Άνευ σχολίου...
Για να σπάσουμε την μονοτονία του άθλιου πολιτικού συστήματος (αλλά για να σπάσουμε και την πλάκα μας) δημοσιεύουμε ένα βίντεο με δηλώσεις-σοκ για τα εγκληματικά σχέδια της Χρυσής Αυγής.
Και για την ιστορία:
Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016
ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΟΡΦΑΝΑ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ «ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ»
Γράφει ο Αντίοχος
Μπορεί η επίσημη νουδούλα να κάθεται σούζα μπροστά στους συριζοψεκασμένους για το «προσφυγικό» ζήτημα (κατόπιν αυστηρής εντολής της κοινής τους αφέντρας, φράου Μέρκελ), αλλά οι σαμαρόφρονες του διαδικτύου ξεσαλώνουν, νοσταλγώντας τα… επιτεύγματα της σαμαροκρατίας.
Έτσι, σε άρθρο υπό τον τίτλο «Αλήθειες που ΔΕΝ λέγονται…», αναφέρονται -μεταξύ των άλλων- και οι εξής… βαθυστόχαστες σαμαρο-μπουμπουκιές:
«Γιατί ακόμα και τώρα ο απερίγραπτος αυτός «θίασος» που παριστάνει την κυβέρνηση, δεν ιδρύει (κλειστά) «κέντρα κράτησης» των αλλοδαπών!
Και μάλιστα κέντρα κράτησης των λαθρομεταναστών!
Γιατί τους πραγματικούς πρόσφυγες οφείλει να τους φιλοξενεί ξεχωριστά από τους λαθρομετανάστες.
- Οι πρώτοι, οι πρόσφυγες, να περιμένουν τη σειρά τους να φύγουν κανονικά, για άλλες ευρωπαϊκές χώρες (Relocation)
- Και οι δεύτεροι, οι λαθρομετανάστες, να μείνουν εκεί μέχρι να ζητήσουν μόνοι τους να γυρίσουν στην πατρίδα τους, ή να τους διώξουμε με την βοήθεια της Ένωσης (Repatriation).
Έξη χιλιάδες λαθραίοι χώραγαν και πέρασαν κοντά 100 χιλιάδες στα δυόμιση χρόνια που λειτούργησε.
Γιατί κάθονταν δυό-τρείς μήνες και μετά ζήταγαν να φύγουν στις πατρίδες τους.
Κι έρχονταν άλλοι που έκαναν το ίδιο…
Κι έτσι λειτούργησε η Aποτροπή (Deterrence) προς τα έξω (μην έρχεστε θα σας «μπουζουριάσουμε»), ενώ «καθάρισε» και το κέντρο της Αθήνας για δυόμιση χρόνια.
Και την έκλεισαν την «Αμυγδαλέζα», οι ηλίθιοι!
Και κατάργησαν την Αποτροπή που υπήρχε επί Σαμαρά…
Και γεμίσαμε «λεφούσια» παράνομων και προσφύγων αδιακρίτως, που περιφέρονται ανά την επικράτεια…».
Λοιπόν, αυτές είναι οι αλήθειες που δε λέγονται:
- ον) Μετά τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη της Χρυσής Αυγής -τον Ιούνιο του ’12- και ευρισκόμενοι υπό το καθεστώς πανικού, ενόψει της συνεχούς ανόδου των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, οι Σαμαροβενιζέλοι έκαναν κάποιες σπασμωδικές κινήσεις προς καταπολέμηση της υπάρχουσας λαθρομετανάστευσης (τις κλασσικές «επιχειρήσεις – σκούπες», κ.α.), χωρίς αποτέλεσμα και χωρίς απελάσεις.
- ον) Στην Αμυγδαλέζα και σε 3-4 ακόμα «Κέντρα Κράτησης», κρατούντο περί τις 5 χιλιάδες λαθρομετανάστες, κάποιοι εκ των οποίων (περίπου ένας στους τρεις) ζήτησαν τον εθελοντικό επαναπατρισμό τους. Το δε σύνολο των εθελοντικώς επαναπατρισθέντων, δεν ξεπερνά τις 10.000, μέσα σε 2 ½ χρόνια. Μια σταγόνα στον ωκεανό της λαθρομετανάστευσης! Σπουδαίο… κατόρθωμα!
- ον) Βεβαίως, είναι γεγονός ότι την πρώτη περίοδο της σαμαροκρατίας, οι εισροές λαθρομεταναστών ήταν μειωμένες σε σχέση με το προηγούμενο χρονικό διάστημα. Αλλά, κι αυτό οφειλόταν στην Χρυσή Αυγή. Διότι, την εποχή εκείνη, τα καθεστωτικά ΜΜΕ ξεσπάθωναν καθημερινά για τα «Τάγματα Εφόδου» και τις «ρατσιστικές» επιθέσεις, βαφτίζοντας «ρατσιστική» επίθεση οποιονδήποτε καυγά μεταξύ αλλοδαπών και «ρατσιστική» δολοφονία οποιαδήποτε δολοφονία στα πλαίσια ξεκαθαρίσματος λογαριασμών των αντιπάλων μαφιών. Στις μέρες μας τα νέα κυκλοφορούν γρήγορα κι οι επίδοξοι λαθρομετανάστες τρομοκρατούνταν με τις ψευδείς αυτές ειδήσεις που μάθαιναν και απόφευγαν την Ελλάδα.
Αυτά, και… σκασμός Μπουμπούκο!
Εθνικισμός.net
Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ: ΕΔΩΣΑΝ ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ ΣΕ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑΤΟ
Από την Ομιλία του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής στην Βουλή (Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016)
Με μεγάλη μου έκπληξη άκουσα έναν ηγέτη πολιτικού κόμματος της Αριστεράς να αποδίδει τα εύσημα για την ανθρωπιστική επιχείρηση του ΝΑΤΟ. Πού είναι ο καιρός που διαδηλώνατε κατά των βομβαρδισμών στην Γιουγκοσλαβία; Έχετε λιώσει πολλά ζευγάρια παπούτσια κάνοντας πορείες και φωνάζοντας «Φονιάδες των Λαών, Αμερικάνοι». Τώρα ομιλείτε υπέρ του ΝΑΤΟ και φυσικά αυτή δεν είναι η μόνη έκπληξη. Είχαμε και τα συγχαρητήρια της Μέρκελ προς τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για την εθνική συναίνεση στο λεγόμενο προσφυγικό, το οποίο είναι κατά το μικρότερο ποσοστό προσφυγικό, αλλά κυρίως ζήτημα λαθρομεταναστών.
Το ΝΑΤΟ και τα δάκρυα του Ελληνισμού
Έχουμε φτάσει στο σημείο ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έλεγε στο πρόγραμμά του ότι θα βγάλει τη χώρα από το ΝΑΤΟ, αυτήν τη στιγμή να φέρνει το ΝΑΤΟ μέσα στο ίδιο το Αιγαίο. Πρέπει, όμως να μιλήσουμε για το ΝΑΤΟ, να πούμε τι θυσίασε η Ελλάδα για αυτό. Για όσους δεν το ξέρουν, πρόβλημα στη Θράκη με τους μουσουλμάνους δεν θα υπήρχε, όπως υπάρχει σήμερα, με την τουρκική προπαγάνδα, εάν κατόπιν πιέσεων που ασκήθηκαν από τους Αμερικάνους και από το ΝΑΤΟ, δεν υποχρεώναμε τους μουσουλμάνους να μάθουν το νεοτουρκικό αλφάβητο και να μπουν στην τουρκική παιδεία.Επίσης, για όσους δεν το γνωρίζουν, οι κυβερνήσεις της Ελλάδος δεν είχαν αναγνωρίσει τη Γιουγκοσλαβία, διότι μέσα στους κόλπους της Γιουγκοσλαβίας υπήρχε η δημοκρατία της λεγόμενης Μακεδονίας και γινόταν αλυτρωτισμός εις βάρος του ελληνισμού. Για αυτόν το λόγο δεν τους είχαμε αναγνωρίσει, αλλά μόλις ο Τίτο συγκρούστηκε με τον Στάλιν, τότε η κυβέρνηση της χώρας την αναγνώρισε.
Να έρθουμε σε κάποια κρίσιμα σημεία της νεοελληνικής ιστορίας, όπου η χώρα ανήκε στο ΝΑΤΟ. Τι έκανε το ΝΑΤΟ, όταν ξερίζωνε τον ελληνισμό από την Κωνσταντινούπολη ο τουρκικός όχλος; Τίποτε! Τι έκανε το ΝΑΤΟ, όταν βομβάρδιζαν το 1963 και 1964 πρώτη φορά την Κύπρο οι τούρκοι; Τίποτε! Τι έκανε το ΝΑΤΟ, όταν είχαμε την εισβολή του Αττίλα το 1974; Τίποτε! Τι έκανε το ΝΑΤΟ στην κρίση των Ιμίων; Τίποτε! Τι κάνει το ΝΑΤΟ τώρα που οι τούρκοι αμφισβητούν την εθνική μας κυριαρχία; Τίποτε!
Καμία, λοιπόν, απαίτηση δεν μπορούμε να έχουμε από αυτόν τον Οργανισμό, ο οποίος έχει στη στοργική του αγκάλη την Τουρκία και είναι δεδομένο ότι λειτουργεί εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.
Δώρο στους νατοϊκούς η εθνική μας κυριαρχία με πρόσχημα το «προσφυγικό»
Φυσικά αυτό το οποίο ελέχθη ότι δεν θα επιχειρούν στα ελληνικά χωρικά ύδατα, είναι τουλάχιστον χωρίς λογική βάση. Διότι μεταξύ Λέσβου και Μικράς Ασίας, μεταξύ Χίου και Μικράς Ασίας, Σάμου και Μικράς Ασίας και Ιωνίας δεν είναι δυνατόν τα πλοία του ΝΑΤΟ να βρίσκονται στο πουθενά. Εκεί ισχύει η μέση γραμμή. Δεν υπάρχουν διεθνή ύδατα εκεί, επομένως θα επιχειρούν και εντός των χωρικών μας υδάτων. Επιπλέον, τα πλοία του ΝΑΤΟ δεν έχουν την αποστολή να αποτρέψουν τη ροή προσφύγων και λαθρομεταναστών. Δεν έχουν αυτήν τη δικαιοδοσία, παρά μόνο να ειδοποιήσουν τις αρμόδιες αρχές, ελληνικές ή τουρκικές.Τι σημαίνει όμως η εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας; Τι δείχνει; Τι αποδεικνύει; Αποδεικνύει ότι η περίφημη Ευρωπαϊκή Ένωση, προς την οποίαν έχουμε δώσει τα πάντα, είναι ένας γίγας με πήλινα πόδια, είναι ένας υποτακτικός των Ηνωμένων Πολιτειών και δεν κάνει τίποτε πέραν των εντολών που θα πάρει από την Ουάσιγκτον. Αυτό αποδεικνύεται τόσο από τους τυχοδιωκτικούς πολέμους που έκαναν οι Αμερικανοί στη Μέση Ανατολή και οι οποίοι δημιούργησαν αυτό το όλο ζήτημα, όσο και από το εμπάργκο κατά της Ρωσίας, το οποίο συνυπέγραψε η Ελλάδα και είναι εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων.
Η ενδεχόμενη κλιμάκωση στη Συρία είναι δεδομένο ότι έφερε τα πλοία του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας. Δεν έχουν έρθει τα πλοία του ΝΑΤΟ εδώ να σταματήσουν κανέναν πρόσφυγα, κανέναν παράνομο μετανάστη. Η παρουσία τους εδώ είναι μια πολεμική ενέργεια, η οποία βάζει στο όλο παιχνίδι την Ελλάδα και κατά τούτο είναι εθνικά επικίνδυνη και απαράδεκτη ενέργεια, η οποία, ας μάθει ο ελληνικός λαός, δεν έγινε με πρωτοβουλία της Ελλάδος ούτε της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με πρωτοβουλία της τουρκίας έγινε. Έχουν δημοσιευθεί αυτά τα πράγματα. Πήρε ο Νταβούτογλου τηλέφωνο τη Μέρκελ και μετά ενεπλάκη η Ελλάδα στο όλο ζήτημα.
Ολόκληρη η Ελλάδα ένα... Hot Spot!
