Μεγάλος ντόρος και μεγάλη αγωνία, για το ποιος θα αναλάβει το τιμόνι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
Θα το πάρει η Γκεοργκίεβα; Θα το πάρει ο Ντάισεμπλουμ; Δεν λέω, αποτελεί μια είδηση για το ειδησεογραφικό στερέωμα. Άλλη μια είδηση χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα όμως.
Το ΔΝΤ από ιδρύσεώς του, στο μακρινό 1945, δεν προσέφερε τίποτε το ουσιαστικό, τίποτε το θετικό. Αντίθετα οι χώρες στις οποίες «ανέλαβε τον έλεγχο» βυθίστηκαν πιο βαθιά στην οικονομική κρίση. Η πολιτική του δεν είναι αποτέλεσμα του επικεφαλής. Εκείνος είναι απλό εκτελεστικό όργανο, με ωραία κόμμωση και καλοραμμένο κοστούμι για τα κανάλια.
Το ΔΝΤ είναι ένα εργαλείο, ένα εργαλείο, ιδιαιτέρως αποτελεσματικό είναι αλήθεια, για το διεθνές κεφάλαιο. Ένα «μακρύ χέρι» της Παγκοσμιοποίησης.
Κάθε άνθρωπος που αντιλαμβάνεται βασικά οικονομικά, ξέρει να σας πει ότι, για να ανακάμψει ένας οικονομικός οργανισμός (κάθε είδους) χρειάζεται περιορισμός σπατάλης, εξορθολογισμός δαπανών και ανάπτυξη. Πράγματα που τουλάχιστον στην Ελλάδα, ποτέ δεν προώθησε ή επέβαλλε το ΔΝΤ.
Ας αναλάβει λοιπόν, η Γκεοργκίεβα ή η Λανγκάρντ ή ο οποιοσδήποτε. Η πολιτική του ΔΝΤ θα συνεχίσει να είναι, αντιαναπτυξιακή, αντεργατική και εθνοκτόνα. Διότι το ΔΝΤ είναι ένα όχημα υφαρπαγής του πλούτου των Λαών και επιβολής του Διεθνούς Κεφαλαίου της Παγκοσμιοποίησης. Για την Ελλάδα, δεν πρόκειται να υπάρξει άσπρη μέρα, αν η οικονομία δεν αποκτήσει, Εθνική συνείδηση.
ΠΗΓΗ
