑ) Ζάχαρης, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να περιοριστεί, στα πλαίσια του «υγιούς ανταγωνισμού»(;;;), η παραγωγή του προϊόντος κατά 50% περίπου.
Σήμερα ενόψει της διάλυσής της, ελέω τραπεζικού δανεισμού με υπέρογκα επιτόκια και εξαιτίας πολιτικών οι οποίες ήθελαν να διαλύσουν τον πρωτογενή τομέα η βιομηχανία βρίσκεται ένα βήμα πριν την πτώχευση. Πάνω στο πτώμα της και στις ανησυχίες των υπαλλήλων και των τευτλοπαραγωγών στήθηκε ένα παραμάγαζο υποσχέσεων για δήθεν επενδυτές και ανάκαμψη της εταιρίας.
Οι αριστεροί μέχρι πρόσφατα κυβερνώντες, εκφραστές μιας δήθεν φιλολαϊκής πολιτικής, απαξίωσαν ακόμα περισσότερο την ΕΒΖ ΑΕ αφήνοντας απλήρωτους για σχεδόν 8 μήνες τους εργαζόμενους, πληρώνοντάς τους τελικά τα δεδουλευμένα δύο μόλις μέρες πριν τις εκλογές. Τα τεύτλα όμως που σπάρθηκαν, θα σαπίσουν στη γη αφού κανένα πλάνο για λειτουργία εργοστασιακής μονάδας δεν υπάρχει, αλλά και αποζημίωσης των τευτλοπαραγωγών. Από την άλλη αποτελεί όμως θράσος των σημερινών «πατριωτών» της ΝΔ να μιλούν για διάσωση, οι ίδιοι που οδήγησαν μεθοδευμένα στην καταστροφή της επί των ημερών τους.
Οι τακτοποιήσεις του προσωπικού με προσυνταξιοδοτικά προγράμματα και μετατάξεις από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν η επιβεβαίωση της αποτυχίας τους να στηρίξουν την ΕΒΖ. Με ρουσφετολογικές τροπολογίες μπορεί να λύνεται το θέμα της εργασίας, δε λύνεται όμως το μέλλον μιας κατεξοχήν αγροτικής βιομηχανίας που δεν θα μπορέσει να στηθεί ξανά στα πόδια της.
Ήταν ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή όμως που με επίκαιρες ερωτήσεις προσπάθησε να βοηθήσει, αλλά οι δημοκράτες δεν απαντούσαν στους φασίστες. Ήταν ο Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή που από το καλοκαίρι του 2018 είχε ξεσκεπάσει στη βουλή τις ύπουλες μεθοδεύσεις εξυγίανσης από υποψήφιους επενδυτές, οι οποίοι τελικά ούτε εμφανίστηκαν, ούτε επένδυσαν στην ΕΒΖ.
ΥΓ. Κούφια λόγια και υποσχέσεις εκ νέου, περί προσπάθειας εξεύρεσης βιώσιμης λύσης, από έναν υφυπουργό που οραματίζεται τη μάχη των μαχών για την επικείμενη δήθεν διαπραγμάτευση της νέας ΚΑΠ (κοινή αγροτική πολιτική των χωρών της ΕΕ). Τίποτα περισσότερο από μπιλιετάκια του κυρίου Καλοχαιρέτα!
ΥΓ. 2 Τώρα με βουλευτές του κάθε μπαρούφα και του κάθε τυχάρπαστου πατριώτη, αλλά κυρίως με τους «δεξιούς» της ΝΔ είμαστε σίγουροι πως θα δοθεί λύση! Περαστικά μας.