Ερχόμενοι στο ζήτημα των λαθρομεταναστών, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντί να χρηματοδοτεί την Τουρκία, δεν της επιβάλλει κυρώσεις και αναγκάζει την Ελλάδα να δημιουργήσει Hot Spot και να υποδεχτεί όλους αυτούς τους ανθρώπους; Εις ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ελλάδα και τους πρόσφυγες, μετά την πρόσφατη σύνοδο στην οποία είχε πάει ο πρωθυπουργός και ο Μητσοτάκης, είχαμε μια δήλωση του Προέδρου της Γαλλίας Ολάντ, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ είπε «Αν είχαμε βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ, ποιος θα σταματούσε τώρα την ροή των μεταναστών;». Ιδού λοιπόν, γιατί μας θέλουν. Οι ίδιοι το ομολογούν.Η Ελλάς και το πρόβλημα της Συρίας δεν είναι μεγέθη εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Να μην ξεχνάμε την εποχή που όταν ξεσηκώνονταν οι λεγόμενες δυνάμεις αντιπολιτεύσεως κατά του Άσαντ, το ελληνικό κράτος έκλεισε την πρεσβεία της Συρίας και χαιρέτησε τις «δημοκρατικές δυνάμεις», οι οποίες έκαναν την «αραβική άνοιξη». Ποιες ήταν αυτές ο «δημοκρατικές δυνάμεις» το είδαμε πολύ καλά μέσα από τους ηλεκτρονικούς μας υπολογιστές με τους live αποκεφαλισμούς ανθρώπων και όλες αυτές τις καταστροφές. Αυτό το τέρας έχει πηγή προελεύσεως και όλοι τη γνωρίζουμε. Αυτό το τέρας χρηματοδοτήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, από το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία.
Αυτήν τη στιγμή, εμείς έχουμε το πρόβλημα και αυτοί κοιτάνε να μας το φορτώσουν. Θα πρέπει να αντιληφθούμε επίσης ότι η λεγόμενη πολιτική των hot spots, που την επιδοτούν οι Ευρωπαίοι, δεν είναι καθόλου αθώα. Και δεν είναι τυχαίο ότι στη Νήσο Κω, όπου υπάρχουν αντιδράσεις για το hot spot, δεν είχαν μαζική εισροή προσφύγων και λαθρομεταναστών τις τελευταίες ημέρες.
Χρυσή Αυγή, για να μην έχουν οι Έλληνες την τύχη των Ινδιάνων
Είναι δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα, η Ελλάδα πεθαίνει και αυτό που θέλουν οι επικυρίαρχοι του κόσμου, οι οποίοι επιθυμούν την καταστροφή των εθνικών κρατών, είναι την αλλαγή του πληθυσμού. Το δήλωσε, άλλωστε, ευθέως σε μια σύνοδο του ΟΗΕ που έγινε στην Ελβετία ο Υπουργός Αμύνης της Γερμανίας, ότι για λόγους οικονομικούς, για να έχουν φθηνό εργατικό δυναμικό για τα ασφαλιστικά τους ταμεία, οι Ευρωπαίοι θέλουν να αλλάξουν τον πληθυσμό της Ευρώπης.Εμείς δεν θέλουμε να αλλάξει ο πληθυσμός της Ελλάδος. Θέλουμε να μείνουν οι Έλληνες σε αυτόν τον τόπο. Δεν θέλουμε οι Έλληνες να έχουν την τύχη των Ινδιάνων της Βορείου και της Νοτίου Αμερικής, οι οποίοι εξοντώθηκαν από κάποιους, τους οποίους έφεραν εκεί διάφορες δυνάμεις.
Τελειώνω λέγοντας ότι εμείς, η Χρυσή Αυγή, είμαστε υπερήφανοι που μόνοι εναντίον όλων δεν συναινούμε σε αυτήν την «εθνική συναίνεση». Λέμε «ΟΧΙ» στην παράνομη είσοδο στην Ελλάδα όλου αυτού του πληθυσμού, γιατί δεν αντέχει η χώρα. Λέμε ΟΧΙ στην παρουσία του ΝΑΤΟ στην εθνική μας επικράτεια. Λέμε ΟΧΙ στην εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
ΤΖΙΧΑΝΤ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ: ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΦΩΝΑΖΑΝ “ΑΛΛΑΧ ΑΚΜΠΑΡ” ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ
Η είδηση είναι από τοπική ιστοσελίδα των Τρικάλων και είναι ενδεικτική της επιχειρούμενης ισλαμοποίησης της χώρας με την εισβολή χιλιάδων λαθρομεταναστών.
450 μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες που φιλοξενούνται στο Κλειστό Γυμναστήριο της Μπάρας Τρικάλων φώναζαν "Αλλάχ Άκμπαρ" έξω από το προαύλιο, ενώ απέναντι βρίσκεται ο Ιερός Ναός του Αγίου Νεκταρίου!
Δεν θα μας προξενήσει καμία εντύπωση αν πολύ σύντομα, ο εξαγριωμένος από τον εγκλωβισμό στην χώρα μας, όχλος των λαθρομεταναστών αρχίσει να προβαίνει σε εγκληματικές πράξεις κατά περιουσιών και ανθρώπων.
Η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση απειλεί άμεσα τον εθνικό και κοινωνικό ιστό της Πατρίδας μας και αυτό βιώνουμε τώρα!
ΜΙΚΗΣ ΜΑΝΤΑΚΑΣ: ΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΧΕΤΑΙ! 41 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΝΔΡΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ
Τη δεκαετία του 1970 η πολιτική ζωή στην Ιταλία βρίσκονταν σε αναβρασμό. Οι απεργίες, οι πορείες και οι διαδηλώσεις, ήταν καθημερινό φαινόμενο, ενώ οι πλατείες και οι δρόμοι των μεγάλων πόλεων είχαν μετατραπεί σε εμπόλεμες ζώνες εξαιτίας των συγκρούσεων μεταξύ διαδηλωτών (κυρίως ακροαριστερών) με την αστυνομία, καθώς και μεταξύ αριστερών και εθνικιστών.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 το ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα ήταν πανίσχυρο. Τα ποσοστά που λάμβανε στις εκλογές άγγιζαν το 35%, ενώ ξεπερνούσαν το 50% σε πολλές περιοχές, ειδικά στην Βόρεια Ιταλία. Εκτός από το ΚΚΙ υπήρχαν πολλές ακόμη οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς (Lotta Continua, Potere Operaio, κ.λπ.) με αρκετά από τα στελέχη τους να προβαίνουν σε βίαιες ενέργειες και δολοφονίες.
Το σύνθημα που κυριαρχούσε στους κύκλους των ακροαριστερών ήταν: “Uccidere un fascista non e’ reato” («Το να σκοτώνεις έναν φασίστα δεν είναι έγκλημα»).
Η χρονική περίοδος από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 (με τη «σφαγή της Piazza Fontana» στο Μιλάνο) μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 (με τη «σφαγή στο σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολόνια») έχει καταγραφεί στην πολιτική ιστορία με την ονομασία «Μολυβένια Χρόνια» («Anni di Piombo»). Κατά τη διάρκειά των «μολυβένιων ετών» έγιναν δεκάδες βομβιστικές επιθέσεις, εκατοντάδες ένοπλες συγκρούσεις αριστερών με την αστυνομία, δολοφονίες πολιτικών προσώπων, δικαστών, κομματικών στελεχών και αθώων πολιτών.
Πάνω από 20 ήταν οι εθνικιστές, που δολοφονήθηκαν από αριστερούς τρομοκράτες. Ανάμεσα τους και ο Έλληνας φοιτητής της Ιατρικής Μίκης Μάντακας, που δολοφονήθηκε στη Ρώμη στις 28 Φεβρουαρίου του 1975. Να σημειωθεί ότι οι δολοφόνοι του (όπως και οι δολοφόνοι των δικών μας παλικαριών Γιώργου Φουντούλη και Μάνου Καπελώνη) παραμένουν ακόμη ασύλληπτοι.
Ο Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας (ΕΣΕΣΙ)
Λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους στρατιωτικούς , στις 21 Απριλίου 1967, ιδρύθηκε στην Ιταλία ο Εθνικός Σύνδεσμος Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας (ΕΣΕΣΙ), γνωστός με την επωνυμία LEGA.O ΕΣΕΣΙ απαρτίζονταν από ένα πολιτικά ετερόκλητο πλήθος Ελλήνων φοιτητών, που προέρχονταν από διαφορετικούς χώρους της δεξιάς. Είχε στις τάξεις του πρώην στελέχη της ΕΡΕ, βασιλικούς κ.λπ. Είχε όμως και πολλούς εθνικιστές, χωρίς ωστόσο να λείπουν και οι καιροσκόποι, που όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, ήταν και οι περισσότεροι. Ήταν αναπόφευκτο, λοιπόν, να υπάρχουν προστριβές και πολιτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των μελών του.
Ο ιδρυτής και επικεφαλής του ΕΣΕΣΙ Σπύρος Σταθόπουλος (1940- 2012), φοιτητής Πολιτικών Επιστημών τότε στο πανεπιστήμιο της Νάπολης, διαχειριζόταν, τις περισσότερες φορές επιτυχώς, το δύσκολο έργο που ήταν να εξισορροπεί τις εντάσεις από τις αντιμαχόμενες φράξιες εντός του ΕΣΕΣΙ.
Δεύτερος στην ιεραρχία του ΕΣΕΣΙ ήταν ο Θεόδωρος Καραμπέτσος (1939-2014), φοιτητής Κτηνιατρικής τότε στο Πανεπιστήμιο της αριστεροκρατούμενης Μόδενας της Β. Ιταλίας.
Αρκετά στελέχη και μέλη του ΕΣΕΣΙ είχαν επαφές, σε πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο, με το MSI (Movimento Sociale Italiano, Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα) του οποίου Γενικός Γραμματέας ήταν τότε ο Giorgio Almirante και την FUAN (Fronte Universitaria di Azione Nazionale, Πανεπιστημιακό Μέτωπο Εθνικής Δράσης), φοιτητική οργάνωση του MSI. Η δράση των ορισμένων Ελλήνων φοιτητών που επρόσκειντο στον ΕΣΕΣΙ είχε ενοχλήσει κάποιους αξιωματούχους της επταετίας, οι οποίοι τους θεωρούσαν ακραίους, ακόμη και «αναρχικούς» ή «κομμουνιστές», ενώ δεν δίσταζαν να προτείνουν τρόπους για τον απομόνωσή τους ή τον εξοστρακισμό τους από την Lega.O ΕΣΕΣΙ, αρχικά, είχε τοπικούς συνδέσμους και διατηρούσε γραφεία σε όλες τις ιταλικές πόλεις, όπου φοιτούσαν Έλληνες, με αρκετές χιλιάδες εγγεγραμμένα μέλη, τα οποία με την πάροδο του χρόνου άρχισαν να λιγοστεύουν. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 60 και τις αρχές του 70, σε αρκετές περιοχές, ιδιαίτερα στις «κόκκινες» πόλεις της Βόρειας Ιταλίας (Μπολόνια, Μιλάνο, Βερόνα κ.λπ.), τα γραφεία άρχισαν ένα -- ένα να κλείνουν και τα μέλη του ΕΣΕΣΙ να διώκονται από τους Έλληνες και Ιταλούς κομμουνιστές.
Όλοι σχεδόν οι Έλληνες Εθνικιστές εκδιώχθηκαν για τα πιστεύω τους. Δεν είχαν θέση στα αριστεροκρατούμενα πανεπιστήμια, δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα στις σχολές τους, να δώσουν εξετάσεις, να γευματίσουν στα φοιτητικά εστιατόρια. Τα αριστερά αποβράσματα βιαιοπραγούσαν εναντίον τους συχνά με ύβρεις και ξυλοδαρμούς. Όποιος ανήκε στον ΕΣΕΣΙ αυτομάτως βαφτιζόταν ως “spia dei colonelli” («χαφιές των συνταγματαρχών») και του απαγορευόταν η είσοδος στον πανεπιστημιακό χώρο. Ήταν τέτοιο το μένος των αριστερών καθαρμάτων, ώστε έφθαναν στο σημείο να διώχνουν και τους φοιτητές εκείνους που συναναστρέφονταν όποιον είχε χαρακτηριστεί ως «φασίστας». Το σύνθημα που κυριαρχούσε τότε στους πανεπιστημιακούς χώρους ήταν “Fuori i fascisti dall’ universita” («Έξω οι φασίστες από τα πανεπιστήμια»). Οι θρασύδειλοι Έλληνες αριστεροί τραμπούκοι προέβαιναν σε αυτές τις ενέργειες, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση του ΚΚΙ, καθώς και των άλλων κομμάτων του «αντιφασιστικού μετώπου» (σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες). Πολλοί Έλληνες εθνικιστές αναγκάστηκαν να μετεγγραφούν σε άλλες πόλεις ή να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους.
Όπως συμβαίνει συνήθως, η συντριπτική πλειονότητα των τότε στελεχών του ΕΣΕΣΙ συμβιβάστηκε με το σάπιο μεταπολευτικό καθεστώς της διαπλοκής κομμάτων- «νταβατζήδων» και της κλεπτοκρατίας. Οι περισσότεροι από αυτούς εντάχθηκαν στην αστικοφιλελεύθερη ψοφοδεξιά, λιγότεροι στο κλεφτοΠΑΣΟΚ και ελάχιστοι στο ΕΝΕΚ (όπως ο Καραμπέτσος) και στην ΕΠΕΝ (όπως ο Σταθόπουλος). Κάποιοι άλλοι (όπως ο γιατρός Αλέξανδρος Κουτούζος, συγγραφέας του βιβλίου «ΕΣΕΣΙ- Που πήγαν εκείνα τα παιδιά», ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ, 1989), διακεκριμένοι επιστήμονες σήμερα, παρέμειναν στην Ιταλία, όπου εντάχθηκαν και ανέπτυξαν δράση σε διάφορα εθνικιστικά κόμματα και οργανώσεις.
Να σημειωθεί ότι και πολλοί Ιταλοί εθνικιστές φοιτητές εκείνης της περιόδου, υψηλά στελέχη του MSI, ενσωματώθηκαν αργότερα στο Σύστημα. Χαρακτηριστικά αναφέρω τον Gianfranco Fini, Γενικό Γραμματέα της νεολαίας και αργότερα Γ. Γ. του MSI, ο οποίος έγινε κεντρώος, ένθερμος υποστηρικτής της Νέας Τάξης και πρόεδρος της ιταλικής βουλής.
Ο Μάντακας φοιτητής στην Ιταλία
Ο Μίκης Μάντακας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Ιουλίου του 1952 και μεγάλωσε στου Παπάγου. Ήταν γιος του υποστράτηγου εν αποστρατεία Νίκου Μάντακα και της Καλλιόπης. Το 1970, μόλις τέλειωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο, πήγε στην πολιτικά και κοινωνικά τρικυμιώδη Ιταλία για να σπουδάσει Ιατρική. Γεμάτος ελπίδες και όνειρα, έφτασε για πρώτη φορά στην Μπολόνια, όπου γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του αρχαιότερου πανεπιστημίου του κόσμου. Εκεί άρχισε να δημιουργεί φιλίες με Ιταλούς συμφοιτητές του και με άλλους Έλληνες φοιτητές, κάποιοι από τους οποίους ήταν μέλη του ΕΣΕΣΙ. Παρά το γεγονός ότι ήταν αντικομμουνιστής, είχε αποφασίσει να αφοσιωθεί πρωτίστως στις σπουδές του και να μην ασχοληθεί με την πολιτική. Τα πράγματα όμως δεν ήλθαν όπως τα είχε προγραμματίσει. Σύντομα, στοχοποιήθηκε από Έλληνες αριστερούς φοιτητές και ενεπλάκη, αν και ακουσίως, στις πολιτικές αντιπαραθέσεις. Υπήρξε συχνά αντικείμενο ύβρεων και προκλήσεων από τους κομμουνιστές ενώ πολλές φορές είχε εκδιωχθεί με τη βία από το Ινστιτούτο Βιολογίας, προπύργιο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, όπου πήγαινε να παρακολουθήσει τα μαθήματά του.
Ο Μίκης Μάντακας πρώτος από κάτω, ανάμεσα σε φίλους στην Ιταλία
Κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης κομμουνιστών στο πανεπιστήμιο, ο Μίκης έτυχε να περάσει ανάμεσά τους. Κάποιοι Έλληνες κομμουνιστές φοιτητές, θρασύδειλα ανθρωπάκια, τον υπέδειξαν στους Ιταλούς τραμπούκους συντρόφους τους ως «Έλληνα φασίστα και προβοκάτορα». Οι τελευταίοι του επιτέθηκαν και τον ξυλοκόπησαν άγρια, με αποτέλεσμα ο Μίκης να εισαχθεί στο νοσοκομείο με πολλά τραύματα σε όλο του το κορμί. Από εκεί πήρε εξιτήριο με μια πρόγνωση 40 ημερών. Λίγο καιρό αργότερα δέχθηκε εκ νέου προκλήσεις, απειλές και ύβρεις από τα αριστερά καθάρματα. Η παραμονή του στην «κόκκινη» Μπολόνια είχε καταστεί πλέον προβληματική. Ως εκ τούτου, ο Μάντακας αποφάσισε να μετεγγραφεί στην Ιατρική Σχολή της Ρώμης, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του. Στην ιταλική πρωτεύουσα νοίκιασε ένα μικρό διαμέρισμα κοντά στη Via Lanciani, το οποίο μοιραζόταν με δύο άλλους φοιτητές. Στη Ρώμη ο Μίκης δημιούργησε καινούργιες φιλίες, κυρίως με νέους που ανήκαν στη στην φοιτητική οργάνωση του MSI, την FUAN, και συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις εκδηλώσεις της. Κατά τη διάρκεια μια γιορτής, που διεξήχθη από τους Ιταλούς συναγωνιστές του, γνώρισε μια κοπέλα, την Sabrina Andolina, που ανήκε στην οργάνωση και με την οποία σύναψε σχέση.
Η επιθετικότητα και η βία των κομμουνιστών έναντι των εθνικιστών, τον είχαν πείσει για την αναγκαιότητα ενός πιο δυναμικού πολιτικού ακτιβισμού. Σύμφωνα με τα λεγόμενα κάποιων φίλων του, ο Μίκης ήταν γοητευμένος από την «Αιώνια Πόλη», την οποία θεωρούσε την πιο όμορφη του κόσμου. Μάλιστα σκόπευε να εγκατασταθεί μόνιμα στην ιταλική πρωτεύουσα, μετά το πέρας των σπουδών του και να εξασκήσει το ιατρικό επάγγελμα, που τόσο επιθυμούσε. Η Μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια.
Η δολοφονία του Έλληνα Εθνικιστή
Στις 16 Απριλίου του 1973 αριστεροί τραμπούκοι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς πυρπολούν το σπίτι του Γραμματέα του MSI Mario Mattei, στη συνοικία Primavalle της Ρώμης. Από τον εμπρησμό κάηκαν ζωντανοί οι δύο γιοι του: ο 22χρονος Stefano και ο μόλις 8 ετών Virgilio. Υπεύθυνοι της φρικτής δολοφονίας είναι οι Achille Lollo, Marino Clavo, Manlio Grillo, και οι τρεις τους μέλη της ακροαριστερής οργάνωσης “Potere Operaio” («Εργατική Δύναμη»).Η δίκη των τριών δολοφόνων ξεκινά στις 24 Φεβρουαρίου του 1975. Παρών για να δικαστεί ήταν μόνο ο Lollo μιας και οι άλλοι δύο είχαν διαφύγει στο εξωτερικό. Σύσσωμος σχεδόν ο αριστερός τύπος καλεί τους «δημοκράτες» σε κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις υπέρ του Lollo.
Εντύπωση προκάλεσε εκείνη την περίοδο ότι πολλοί πολιτικάντηδες και διανοούμενοι – παρανοούμενοι έσπευσαν να συμπαρασταθούν τον ακροαριστερό δολοφόνο Lollo. Ανάμεσά τους ο κομμουνιστής γερουσιαστής Umberto Terracini, o σοσιαλιστής βουλευτής Riccardo Lombardi, o συγγραφέας Alberto Moravia, η Ιταλοεβραία κομμουνίστρια συγγραφέας Natalia Ginzburg, o θεατράνθρωπος Dario Fo με την σύζυγό του, την κομμουνίστρια ηθοποιό Franca Rame.
Οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν από νωρίς περικυκλώσει το κτίριο, όπου θα διεξαχθεί η δίκη, ενώ οι αριστεροί οργανώνονται σε πολυπληθείς ομάδες κρούσης, που παρεκτρέπονται και βιαιοπραγούν, κραυγάζοντας “Lollo libero” («Ο Lollo ελεύθερος»). Παράλληλα εκσφενδονίζουν πέτρες, τούβλα, μπουκάλια και μολότοφ.
Οι οδομαχίες μαίνονται και για τις επόμενες μέρες. Την τέταρτη μέρα της δίκης πραγματοποιείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας από τα μέλη του MSI, μέσω της οποίας καταγγέλλεται η αδράνεια της χριστιανοδημοκρατικής κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τα επεισόδια και τις βιαιότητες των αριστερών. Από μεριά τους, οι αριστεροί θεωρούν την συγκέντρωση ως φασιστική πρόκληση και συνεχίζουν τις βιαιοπραγίες.
Στις 28 Φεβρουαρίου 1975 αρκετοί Ιταλοί εθνικιστές , ανάμεσά τους και ο Μάντακας, βρίσκονται στην αίθουσα του δικαστηρίου, παρακολουθώντας τη δίκη. Έξω από το δικαστήριο τα βίαια επεισόδια λαμβάνουν ανησυχητικές διαστάσεις, με συμπλοκές και πυροβολισμούς. Ένας πολίτης τραυματίζεται από σφαίρα και ένας δημοσιογράφος από τούβλο. Το μεσημέρι, μετά τη διακοπή του δικαστηρίου, ο Μάντακας και οι συναγωνιστές του κατορθώνουν να ξεφύγουν από τον κλοιό των συγκεντρωμένων και να συγκεντρωθούν στα γραφεία του MSI στην οδό Ottaviano 9, κοντά στην Piazza Risorgimento. Μια ομάδα εκατό περίπου αριστερών τραμπούκων, ανάμεσά τους και οι Alvaro Lojacono και Fabrizio Panzieri (ο ακροαριστερός που κατηγορήθηκε επίσης για τη δολοφονία του Μάντακα), τους ακολουθεί. Όταν φθάνουν στο κτήριο όπου στεγάζονται τα κομματικά γραφεία, αρχίζουν να εκσφενδονίζουν βόμβες μολότοφ προς την κεντρική είσοδο, η οποία τυλίγεται στις φλόγες. Ο Μάντακας και οι συναγωνιστές του, ανάμεσα στις φλόγες και τους καπνούς, προσπαθούν να εξέλθουν από το κτήριο. Οι ακροαριστεροί, πολλοί από τους οποίους ήταν οπλισμένοι με πιστόλια, ανοίγουν πυρ. Μια σφαίρα βρίσκει τον Μάντακα στο κεφάλι. Εν μέσω πυρών, δύο συναγωνιστές τον μεταφέρουν υποβασταζόμενο σ’ ένα παραπλήσιο γκαράζ. Οι κομμουνιστές προσπαθούν λυσσαλέα να εισβάλλουν στο χώρο, πυροβολώντας και χτυπώντας με σιδερολοστούς τις κλειστές πόρτες. Μια ομάδα εθνικιστών επιστρέφει από την γειτονική Piazza Risorgimento και τους απωθεί. Οι αριστεροί τραμπούκοι οπισθοχωρούν, συνεχίζοντας να πυροβολούν. Από τα πυρά τους ένα μέλος της FUAN τραυματίζεται στον ώμο. Η αστυνομία όλο αυτό το διάστημα ήταν κραυγαλέα απούσα.
Όταν κόπασε η αναταραχή, έφτασε ένα ασθενοφόρο που παρέλαβε τον βαριά τραυματισμένο Έλληνα φοιτητή για να τον μεταφέρει στο πλησιέστερο νοσοκομείο, το Santo Spirito. O Μίκης βρίσκεται σε κώμα και δέχεται συνεχείς μεταγγίσεις αίματος. Από εκεί μεταφέρεται στο νοσοκομείο San Camillo. Οι γιατροί που αναλαμβάνουν να τον χειρουργήσουν δεν δίνουν ελπίδες, μιας και το βλήμα είχε εισχωρήσει στην αριστερή περιοχή του βρεγματικού οστού και διέσχισε το σύνολο σχεδόν του κρανίου. Το παλικάρι υποβάλλεται σε εγχείρηση, που κράτησε 2 περίπου ώρες και αφήνει την τελευταία του πνοή στις 18.30 περίπου την αποφράδα εκείνη ημέρα της 28ης Φεβρουαρίου του 1975.
Λίγες μέρες μετά την άνανδρη δολοφονία του, χιλιάδες Ιταλοί εθνικιστές συγκεντρώθηκαν στην Piazza Risorgimento για το πρώτο πολιτικό μνημόσυνο αφιερωμένο σ’ αυτόν, φωνάζοντας το σύνθημα “Avete ucciso l'uomo ma non l'idea” («Σκοτώσατε τον Άνθρωπο αλλά όχι την Ιδέα»)
Δολοφόνος του Μάντακα είναι ο Alvaro Lojacono (γενν. 1955), μέλος της ακροαριστερής οργάνωσης Potere Operaio και αργότερα μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών, γνωστός στους κύκλους των κόκκινων τρομοκρατών με το ψευδώνυμο “Otello” («Οθέλλος»). Ο Lojacono είχε εμπλακεί, επίσης, στις δολοφονίες του Χριστιανοδημοκράτη Aldo Moro και των Ιταλών δικαστών Riccardo Palma και Girolamo Trataglione, το 1978. Για τη δολοφονία του Μάντακα, ο Λογιάκονο καταδικάστηκε ερήμην, το 1981, σε ποινή κάθειρξης 16 ετών, ενώ για την δολοφονία των υπολοίπων σε ισόβια κάθειρξη. Το 1980 κατέφυγε αρχικά στην Αλγερία, από εκεί στη Βραζιλία και ακολούθως στην Ελβετία, ενώ το 2000 εντοπίστηκε στην Κορσική. Ο κομμουνιστής δολοφόνος Λογιάκονο κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος.
Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα μετά το θάνατό του, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Secolo d’ Italia” (επίσημο όργανο του MSI) μια συγκλονιστική ανοικτή επιστολή της κοπέλας του Μίκη, της συναγωνίστριας Σαμπρίνας, το κείμενο της οποίας ενέπνευσε τον τραγουδοποιό Κάρλο Βεντουρίνι της εθνικιστικής μουσικής μπάντας “Gli Amici del Vento” («Οι φίλοι του Ανέμου») να γράψει το τραγούδι “Nel suo nome” («Στο όνομά του»), αφιερωμένο στον Μάντακα.
Ragazza che aspettavi un giorno come tanti,
un cinema e una pizza, per stare un po' con lui,
dai apri la tua porta, che vengo per parlarti:
"Sai, stasera, in piazza... erano tanti, e...
il tuo ragazzo è morto... è morto questa sera".
Vent'anni sono pochi per farsi aprir la testa,
dall'odio di chi invidia la nostra gioventù,
di chi uno straccio rosso ha usato per bandiera,
perché non ha il coraggio di servirne una vera.
La gioventù d'Europa stasera piangerà
chi muore in primavera per la sua Fedeltà.
Le idee fanno paura a questa società,
ma ancora più paura può far la Fedeltà:
la Fedeltà a una terra, la Fedeltà a un amore,
son cose troppo grandi per chi non ha più cuore.
Un fiore di ciliegio tu porta tra i capelli,
vedendoti passare ti riconoscerò e...
Sole d'Occidente che accogli il nostro amico,
ritorna a illuminare il nostro mondo antico.
Dai colli dell'Eterna ritornino i cavalli,
che portano gli eroi di questo mondo stanchi.
Ragazza del mio amico che è morto questa sera,
il fiore tra i capelli no, non ti appassirà.
Di questo tuo dolore noi faremo una bandiera,
nel buio della notte una fiamma splenderà.
Sarà la nostra fiamma,
saranno i tuoi vent'anni,
la nostra primavera
sarà la libertà.
...
Κοπέλα που περίμενες μια μέρα σαν τόσες άλλες,
στον κινηματογράφο η στην πιτσαρία, να βρεθείς λίγο με αυτόν,
έλα άνοιξε την πόρτα σου, έχω κάτι να σου πω:
"Ξέρεις, απόψε, στην πλατεία...ήταν πολλοί, και...
το αγόρι σου είναι νεκρό... σκοτώθηκε απόψε."
Είκοσι χρόνια είναι λίγα για να χυθεί αίμα,
από το μίσος αυτού που τα νιάτα μας ζηλεύει,
αυτού που ένα κόκκινο κουρέλι χρησιμοποίησε για σημαία,
γιατί δεν έχει το θάρρος να υπερασπιστεί μια αληθινή.
Η Νεολαία της Ευρώπης θα κλάψει απόψε,
γι’ αυτόν που σκοτώθηκε την άνοιξη για την πίστη του.
Οι ιδέες προκαλούν φόβο σ' αυτήν την κοινωνία,
αλλά ακόμα περισσότερο φόβο προκαλεί η Πίστη:
η Πίστη σε μια Γη, η Πίστη σε μια αγάπη,
είναι πράγματα πολύ μεγάλα για όποιον δεν έχει πια καρδιά.
Ένα άνθος κερασιάς βάλε στα μαλλιά σου,
Κι’ εγώ βλέποντάς σε να περνάς θα σε αναγνωρίσω και...
Ήλιε της Δύσης που υποδέχεσαι τον φίλο μας,
γύρισε να φωτίσεις τον Αρχαίο μας Κόσμο.
Από τους λόφους της Αιώνιας Πόλης επιστρέφουν τ’ άλογα,
που μεταφέρουν τους κουρασμένους ήρωες αυτού του κόσμου.
Κοπέλα του φίλου μου που πέθανε απόψε,
το λουλούδι ανάμεσα στα μαλλιά σου δεν θα μαραθεί.
Από τον πόνο σου εμείς θα φτιάξουμε μια σημαία,
στο σκοτάδι της νύχτας μια φλόγα θα φωτίσει.
Θα είναι η δική μας φλόγα,
θα είναι τα είκοσί σου χρόνια,
η δική μας Άνοιξηθα είναι η Λευτεριά.
Οι ελληνικές φυλλάδες για το θάνατο του Μάντακα
Σχετικά με την δολοφονία του Έλληνα φοιτητή, υπήρξαν και αρκετά ευφάνταστα σενάρια που σκαρφίστηκαν οι νοσηροί εγκέφαλοι κάποιων αριστερών «δημοσιογράφων» και των πατρώνων τους. Για παράδειγμα, την Τετάρτη, 5 Μαρτίου του 1975, ο Antonio Capranica είχε γράψει για την κομμουνιστική εφημερίδα "Unità": «…Προσπαθούμε να εστιαστούμε, εν τω μεταξύ, στην προσωπικότητα του νεαρού Έλληνα που σκοτώθηκε πρόσφατα. Ωστόσο, κάποια ασαφή στοιχεία καθιστούν μάλλον περίπλοκο το έργο αυτής της προσπάθειας. Γνωστά άτομα του φοιτητή, βεβαιώνουν, για παράδειγμα, ότι ο Μάντακας ελάμβανε συνεχώς χρήματα - μερικές φορές και σημαντικά ποσά - από την φοιτητική οργάνωση του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος FUAN. Πρόσφατα μάλιστα, ο νεαρός άνδρας φαίνεται να αρνήθηκε να επιστρέψει ένα ποσό υψηλότερο από το συνηθισμένο, δύο ή τρία εκατομμύριαΣημείωση: ο αρθρογράφος αναφέρεται σε λιρέτες, που αντιστοιχούσαν σε 100.000 ή 150.000 δραχμές, ποσό σχετικά υψηλό εκείνη την εποχή]. Βέβαιο είναι ότι για να υπάρξει πλήρης διαλεύκανση του αιματηρού επεισοδίου της περασμένης Παρασκευής, είναι απαραίτητο να επιβεβαιωθούν όλα αυτά τα στοιχεία…».
Μέσω αυτού του ψευδούς, συκοφαντικού και κατάπτυστου κειμένου, ο άθλιος κομμουνιστής «δημοσιογράφος», ούτε λίγο, ούτε πολύ, άφηνε να εννοηθεί ότι ο Μάντακας ίσως και να ήταν ένας καταχραστής, που σκοτώθηκε από ομοϊδεάτες του σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών, αποφεύγοντας ωστόσο να είναι κατηγορηματικός μέχρι «την επιβεβαίωση των στοιχείων».
Τα σενάρια αυτά αναπαράχθηκαν από ελληνικές κιτρινοφυλλάδες (το ίδιο ξεπουλημένες τότε όπως και σήμερα) τόσο της ψοφοδεξιάς (Βραδυνή, Μακεδονία κ.λπ.) όσο της αριστεράς (Αυγή, Ριζοσπάστης κ.λπ.).
Αριστεροί και δεξιοί δημοσιογραφίσκοι, στα κατάπτυστα κείμενά τους για την δολοφονία του παλικαριού, έκαναν λόγο για συνωμοσίες κατά της ιταλικής δημοκρατίας, για εμπλοκή της CIA, για δεσμούς χούντας και νεοφασιστών κ.λπ. ακόμη και για την ….. δολοφονία του Μάντακα από νεοφασίστες (sic!).
Ας δούμε τι έγραφαν τότε μερικές από αυτές.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 5 Μαρτίου 1975
Νέες Βίαιες συγκρούσεις στο κέντρο της Ρώμης μεταξύ αριστερών και νεοφασιστών
Πορείες διαμαρτυρίας και πυροβολισμοί – Πύρινος λόγος του Αλμιράντε – Διάβημα προς τις αρχές
Ρώμη 4 Μαρτίου 1975 (Ρώϋτερ) - «Νέες βιαιότητες εξέσπασον σε διάφορα σημεία της Ρώμης, όπου νεαροί νεοφασίσται διαδηλωταί, οπαδοί της «ιταλικής σοσιαλιστικής κινήσεως» [Σημείωση: προφανώς ο μεταφραστής ήθελε να πει «του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος»] συνεκρούσθησαν με αριστερούς σπουδαστές κατά τη διάρκεια μιας πορείας στο κέντρο της πόλεως, σε ένδειξιν διαμαρτυρίας για τον φόνο, την περασμένη Παρασκευή, του Έλληνος φοιτητού Μάντακα. Μαχητικότεροι από κάθε άλλη φορά οι νεοφασίστες, εμπνεόμενοι, προφανώς και από την παρουσία του αρχηγού τους Τζιόρτζιο Αλμιράντε [Σημείωση: Πρόκειται για τον Γενικό Γραμματέα του MSI Giorgio Almirante (1914-1988)], o οποίος εξεφώνησε και ένα φλογερό λόγο στην μνήμη του Έλληνος φοιτητού και εναντίον της ιταλικής κυβερνήσεως, επετέθησαν με σφοδρότητα εναντίον των αντιπάλων των και των αστυνομικών, τρεις από τους οποίους έστειλαν στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα.Το Σάββατο και την Κυριακή, εξ άλλου, σε άλλες επιθέσεις νεοφασιστών, είχαν τραυματισθεί ένδεκα τουλάχιστον αντίπαλοί των. Η επιτροπή συνεργασίας των δημοκρατικών κομμάτων (Χριστιανοδημοκράτες, σοσιαλισταί και κομμουνισταί) [Σημείωση: Το "συνταγματικό" τόξο της Ιταλίας την περίοδο εκείνη, ύστερα από τον «Ιστορικό Συμβιβασμό» (“Compromesso Storico”) μεταξύ Κομμουνιστών με επικεφαλής τον Γ.Γ. του ΚΚΙ Ενρίκο Μπερλίνγκουερ (1922-1984) και των Χριστιανοδημοκρατών με πρόεδρο τον Άλντο Μόρο (1916-1978). Να θυμίσουμε ότι ο Μόρο εκτελέστηκε από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες το 1978] εζήτησε από την κυβέρνηση να πατάξει την παράνομη δραστηριότητα των νεοφασιστικών οργανώσεων».
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Παρασκευή 21 Μάρτη 1975, σελ. 8
ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΑΚΑ
Επιβεβαιώνονται οι δεσμοί χούντας και νεοφασιστών από τα ιταλικά δικαστήρια
ΡΩΜΗ, 20 (Ιδ. Υπηρ.) –Οι Ιταλοί δικαστές, που ενεργούν τις ανακρίσεις για το θάνατο του νεαρού Έλληνα Μάντακα, κατά τα επεισόδια που έγιναν στη Ρώμη τον περασμένο Φλεβάρη, βεβαιώνουν ότι «το καθεστώς των Ελλήνων συνταγματαρχών είχε εγκαθιδρύσει στενούς και σταθερούς θεσμούς με τους Ιταλούς φασίστες».Οι ιταλικές δικαστικές αρχές κατέληξαν στο συμπέρασμα αυτό μετά τη σύλληψη του Μάρκο Φανιάνι, νεαρού μαχητικού στελέχους των νεοφασιστών που κατηγορείται ότι σκότωσε τον Μίκη Μάντακα κατά τη διάρκεια συγκρούσεων μεταξύ εξτρεμιστών και αστυνομικών. Ο Μάντακας, μαχητικό νεοφασιστικό στέλεχος, σκοτώθηκε «για να δημιουργηθεί κλίμα έντασης» κρίνει ο κ. Παβόνε, αντικαταστάτης του εισαγγελέα, που απάγγειλε την κατηγορία εναντίον του Μάρκο Φανιάνι. Ο Φανιάνι ήταν μέλος μιας φασιστικής οργάνωσης, που είχε επαφή με Έλληνες εξτρεμιστές, «σταλμένους στην Ιταλία από το καθεστώς των συνταγματαρχών» βεβαιώνουν οι ιταλικές αρχές.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, Σάββατο, 18 Δεκέμβρη 1976, σελ. 8
ΑΠΟΤΥΧΕ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ
ΡΩΜΗ, 17 (Ιδ. Υπ.) – Άγνωστοι αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν σήμερα στη Ρώμη, τον εισαγγελέα Λουτσιάνο Ινφελίζι, δημόσιο κατήγορο στη δίκη του Ιταλού φοιτητή που κατηγορείται ότι πυροβόλησε και σκότωσε τον Έλληνα σπουδαστή, μέλος ιταλικής νεοφασιστικής οργάνωσης, Μίκη Μάντακα, στη διάρκεια διαδήλωσης το 1975. Οι άγνωστοι οπλοφόροι απέτυχαν στην απόπειρά τους, αλλά τραυμάτισαν σοβαρά έναν καραμπινιέρο που τον συνόδευε.Πολιτικοί της αριστεράς επισημαίνουν ότι οι πρόσφατες εκδηλώσεις πολιτικής βίας αποτελούν μέρος συνωμοσίας για την ανατροπή της Ιταλικής Δημοκρατίας. Στο μεταξύ, για Τρίτη κατά σειρά ημέρα, χιλιάδες Ιταλοί φοιτητές διαδήλωσαν έξω από το δικαστήριο, όπου εκδικάζεται η υπόθεση Μάντακα, ζητώντας την απελευθέρωση του φοιτητή Φαμπρίτζιο Παντζιέρι.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, 17 Μαρτίου
ΡΩΜΗ – Η αστυνομία της Ρώμης χρησιμοποίησε δακρυγόνα για να διαλύσει πλήθος εξοργισμένων αριστερών διαδηλωτών έξω από το δικαστήριο της πόλεως, μετά την καταδίκη ενός αριστερού φοιτητή σε κάθειρξι 9,5 ετών, με την κατηγορία ότι δολοφόνησε έναν Έλληνα φοιτητή της άκρας δεξιάς. Ο κατηγορούμενος Φαμπρίτσιο Παντζιέρι, 22 ετών, αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη στο φόνο του Έλληνα Μίκη Μάντακα, που σκοτώθηκε κατά την διάρκεια συγκρούσεων μεταξύ αντιπάλων εξτρεμιστικών ομάδων στο κέντρο της Ρώμης τον Φεβρουάριο του 1975. Ένας δεύτερος φοιτητής, ο Αλβάρο Λογιάκονο, ο οποίος συμμετείχε στο φόνο του Μάντακα, αθωώθηκε.Κάθε χρόνο, στις 28 Φεβρουαρίου, στις 18.30 περίπου, Ιταλοί, Έλληνες και άλλοι Ευρωπαίοι Εθνικιστές, από διάφορες οργανώσεις και κόμματα, συγκεντρώνονται στην Piazza Risorgimento που πήρε πλέον (άτυπα) το όνομα “Piazza Mikis Mantakas” («Πλατεία Μίκη Μάντακα») και τιμούν όλοι μαζί, τη μνήμη του Έλληνα Μάρτυρα της Ευρωπαϊκής Ιδέας, που αγωνίστηκε όσο ζούσε για τον Εθνικισμό, την Πίστη στην Φυλή, ενάντια στον Μαρξισμό και τον Καπιταλισμό. Ένας ταγός θα αναφωνήσει το όνομά του και όλοι οι παρευρισκόμενοι σε στάση προσοχής και με το δεξί χέρι υψωμένο σε ελληνορωμαϊκό χαιρετισμό θα βροντοφωνάξουν “Presente” («Παρών»). Θα ακολουθήσει η καθιερωμένη πορεία στην οδό Ottaviano μέχρι τον τόπο του μαρτυρίου του, με τις σημαίες και τα λάβαρα να κυματίζουν υπερήφανα.
Σήμερα, 41 χρόνια από τη δολοφονία του, όλοι οι εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές τιμούμε τη μνήμη του και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τις Ιδέες μας, ακολουθώντας την ρήση του μεγάλου Αμερικανού ποιητή Έζρα Πάουντ: «Όποιος δεν είναι πρόθυμος να αγωνιστεί για τις ιδέες του, είτε οι ιδέες του δεν αξίζουν, είτε δεν αξίζει ο ίδιος».
Παύλος Γκάστης
Όλα αυτά, θα έλεγε κάποιος, ανήκουν στο παρελθόν και ίσως είναι λίγο υπερβολικά. Ισχύει όμως αυτό; Από την 1η Νοεμβρίου 2013 και ύστερα αποδεικνύεται ότι τα παραπάνω περιγραφόμενα, γύρω από τα λεγόμενα χρόνια του Μολυβιού, δεν είναι καθόλου παρελθόν και καθόλου ανεπίκαιρα. Αριστεροί τρομοκράτες από αυτούς που κατά καιρούς αφήνονται ελεύθεροι από τον Δένδια, είτε αυτός είναι στο υπουργείο ΠΡΟΠΟ, είτε είναι στο υπουργείο Δικαιοσύνης, δολοφόνησαν εμπρός από τα γραφεία της Τ.Ο. Βορείων Προαστίων της Χρυσής Αυγής δύο Χρυσαυγίτες.
_(1).jpg)
Ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μανώλης Καπελώνης δολοφονούνται στο Νέο Ηράκλειο από τρομοκράτες που ακόμη αναζητούνται, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις της συγκυβέρνησης. Από ότι φαίνεται η αστυνομία είναι εξαιρετικώς απασχολημένη με τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης εναντίον της Χρυσής Αυγής, ώστε να ασχοληθούν με την τρομοκρατία, ιδιαιτέρως όταν αυτή συμφωνεί και προωθεί τους σκοπούς της συγκυβέρνησης εναντίον της Χρυσής Αυγής.
ΠΡΟΒΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΙΟΥ: ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ! ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ
Όχι ένας, όχι δύο, αλλά όλοι οι μελλοντικοί συντελεστές της μεγάλης μνημονιακής συγκυβέρνησης ήταν στο "μνημόσυνο" του μπομπολικού μορφώματος για να μοιράσουν τα απομεινάρια του "Ποταμιού".
.jpg)
Οι... προοδευτικοί και μεγάλοι μεταρρυθμιστές της χώρας, από τον Στέφανο Μάνο, μέχρι τον Σημίτη και τον Τζέφρυ Παπανδρέου έσπευσαν να συγχαρούν τον Σταύρο Θεοδωράκη που ρίχνει τίτλους τέλους στο "Ποτάμι" και γίνεται το καλύτερο όχημα για την συγκρότηση της μεγάλης μνημονιακής οικουμενικής συγκυβέρνησης.
.jpg)
Έτσι θα υλοποιηθεί το μεγάλο όραμα των δανειστών για... γρήγορες μεταρρυθμίσεις, όπερ σημαίνει το οριστικό ξεπούλημα της Ελλάδας και η παράδοσή της στους λαθρομετανάστες και τους τοκογλύφους.
.jpg)
Η χθεσινή τοποθέτηση του Θεοδωράκη για διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας, ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας στους σκοπιανούς και άλλες εθνοπροδοτικές λύσεις ώστε να ξεπεραστεί η κρίση, έφερε ικανοποίηση στους προοδευτικούς "μεταρρυθμιστές".
.jpg)
Το επόμενο βήμα είναι η συγχώνευση του μπομπολικού μορφώματος με το Πασόκ και αφού δώσουν τα χέρια με τον άνθρωπο της γερμανικής οικονομικής ολιγαρχίας, Μητσοτάκη να συγκροτήσουν την μεγάλη μνημονιακή συγκυβέρνηση που ονειρεύονται οι διεθνείς τοκογλύφοι!
.jpg)
ΥΓ. Μέχρι και στον... έρπη στα χείλη αντέγραψε ο μνημονιακός Θεοδωράκης από τον Τζέφρυ και τον Τσίπρα!
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Διαβάστε επίσης:
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ “ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ”: ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΣΚΕΥΩΡΟΥ ΣΑΜΑΡΑ Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ
Το ρεπορτάζ του Δ. Γιαννακόπουλου παρουσιάζει τιμολόγιο του 2010 που πληρώθηκε από την τότε διοίκηση της Ρηγίλλης στην εταιρεία Ελληνική Βιομηχανία Εκτυπώσεων ΑΒΕΕ προς «δημοσίευση κειμένων για τη Νέα Δημοκρατία στην εφημερίδα Ακρόπολη», με την εφημερίδα να σημειώνει πως μέσω του pay roll της ΝΔ αποκαλύπτεται η «άρρηκτη» σχέση με τον εκδότη της Ακρόπολης, Τάκη Μαυρίκο, βασικό κατηγορούμενο για τη διεύθυνση της εγκληματικής οργάνωσης που εκβίαζε επιχειρηματίες, διοικητές οργανισμών, εκδότες, πολιτικούς και δημοσιογράφους.
Όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα: «Το κονκλάβιο Σαμαρά έβαζε βαθιά το χέρι το μακρύ χέρι του στον κρατικό κορβανά για να δημοσιεύει ο Τ. Μαυρίκος στη φυλλάδα του κείμενα υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, ενώ από το τιμολόγιο προκύπτει η διαρκής σχέση μεταξύ των δύο μερών, καθώς στον κωδικό "προηγούμενο υπόλοιπο" αναγράφεται το ποσό των 18.450 ευρώ, δηλαδή σύνολο οφειλής της ΝΔ προς τον εκδότη 36.900 ευρώ. Κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μηνιαία καταβολή, αν και θα είχε ενδιαφέρον μια ξεκάθαρη απάντηση από τη ΝΔ».
«Η Νέα Δημοκρατία δε λειτούργησε ως κόμμα αλλά ως ιδιωτική επιχείρηση που πρόεβαλε εν είδει ρεπορτάζ τις θέσεις της, με δυσθεώρητου κόστους εργολαβία. Φυσικά και δεν είχε κανέναν λόγο να το πράξει αυτό αφού το "Ζάππειο 1" που είχε παρουσιάσει ο κ. Σαμαράς ένα μήνα νωρίτερα είχε τύχει ευρείας δημοσιότητα από το σύνολο του Τύπου, ενώ δόθηκαν και κονδύλια για τη διαφημιστική προβολή της νεοδημοκρατικής οικονομικής πρότασης», αναφέρει η εφημερίδα και προσθέτει:
«Απερίφραστα, λοιπόν, προκύπτει το ερώτημα: ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος των ενταλμάτων πληρωμής προς την εταιρεία του κυρίου Μαυρίκου, που εξέδιδε εφημερίδα με κυκλοφορία 30-40 φύλλων εκείνο το διάστημα; Μήπως επρόκειτο για αμοιβή προς εξυπηρέτηση άλλων υπηρεσιών και δη εκβιασμού των αντιπάλων του περιβάλλοντος Σαμαρά;».
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016
Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ - ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ
Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ… ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Ο πόλεμος, ο οποίος έχει ξεσπάσει στην Συρία και στο Ιράκ καθώς και στις περιοχές του Κουρδιστάν δεν είναι εις ουδεμία των περιπτώσεων ένα γεγονός απομονωμένο, το οποίο δεν αφορά την Ελλάδα. Η στάση της Ελλάδος απέναντι στην κρίση αυτή από την πρώτη στιγμή κατά την οποία ξέσπασε ήταν τουλάχιστον τραγική. Μη λησμονούμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση έκλεισε την πρεσβεία της Συρίας και χαιρέτισε ως… “δημοκρατική” επανάσταση την εξέγερση των τζιχαντιστών. Μη λησμονούμε επίσης και περί τούτου πλέον δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία την άμεση εμπλοκή της Τουρκίας εναντίον του καθεστώτος Άσσαντ. Την πολιτική της προηγούμενης κυβερνήσεως του μνημονίου (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ) συνεχίζει ίδια κι απαράλλαχτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.Η εξέγερση στην Συρία αλλά και σε πολλές άλλες αραβικές χώρες έφερε μια πλήρη αποσταθεροποίηση στην περιοχή κι όταν έφτασε στην Συρία, στην οποία διατηρεί την τελευταία της βάση στην Μεσόγειο η Ρωσία, αποτέλεσε μία ευθεία πρόκληση ενάντια στα γεωπολιτικά συμφέροντα της Μόσχας. Άλλωστε, το γνωστό δόγμα Μπρεζίνσκι προβλέπει μία σύγκρουση της Ρωσίας με το Ισλάμ με σκοπό την φθορά και των δύο αυτών δυνάμεων, οι οποίες είναι δυνατόν να πλήξουν τα ατλαντικά συμφέροντα. Λίγο, όμως, πριν πέσει η Συρία, γιατί βρισκότανε πράγματι σε εξαιρετικά δύσκολη θέση το καθεστώς Άσσαντ, η Ρωσία έριξε τις δυνάμεις της στην μάχη κι ανέτρεψε τις εξελίξεις. Κατόρθωσε να συνενώσει ένα σημαντικό μέρος μουσουλμάνων (κυρίως Σιιτών), τους ενίσχυσε με κάθε τρόπο, ενώ βοήθησε επίσης και τους Κούρδους, των οποίων τα συμφέροντα ευρίσκονται σε πλήρη αντιπαράθεση με τα τουρκικά συμφέροντα.
Ήταν αναμενόμενο να υπάρξει τριβή μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας στο μέτωπο της βόρειας Συρίας με κορυφαίο γεγονός την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. Ήδη υπάρχει ένας ψυχρός πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας που είναι πολύ πιθανόν να εξελιχθεί σε θερμό. Ο πόλεμος αυτός θα κριθεί όχι μόνον στην ξηρά, αλλά και στη θάλασσα. Στην θάλασσα όπου η υπεροπλία των Ρώσσων έναντι των Τούρκων είναι συντριπτική. Και λίγο πριν εξελιχθεί η κρίση αυτή με πρόσκληση της Τουρκίας αλλά και της Ελλάδος (δυστυχώς!) ήρθαν τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ, όχι απλά στο Αιγαίο, αλλά στο Βόρειο Αιγαίο, εκεί όπου κυρίως και θα κριθεί, εάν προκύψει ένοπλη σύρραξη, η μάχη των στενών! Αξίζει στο σημείο αυτό να θυμηθούμε τι είχε γράψει ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Κονδύλης στο επίμετρο του βιβλίου του “Θεωρία του Πολέμου” και στο κεφάλαιο “Ελληνοτουρκικός Πόλεμος”:
“Ο μεγαλύτερος μελλοντικός κίνδυνος για την Τουρκία και η μεγαλύτερη, αν όχι η μοναδική ελπίδα για την Ελλάδα, έγκειται στο ενδεχόμενο της ανάδυσης δυνάμεων ικανών να συναγωνιστούν την αμερικανοτουρκική επιρροή τόσο στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία, όσο και στα Βαλκάνια. Μονάχα μια ισχυρή εθνικιστική και επεκτατική Ρωσία θα μπορούσε να αποτελέσει δραστικό φραγμό των τουρκικών φιλοδοξιών στα Βαλκάνια”.
Αυτήν την τελευταία και μοναδική ελπίδα για την Ελλάδα την απεμπολεί μια κυβέρνηση της αριστεράς, η οποία αφόριζε για μισό αιώνα το ΝΑΤΟ, καλώντας τα πλοία του να έλθουν προς ενίσχυση της Τουρκίας στο Ελληνικό Αρχιπέλαγος.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1943 ΠΕΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ
Σαν σήμερα, στις 27 Φεβρουαρίου του 1943, φεύγει ο Μεγάλος Έλληνας Ποιητής Κωστής Παλαμάς.Γεννηθείς στις 13 Ιανουαρίου του 1859 στην Πάτρα με καταγωγή από το Μεσολόγγι αποτέλεσε, μέχρι την στιγμή του θανάτου του, την ζωντανή και ωδική φωνή του Έθνους και του οράματος του, της Μεγάλης Ιδέας. Πλαισίωσε με τα ποιήματα του, την αυθεντία του και την ομορφιά των έργων του τον Αγώνα ενός ολόκληρου Λαού σε μια εποχή πολύ σημαντική, που περιέλαβε δύο παγκόσμιους πολέμους, δύο βαλκανικούς πολέμους και την Μικρασιατική Καταστροφή.
Συνέγραψε, μεταξύ άλλων, τον Ολυμπιακό Ύμνο, το 1896, αγνοώντας προφανώς την κατάντια στην οποία θα ρίξουν τους αγώνες οι σύγχρονοι «αθάνατοι», μετατρέποντας τους σε ένα πανηγύρι καταναλωτισμού και διαφήμισης που καμμία σχέση δεν έχει με τα Ολυμπιακά Ιδεώδη των προγόνων μας, που ύμνησε ο Παλαμάς μέσα στον Ύμνο που συνέγραψε.
Όμως, πραγματικά, δεν υπάρχουν πολλά που μπορεί να πει κάποιος για αυτόν τον Μεγάλο Έλληνα, για αυτόν τον Φλογερό Πατριώτη, για αυτόν τον Εθνικιστή. Τα πολλά λόγια θα τον αδικήσουν σίγουρα, οπότε ας περάσουμε να δούμε μερικά σημεία από τα έργα του, τα οποία θα πουν την ιστορία με μεγαλύτερη ακρίβεια και πολύ μεγαλύτερο λυρισμό και ομορφιά.
Ολυμπιακός Ύμνος
Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα
του ωραίου, του μεγάλου και τ' αληθινού
Κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα
στη δόξα της δικής σου γης και τ' ουρανού
Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι
Στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή
Και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί
και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί
Κάμποι, βουνά και θάλασσες φέγγουνε μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός
Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου
Και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου
Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός, κάθε λαός
Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός
Οι Λύκοι
Βοσκοί, στὴ μάντρα τῆς Πολιτείας οἱ λύκοι! Οἱ λύκοι!
Στὰ ὅπλα, Ἀκρῖτες! Μακριὰ καὶ οἱ φαῦλοι καὶ οἱ περιττοί,
καλαμαρᾶδες καὶ δημοκόποι καὶ μπολσεβίκοι,
γιὰ λόγους ἄδειους ἢ γιὰ τοῦ ὀλέθρου τὰ ἔργα βαλτοί.
(Ἀπ᾿ τῆς μαυρίλας τῆς ἀραχνίλας τὴν ἀποθήκη
σὲ σκονισμένα γυαλιὰ κλεισμένο, παλιὸ κρασί,
τῶν ἑκατό σου χρονῶν ἀνοίγω τὸ ἀρχοντιλίκι
στοῦ ἡλιοῦ τὸ φέγγος, τί σὲ προσμένουν οἱ δυνατοὶ
ξανὰ σὰν πάντα καὶ γιὰ τὴ μάχη καὶ γιὰ τὴ νίκη
νὰ τοὺς φτερώσεις τὸ πάτημά τους ὅπου πατεῖ.
Σ᾿ ἐμὲ -κελλάρης λυράρης εἶμαι,- σ᾿ ἐμένα ἀνήκει
νὰ τὸ κεράσω στὰ νέα ποτήρια τὸ ἀρχαῖο πιοτί).
Βοσκοὶ καὶ σκύλοι, λῶβα καὶ ψώρα. Τ᾿ ἀρνιά; Μουζίκοι.
Ὁ λαός; Ὄνομα. Σκλάβος πλέμπας δούλα κ᾿ ἡ ὀργή,
Δίκη ἀπὸ πάνω θεία τῶν ἀστόχαστων καταδίκη
καὶ λογαριάζει καὶ ξεπλερώνει ὅσο ἂν ἀργεῖ.
Τραγουδημένη κλεφτουριά, Γένος, ἀρματολίκι,
τὰ ξεγραμμένα καὶ τὰ τριμμένα ψέματα, ἀχνοί,
Ἰδέα βυζάχτρα τῶν τετρακόσιων χρόνων, ἡ φρίκη
τώρα, τὸ μάθημα τῶν Ἑλλήνων ὡς χτές, ἐσὺ
τοῦ ραγιᾶ μάνα βιβλικό, πλάσμα ὀρφικό, Εὐρυδίκη,
τοῦ πανελλήνιου μεγαλονείρου χρυσοπηγή,
μᾶς τὸν καθρέφτιζες μέσ᾿ στῆς Πόλης τὸ βασιλίκι
τὸν ξυπνημένο Μαρμαρωμένο, κυνηγητὴ
τοῦ Ἰσλάμ. Ἡ Θρᾴκη προικιό του, ὢ δόξα! Καὶ ἀπανωπροίκι
μιὰ Ἑλλάδα πάλε στὴν τουρκεμένην Ἀνατολή,
τῆς Ἰωνίας γλυκοξημέρωμα.... Οἱ λύκοι! Οἱ λύκοι!
κ᾿ οἱ βοσκοὶ ἀνάξιοι, λύκοι καὶ οἱ σκύλοι κ᾿ οἱ ἀντρεῖοι δειλοί.
Στῆς Πολιτείας τὴ μάντρα οἱ λύκοι! Παντοῦ εἶναι λύκοι!
Ξανὰ στὰ Τάρταρα ἴσκιος, τοῦ ψάλτη λατρεία κ᾿ ἐσύ.
Ψόφια ὅλη ἡ στάνη. Φέρτε νὰ πιοῦμε, κούφιο νταηλίκι,
γιὰ τὸ ἀποκάρωμα ποὺ μᾶς πρέπει, κι ὅποιο κρασί.
Ο Γκρεμιστής
Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,
ὁ διαλεχτὸς τῆς ἄρνησης κι ὁ ἀκριβογιὸς τῆς πίστης.
Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι.
Στοῦ μίσους τὰ μεσάνυχτα τρέμει ἑνὸς πόθου ἀστέρι.
Κι ἂν εἶμαι τῆς νυχτιᾶς βλαστός, τοῦ χαλασμοῦ πατέρας,
πάντα κοιτάζω πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀπόμακρο τῆς μέρας.
ἐγὼ ὁ σεισμὸς ὁ ἀλύπητος, ἐγὼ κι ὁ ἀνοιχτομάτης·
τοῦ μακρεμένου ἀγναντευτής, κι ὁ κλέφτης κι ὁ ἀπελάτης
καὶ μὲ τὸ καριοφίλι μου καὶ μὲ τ᾿ ἀπελατίκι
τὴν πολιτεία τὴν κάνω ἐρμιά, γῆ χέρσα τὸ χωράφι.
Κάλλιο φυτρῶστε, ἀγκριαγκαθιές, καὶ κάλλιο οὐρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκῶστε, πόταμοι καὶ κάλλιο ἀνοῖχτε τάφοι,
καί, δυναμίτη, βρόντηξε καὶ σιγοστάλαξε αἷμα,
παρὰ σὲ πύργους ἄρχοντας καὶ σὲ ναοὺς τὸ Ψέμα.
Τῶν πρωτογέννητων καιρῶν ἡ πλάση μὲ τ᾿ ἀγρίμια
ξανάρχεται. Καλῶς νὰ ῾ρθῆ. Γκρεμίζω τὴν ἀσκήμια.
Εἶμ᾿ ἕνα ἀνήμπορο παιδὶ ποὺ σκλαβωμένο τό ῾χει
τὸ δείλιασμα κι ὅλο ρωτᾷ καὶ μήτε ναὶ μήτε ὄχι
δὲν τοῦ ἀποκρίνεται κανείς, καὶ πάει κι ὅλο προσμένει
τὸ λόγο ποὺ δὲν ἔρχεται, καὶ μία ντροπὴ τὸ δένει
Μὰ τὸ τσεκοῦρι μοναχὰ στὸ χέρι σὰν κρατήσω,
καὶ τὸ τσεκοῦρι μου ψυχὴ μ᾿ ἕνα θυμὸ περίσσο.
Τάχα ποιὸς μάγος, ποιὸ στοιχειὸ τοῦ δούλεψε τ᾿ ἀτσάλι
καὶ νιώθω φλόγα τὴν καρδιὰ καὶ βράχο τὸ κεφάλι,
καὶ θέλω νὰ τραβήξω ἐμπρὸς καὶ πλατωσιὲς ν᾿ ἀνοίξω,
καὶ μ᾿ ἕνα Ναὶ νὰ τιναχτῶ, μ᾿ ἕνα Ὄχι νὰ βροντήξω;
Καβάλα στὸ νοητάκι μου, δὲν τρέμω σας ὅποιοι εἶστε
γκρικάω, βγαίνει ἀπὸ μέσα του μιὰ προσταγή: Γκρεμίστε!
Ουράνια
Ἥλιε, ἐσύ, πηγὴ ἀστείρευτη
κάθε ζωῆς, εἰκόνα
τοῦ ὡραίου ὑπερτέλεια
καὶ τοῦ Ἀπείρου κορῶνα.
Πρὶν ἀρχίσουν τὸ διάβα τους
τῶν θεῶν οἱ λεγεῶνες,
πρῶτο θεὸ σὲ ἀγνάντεψαν
καὶ μοναχὸν οἱ αἰῶνες.
Καὶ πάλι θεὸς ὕστατος
σὲ νεκρικὴ λαμπάδα
τοῦ τελευταίου θρησκεύματος
θὰ φέξης τὴν κρυάδα.
Ἡ γῆ μας γῆ ἄφθαρτων
ἀερικῶν καὶ εἰδώλων,
πασίχαρος καὶ ὑπέρτατος
θεός μας εἶν᾿ ὁ Ἀπόλλων.
Στὰ ἐντάφια λευκὰ σάβανα
γυρτὸς ὁ Ἐσταυρωμένος
εἶν᾿ ὁλόμορφος Ἀδωνις
ροδοπεριχυμένος.
Ἡ ἀρχαία ψυχὴ ζῆ μέσα μας
ἀθέλητα κρυμμένη,
ὁ Μέγας Πᾶν δὲν πέθανεν,
ὄχι, ὁ Πᾶν δὲν πεθαίνει!
...
Μίαν αὐγὴ χειμωνιάτικη
ποῦ φοροῦσε κορῶνα
τὴν καταχνιά, σὰν ὅραμα
εἶδα τὸν Παρθενώνα.
Μαγικὸ μισοδιάφανο
τὸν ἔζωνε μαγνάδι
στὸν ἥλιο ἀγνάντια, κ᾿ ἔλεγεν:
- Ἐγὼ εἶμαι τὸ σημάδι
τοῦ ὡραίου ποὺ δείχνει ἀπόμακρα
στὴν πλατωσιὰ τοῦ Ἀπείρου
καὶ τ᾿ ἄσπρο στέρεο μάρμαρο
σὰν τὸν ἀχνό τοῦ ὀνείρου.
Θαῦμα θαυμάτων μέσα μου
σαλεύει, ἐνῶ κοιμᾶται...
Ἀδέλφια μου, νὰ πλάσουμε
νέαν θρησκείαν ἐλᾶτε!
Ἀσάλευτη, πανύψηλην
ἀλήθεια, ἕνα παλάτι
τῶν ὅλων γιὰ ὅλους! Ἄφραστη
θρησκεία ποὺ νἄχει κάτι
πλέον βαθὺ ἀπ᾿ τὸν Ἔρωτα,
πιὸ μέγα ἀπ᾿ τὴ Θυσία,
καὶ κάτι πλέον ἀπέραντο
κι ἀπ᾿ τὴν Ἀθανασία!
Το τραγούδι του Σταυρού
Κ᾿ ἔγυρ᾿ Ἐκεῖνος τὸ ἄχραντο κεφάλι καὶ ξεψύχησε
στὸ μαῦρο τὸ κορμί μου ἀπάνου·
ἄστρα γινήκαν τὰ καρφιὰ τοῦ μαρτυρίου του, ἄστραψα
Κι ἀπὸ τὰ χιόνια πιὸ λευκὸς τὰ αἰώνια τοῦ Λιβάνου.
Οἱ καταφρονεμένοι μ᾿ ἀγκαλιάσανε
και σὰ βουνὰ καὶ σὰ Θαβὼρ ὑψώθηκαν ἐμπρός μου·
οἱ δυνατοὶ τοῦ κόσμου μὲ κατάτρεξαν
γονάτισα στὸν ἤσκιό μου τοὺς δυνατοὺς τοῦ κόσμου.
Τὸν κόσμο ἂν ἐμαρμάρωσα, τὸν κόσμο τὸν ἀνάστησα,
στὰ πόδια μου ἄγγελοι οἱ Καιροί, γύρω μου σκλάβες οἱ Ὧρες.
Δείχνω μία μυστικὴ Χαναὰν στὰ γαλανὰ ὑπερκόσμια·
μὰ ἐδῶ πατρίδες πάναγνες εἴσαστ᾿ ἐσεῖς, τρεῖς Χῶρες!
Ὢ πρώτη ἐσύ, Ἱερουσαλήμ! τοῦ βασιλιᾶ προφήτη σου
μικρὴ εἶν᾿ ἡ ἅρπα γιὰ νὰ εἰπῇ τὴ νέα μεγαλωσύνη.
Τοῦ Σολομῶντα σου ὁ ναὸς μ᾿ ἀντίκρυσε, καὶ ράγισε·
καινούργια δόξα ντύθηκαν τῆς Ἰουδαίας οἱ κρίνοι.
Κ᾿ ὕστερα ὑψώθηκα σ᾿ ἐσένα, ὦ Πόλη, ἑφτάλοφο ὅραμα,
κ᾿ ἔγινα φῶς τῶν οὐρανῶν, τὸ θᾶμα τοῦ Ἰορδάνη,
τοὺς Κωνσταντίνους φώτισα καὶ τοὺς Ἡράκλειους δόξασα,
και τρικυμίες δὲν ἔσβησαν ἐμέ, μηδὲ Σουλτάνοι.
Καὶ ὕστερα, ταξιδευτής, ἦρθα σ᾿ ἐσένα, ἀσύγκριτη,
Ἀθήνα, τῶν ὡραίων πηγή, τῶν ἐθνικῶν κορῶνα,
τὸν ἄγνωστο ἔφερα Θεό, καί, ἀπόκοτος, ἀψήφησα
τὴν πολεμόχαρη Παλλάδα μέσ᾿ τὸν Παρθενώνα.
Καὶ γνώρισα τοὺς ἱλαροὺς θεοὺς καὶ στεφανώθηκα
τὴν ἀγριλιὰ τῆς Ἀττικῆς, τὴ δάφνη ἀπ᾿ τὴν Ἑλλάδα,
καὶ ὢ λόγος πρωταγροίκητος! τοῦ Γολγοθᾶ τὸ σύγνεφο
πῆρε τὴν ἄσπρη ὁμηρικὴ τοῦ Ὀλύμπου λαμπεράδα.
Τὰ εἴδωλα τ᾿ ἀφρόντιστα καὶ τὰ πασίχαρα ἔφυγαν,
ἀλλ᾿ οὔτε πιὰ μεθάει τὴ γῆ τὸ ἀσκητικὸ μεθύσι,
ἂς λάμπῃ ἡ μυστικὴ χαρὰ στὰ γαλανὰ ὑπερκόσμια·
εἶν᾿ ἐδῶ κάπου μιὰ ζωή, καὶ εἶν᾿ ἄξια γιὰ νὰ ζήσῃ.
Μὲ τὰ κλαδιὰ τῆς φοινικιᾶς νέα ὡσαννὰ λαχτάρισα
σ᾿ ἐσένα, ὦ Γῆ Πανάγια καὶ ὦ πρώτη μου πατρίδα.
Σ᾿ ἐσὲ γυρνῶ, Ἱερουσαλήμ, κ᾿ ἕνα τραγούδι φέρνω σου
Εἶναι πλασμένο ἀπὸ ψυχὴ καὶ ἀπὸ φωνὴ Ἑλληνίδα!
Από τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου»
«Καί χορό τριγύρω σου θα στήσουν
Με βιολιά καί με ζουρνάδες
γύφτοι, Εβραίοι, αράπηδες , πασάδες
καί τα γόνατά τους θα λυγίσουν οι τρανοί σου
καί θα γίνουν των ΡΑΓΙΑΔΩΝ οι ΡΑΓΙΑΔΩΝ»
«...Ο Πατριωτισμός είναι έμφυτος, και εγώ είμαι εθνικιστής!»
Κωστής Παλαμάς
Στην κηδεία του έκλαψε σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός. Όπως πολύ εύστοχα είπε ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός "σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα" και ακολούθως απήγγειλε το ποίημα που είχε γράψει προς τιμήν του Κωστή Παλαμά.
Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονῆστε σύγκορμη τὴ χώρα πέρα ὡς πέρα...
Βογκῆστε τύμπανα πολέμου... Οἱ φοβερὲς
σημαῖες, ξεδιπλωθεῖτε στὸν ἀέρα!
Σ᾿ αὐτὸ τὸ φέρετρο ἀκουμπᾶ ἡ Ἑλλάδα ! Ἕνα βουνὸ
μὲ δάφνες ἂν ὑψώσουμε ὡς τὸ Πήλιο κι ὡς τὴν Ὄσσα,
κι ἂν τὸ πυργώσουμε ὡς τὸν ἕβδομο οὐρανό,
ποιὸν κλεῖ, τί κι ἂν τὸ πεῖ ἡ δικιά μου γλώσσα;
Μὰ ἐσὺ Λαέ, ποὺ τὴ φτωχή σου τὴ μιλιά,
Ἥρωας τὴν πῆρε καὶ τὴν ὕψωσε ὡς τ᾿ ἀστέρια,
μεράσου τώρα τὴ θεϊκὴ φεγγοβολιὰ
τῆς τέλειας δόξας του, ἀνασήκωσ᾿ τον στὰ χέρια
γιγάντιο φλάμπουρο κι ἀπάνω ἀπὸ μᾶς
ποὺ τὸν ὑμνοῦμε μὲ καρδιὰ ἀναμμένη,
πὲς μ᾿ ἕνα μόνο ἀνασασμόν: «Ὁ Παλαμᾶς!»,
ν᾿ ἀντιβογκήσει τ᾿ ὄνομά του ἡ οἰκουμένη!
Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονῆστε σύγκορμη τὴ χώρα πέρα ὡς πέρα...
Βογκῆστε τύμπανα πολέμου... Οἱ φοβερὲς
σημαῖες, ξεδιπλωθεῖτε στὸν ἀέρα!
Σ᾿ αὐτὸ τὸ φέρετρο ἀκουμπᾶ ἡ Ἑλλάδα! Ἕνας λαός,
σηκώνοντας τὰ μάτια του τὴ βλέπει...
κι ἀκέριος φλέγεται ὡς μὲ τ᾿ ἄδυτο ὁ Ναός,
κι ἀπὸ ψηλὰ νεφέλη Δόξας τόνε σκέπει.
Τί πάνωθέ μας, ὅπου ὁ ἄρρητος παλμὸς
τῆς αἰωνιότητας, ἀστράφτει αὐτὴν τὴν ὥρα
Ὀρφέας, Ἠράκλειτος, Αἰσχύλος, Σολωμὸς
τὴν ἅγια δέχονται ψυχὴ τὴν τροπαιοφόρα,
ποὺ ἀφοῦ τὸ ἔργο της θεμέλιωσε βαθιὰ
στὴ γῆν αὐτὴν μὲ μίαν ἰσόθεη Σκέψη,
τὸν τρισμακάριο τώρα πάει ψηλὰ τὸν Ἴακχο
μὲ τοὺς ἀθάνατους θεοὺς γιὰ νὰ χορέψει.
Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονῆστε σύγκορμη τὴ χώρα πέρα ὡς πέρα...
Βόγκα Παιάνα! Οἱ σημαῖες οἱ φοβερὲς
τῆς Λευτεριᾶς ξεδιπλωθεῖτε στὸν ἀέρα!
Ο Π. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ ΒΕΡΑ ΓΙΑ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ - ΗΧΗΤΙΚΟ
Τα αυτονόητα ανέλυσε ο Συναγωνιστής και βουλευτής Μαγνησίας Παναγιώτης Ηλιόπουλος σχετικώς με τα έκτροπα που σημείωσαν οι παρακρατικοί κουκουλοφόροι στο δημαρχείο του Βόλου με αφορμή τη συζήτηση για τη δημιουργία κέντρου λαθρομεταναστών. Όπως τόνισε για πολλοστή φορά, στο Βόλο δρουν επί έτη ανενόχλητες παρακρατικές ομάδες, οι οποίες βιαιοπραγούν όποτε και όπου θέλουν κάτω από μια χαρακτηριστική ασυλία.
Προχθές ομάδα παρακρατικών κουκουλοφόρων τραμπούκων εισέβαλε στο δημοτικό συμβούλιο χτύπησαν στέλεχος της Χρυσής Αυγής και αποχώρησαν ανενόχλητοι. Τέτοιες θρασύδειλες ενέργειες των ταγμάτων εφόδου της αριστεράς δεν κάμπτουν επ΄ουδενί τον δίκαιο Εθνικό Αγώνα του Κινήματος της Χρυσής Αυγής, το οποίο έχει περάσει κυριολεκτικά δια πυρός και σιδήρου.
Όσον αφορά το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος ανέφερε ότι "η Ελλάδα υφίσταται ένα πρωτόγνωρο κύμα εισβολής λαθρομεταναστών, η οποία εντάσσεται στο οργανωμένο σχέδιο καταστροφής των Εθνών. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρωπίνων μαζών που συρρέουν στην ελληνική επικράτεια και κατακλύζουν μεθοδικώς τα αστικά κέντρα, δεν είναι πρόσφυγες. Στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν δεν υπάρχουν πολεμικές συγκρούσεις". Η μαζική αυτή εισροή οδηγεί αναπόφευκτα στην κατάληψη της χώρας από αλλογενείς και στη διάλυση του Ελληνικού Έθνους.
Η Χρυσή Αυγή υποστηρίζει την άμεση επαναπροώθηση όλων των λαθρομεταναστών στις πατρίδες τους. Είναι η Μοναδική Φωνή Αντίστασης στα παγκοσμιοποιητικά σχέδια ισλαμοποίησης και αλλοίωσης του ελληνικού πληθυσμού.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ (ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ) ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΜΠΟΜΠΟΛΙΚΟΥ ΜΟΡΦΩΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ “ΠΟΤΑΜΙ”
Ως χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου μπορεί να χαρακτηριστεί το πρώτο συνέδριο του μορφώματος του Ποταμιού, το οποίο ξεκινά την Παρασκευή και όλα δείχνουν ότι θα είναι και το τελευταίο του.
Το δημιούργημα της διαπλοκής «δεν τραβάει» και γι΄ αυτό η απόσυρσή του από την πολιτική κυκλοφορία είναι αναπόφευκτη και μη αναστρέψιμη. Χαρακτηριστικό του «μπάχαλου» που επικρατεί στο αλλοπρόσαλλο αυτό μόρφωμα είναι ότι οι τοποθετήσεις τριών βουλευτών του στα «Νέα», όπου κάθε μια απ΄αυτές είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από την άλλη.
Ο Λυκούδης υποστηρίζει την δημιουργία της «μεγάλης κεντροαριστεράς», ο Μαυρωτάς επιμένει στην αυτόνομη πορεία και ο Φωτήλας μιλάει ευθέως για «Συνεργασία με τη ΝΔ». Ας σταθούμε λίγο περισσότερο στα λεγόμενα του τελευταίου και σε μέρος της προσπάθειάς του να δικαιολογήσει την συνεργασία του με τη ΝΔ: «Η ανακοίνωση της συνεργασίας των δύο κομμάτων – ΝΔ και Ποταμιού – βάσει, τονίζω, προγραμματικών συγκλίσεων με συγκεκριμένες δράσεις και χρονοδιαγράμματα αφενός θα δυναμώσει τα ποσοστά του Ποταμιού, καθώς είναι γεγονός πως πιο εύκολα σε ψηφίζει ο πολίτης αν γνωρίζει ότι πιθανότατα θα έχεις την ευκαιρία να εφαρμόσεις τις πολιτικές σου. Αφετέρου θα δώσει τη δυνατότητα στο Ποτάμι να κάνει αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε: να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις όχι πλέον στα λόγια αλλά στα έργα!».
Αναρωτιόμαστε γιατί κάποιος να ψηφίσει Ποτάμι και να μην πάει κατευθείαν στη ΝΔ με τέτοιου είδους δηλώσεις και «αναλύσεις». Αν ο Μητσοτάκης δεν ήταν προσεκτικός ώστε να μην φορτωθεί και σ΄αυτόν η ρετσινιά του «αποστάτη» που κουβαλάει για ολόκληρες δεκαετίες στην πλάτη του ο πατέρας του, τότε θα άναβε το «πράσινο φως» προκειμένου ο Φωτήλας να πάει από τώρα στη ΝΔ.
Η πρόβλεψη την οποία κάνουμε είναι ότι το μόνο σίγουρο στην όλη υπόθεση αποτελεί η μη αυτοτελής κάθοδος του Ποταμιού στις προσεχείς εκλογές, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση θα εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη. Η απορία είναι ως προς τα πού θα πουλήσουν το πολιτικό τους τομάρι οι εναπομείναντες ποταμίσιοι.
Προς τη ΝΔ ή προς ένα νέο κεντροαριστερό μόρφωμα (βλέπε Δημοκρατική συμπαράταξη - Πασόκ); Ο χρόνος είναι αυτός που θα δώσει την απάντηση και θα λύσει την απορία αυτή.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΟΣΚΟΒΙΣΙ: ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το ότι τα συνεχόμενα Μνημόνια όχι μόνο δεν βοήθησαν στο ελάχιστο την Χώρα μας να ορθοποδήσει, αλλά αντιθέτως την ώθησαν ακόμη περισσότερο στον βούρκο και στην καταστροφή, είναι κάτι το οποίο παραδέχονται ακόμη και εκείνοι οι ξένοι παράγοντες που κινούνται στην ζώνη της καπιταλιστικής οικονομίας.
Ομολογία αποτυχίας των Μνημονίων αποτελεί η τοποθέτηση του επιτρόπου Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί με την οποία παραδέχεται ότι το ελληνικό χρέος αναμένεται να διαμορφωθεί στο 175% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) το 2020, ενώ στόχος του 2ου Μνημονίου ήταν να περιοριστεί το χρέος τη χρονιά εκείνη στο 120% του ΑΕΠ. Ο Γάλλος επίτροπος υιοθετεί το βασικό σενάριο στο οποίο κατέληξαν οι Ευρωπαίοι πιστωτές μας τον περασμένο Αύγουστο, στο πλαίσιο της κατάρτισης του τρίτου Μνημονίου.
Σύμφωνα με αυτό, «ο ελληνικός δείκτης χρέους προς ΑΕΠ το 2020 αναμένεται να φτάσει στο 175%» και για να περιοριστεί κοντά στο 120% του ΑΕΠ θα χρειαστεί να περάσει άλλη μια δεκαετία. Οι προβλέψεις αυτές απέχουν… έτη φωτός από τους στόχους του δεύτερου Μνημονίου για συγκράτηση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ το 2020 και «αρκετά κάτω από το 110% του ΑΕΠ» το 2022, αποδεικνύοντας την παταγώδη αποτυχία της υφεσιακής μνημονιακής συνταγής.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Μοσκοβισί δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για δραστικές παρεμβάσεις, ώστε να μειωθεί το χρέος, καθώς σημειώνει ότι αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαθέτουν για την εξυπηρέτηση του χρέους τους (τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα) ποσοστό μεγαλύτερο του 12% του ΑΕΠ τους, που είναι η σημερινή αναλογία για την Ελλάδα.
Μάλιστα, προσθέτει ότι καταγράφονται ποσοστά που ξεπερνούν ακόμα και το 15% του ΑΕΠ, το οποίο έχει συζητηθεί ως πιθανό νέο κριτήριο βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Αποδεικνύεται, λοιπόν, για πολλοστή φορά ότι η λογική των Μνημονίων ταυτίζεται με την λογική της κινούμενης άμμου. Όσο περισσότερο, δηλαδή, κινείσαι μέσα σ΄αυτά τόσο περισσότερο βουλιάζεις μέσα στη δίνη των προβλημάτων που αυτά γεννούν με την παρουσία τους.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016
ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Χαριτωμένα πρόσωπα παιδιών, μικρές η μεγάλες προσωπικές περιπέτειες, επιλεγμένα πλάνα, εστίαση σε επιλεγμένα πρόσωπα ανθρώπων που βαδίζουν. Επικλήσεις στον ανθρωπισμό των Ελλήνων, Συγχαρητήρια σε όσους στέκονται "αλληλέγγυοι" στους λαθρομετανάστες, εκκλήσεις για "συναίνεση" των πολιτικών δυνάμεων,και φυσικά καταγγελίες εναντίον των Ευρωπαίων.
Αυτή είναι η εικόνα που πλασάρεται στον Ελληνικό λαό τις τελευταίες μέρες, επιμελώς, από τα μπουκωμένα από την διαπλοκή ΜΜΕ. Από κοντά σιγοντάρει και ενορχηστρώνει το αυτοαποκαλούμενο "δημοκρατικό τόξο".
Μια ακόμη επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου του Ελληνικού λαού σε πλήρη εξέλιξη.
Το ότι η εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων(και λίαν προσεχώς) εκατομμυρίων λαθρομεταναστών,σε μια χώρα ρημαγμένη οικονομικά, και εξαθλιωμένη κοινωνικά δεν σημαίνει τίποτε για όλους αυτούς.
Όλους αυτούς, που χρόνια τώρα παρουσιάζουν την Ευρώπη σαν την ιερή αγελάδα, των "αξιών" και των "αρχών", του "ανθρωπισμού" και της "αλληλεγγύης". Μια Ευρώπη λογιστών,(και μάλιστα κακών λογιστών) που το μόνο που ξέρει είναι να επιβάλει μνημόνια ,και "μεταρρυθμίσεις" εξαθλίωσης των λαών και των Εθνών που την απαρτίζουν.Μια Ευρώπη που στην πρώτη σοβαρή κρίση εντός των συνόρων της, ο καθένας κοίταξε πως να φυλάξει τον..πισινό του,και όλα αυτά τα φληναφήματα περί "αρχών" κλπ, πήγαν περίπατο.
Όλους αυτούς, που χρόνια τώρα, δεν πρόβλεψαν,δεν σχεδίασαν, δεν έκαναν απολύτως τίποτε για να διαφυλάξουν τα σύνορα της χώρας.
Όλους αυτούς που ευχαριστούσαν "τους μετανάστες που μας προτιμούν", λες και είμαστε μαγαζί, και οι παράνομοι μετανάστες πελάτες μας.
Όλους αυτούς τους αριστερούς και αριστερίζοντες,που δια κατεχόμενοι από ιδεολογικό αυτισμό μιλούσαν, και εξακολουθούν να μιλούν, για "ανοιχτά σύνορα", και για "πολυπολιτισμό".
Όλους αυτούς που επέκριναν και κουνούσαν το δάχτυλο σε όσους χτυπούσαν καμπάνες κινδύνου, γι αυτά που έρχονταν,και που τελικά ήρθαν.
Κακά τα ψέμματα. Οι μέρες που ακολουθούν θα είναι δύσκολες. Η χώρα μας είναι οικονομικά εξαθλιωμένη, η κοινωνία κουρασμένη και απογοητευμένη, η κρατική μας οντότητα είναι τυπική,και έχουμε μείνει χωρίς στρατηγικούς συμμάχους, ενώ το πολιτικό κατεστημένο αδυνατεί να αντιμετωπίσει ακόμη ένα μεγάλο πρόβλημα που το ίδιο δημιούργησε.
Ένα κατεστημένο που προσπαθεί (σαν έσχατο μέσο) με πλύση εγκεφάλου από τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ, να κερδίσει μόνο λίγο χρόνο παραπάνω,έτσι ώστε οι συνέπειες της επερχόμενης έκρηξης του προβλήματος της παράνομης μετανάστευσης, να έχουν, όσο το δυνατό, μικρότερες παρενέργειες πάνω του.Πολιτικαντισμός μέχρι την τελευταία στιγμή δηλαδή.
Στους ώμους μας πέφτει ένα μεγάλο βάρος. Το βάρος της Εθνικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της Πατρίδας μας,και της ανύψωσης του ηθικού και του φρονήματος του λαού μας.
Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να το κάνουμε αυτό,και θα το κάνουμε. Γιατί εμείς δεν φοβόμαστε να συγκρουστούμε με καμιά Ευρώπη,και με κανένα απίθανο υπουργό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Γιατί δεν λέμε ψέμματα στο λαό μας, δεν του υποσχόμαστε λαγούς με πετραχήλια, και δεν μας ελέγχει κανείς. Η Πατρίδα και ο λαός μας,μπορεί να ελπίζει σε εμάς.
Τ.Ο ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)