Καθόλου έκπληξη δεν μου προκάλεσε το δελτίο τύπου του συνδυασμού «Φυσάει Κόντρα» (η δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στα Τρίκαλα) σχετικά με τον Άρη Βελουχιώτη και την πρότασή του να μετονομασθεί η οδός Απόλλωνος σε οδό «Άρη Βελουχιώτη»! Και αυτό γιατί δεν περίμενα κάτι καλύτερο από αριστεριστές οι οποίοι «στηρίζουν» την ύπαρξή τους σε ασύστολα ψεύδη.
Επικαλούνται μάλιστα την φράση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, του πολιτικού του αντιπάλου για να «αποδείξουν» το «ρόλο» μιας τόσο σημαντικής ιστορικής φυσιογνωμίας.. «Άντρας σαν τον Άρη Βελουχιώτη είναι ζήτημα αν γεννιέται ένας κάθε εκατό χρόνια..»!! Όντως… και κλέφτης και ψεύτης και λωποδύτης και πλαστογράφος και κοινός κατάδικος και… κομμουνιστής!! Όλα τα «χαρίσματα» μαζεμένα στον Άρη!
Με τη σειρά μου θα επικαλεστώ επίσημες ανακοινώσεις του ΚΚΕ (του οποίου τα εγκλήματα εσχάτης προδοσίας βαρύνουν εξίσου τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του, οι οποίες ποτέ δεν απαρνήθηκαν το προ του 1968 παρελθόντος τους ), άρθρα επιφανών κουκουέδων, αποσπάσματα ομιλιών τους, δημοσιεύματα των εφημερίδων τους κ. λ. π. Έτσι … για να βοηθήσω στην… «αποκατάσταση μιας ιστορικής ασυνέπειας»!!
Ας ξεκινήσουμε με το ποινικό μητρώο αυτού του αιώνιου φοιτητή της Γεωπονικής Σχολής..αυτού του πρωτοκαπετάνιου της «εθνικής αντίστασης»..
1) Υπ ΄ αριθμόν 988/24.07.1925 Απόφαση Πλημ/κείου Θεσσαλονίκης: Δύο (2) ετών φυλάκιση για κλοπή.
2) Υπ ΄ αριθμόν 1254/20.09.1929 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Εικοσαήμερη φυλάκιση για αυτοδικία.
3) Υπ ΄ αριθμόν 509/23.05.1930 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Δύο (2) μήνες φυλάκιση για αντίσταση κατά της αρχής.
4) Υπ ΄ αριθμόν 108/25.06.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Τέσσερις (4) μήνες φυλάκιση για πλαστογραφία.
5) Υπ ΄ αριθμόν 849/05.09.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Μυτιλήνης: Ενός (1) μηνός φυλάκιση για πλαστογραφία.
6) Υπ ΄ αριθμόν 13030/20.09.1934 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Δυόμιση μήνες φυλάκιση για ψευδορκία.
7) Υπ ΄ αριθμόν 1835/03.11.1937 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Τριών (3) μηνών φυλάκιση για πλαστογραφία.
8) Υπ ΄ αριθμόν 1989/1939 Απόφαση Πλημ/κείου Αθηνών: Έξι (6) μηνών φυλάκιση για ψευδορκία.
Τα πάντα, μέχρι και .. καρέκλες σούφρωνε ο αρχικλέφταρος και αρχιαπατεώνας «πρωτοκαπετάνιος»! Στο βιβλίο «Κουραδοκόφτης» του υπεραριστερού συγγραφέως Ηλία Πετροπούλου διαβάζουμε την ακόλουθη ιστορία : «Το 1942-43 είχε αρχίσει να ακούγεται ευρύτερα το όνομα του Βελουχιώτη. Μια μέρα, ενώ έγραφα τα μαθήματά μου, έστησα αυτί για να παρακολουθήσω την κουβέντα του πατέρα μου με τον αδερφό του, οπότε τον άκουσα να λέει : Αλέξη, ξέρεις ποιος είναι αυτός ο Βελουχιώτης; Ο θείος μου δεν ήξερε. Και ο πατέρας μου του εξήγησε : είναι ο Κλάρας που μας έκλεψε τις καρέκλες! Όταν έφυγε ο θείος μου, ρώτησα τον πατέρα μου τι είχε συμβεί. Και τότε άκουσα τη σχετική αφήγησή του. Γύρω στα 1930, ο πατέρας μου και ο θείος μου είχανε ένα θερινό κινηματογράφο στο Θησείο, όπου χρησιμοποιούσαν καρέκλες ενοικιασμένες από μια αποθήκη. Ένα φθινόπωρο, λοιπόν, ήρθανε τα κάρα και φορτώσανε τις επιστρεφόμενες καρέκλες, που όμως δεν κατέληξαν ποτέ στον προορισμό τους. Την επομένη κατέφτασε ο ιδιοκτήτης της αποθήκης και ζήταγε τις καρέκλες του προς μεγάλη απορία του πατέρα μου. Τελικώς και οι δύο κατέβηκαν στην πιάτσα των κάρων, στο Μοναστηράκι για να λύσουν το μυστήριο. Οι καραγωγείς τους διαβεβαίωσαν ότι είχανε αφήσει τις καρέκλες στο τάδε οικόπεδο σύμφωνα με τις οδηγίες που τους είχε δώσει ένας νεαρός απεσταλμένος του πατέρα μου. Όμως ο πατέρας μου δεν είχε στείλει κανέναν απεσταλμένο ! Έτσι, όλοι μαζί κατέληξαν στη Γενική Ασφάλεια που εντόπισε τον δράστη – ήταν ο Κλάρας, ο μετέπειτα Βελουχιώτης».
Το 1938 συλλαμβάνεται από την Αστυνομία για κομμουνιστική δράση και κλείνεται αρχικώς στις φυλακές της Αίγινας και εν συνεχεία της Κέρκυρας. Συντόμως, υπογράφει «δήλωση μετανοίας», αποκηρύττει δηλαδή τον κομμουνισμό και αφήνεται ελεύθερος. Οι σύντροφοί του τον αποφεύγουν, καθότι είναι «δηλωσίας», προδότης του κομμουνισμού. Το 1942 καλείται από το ΚΚΕ, το οποίο προφανώς εκτίμησε το .. μυρωδάτο ποινικό του μητρώο, να σχηματίσει την πρώτη συμμορία στο νομό Φθιώτιδος. Το έργο της κατατρομοκράτησης αρχίζει από την Ρούμελη. Τον Ιούλιο του 1943 προάγεται σε αρχηγό του ΕΛΑΣ. Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση ! Τον Απρίλιο του 1944 επιτίθεται κατά των ανταρτικών δυνάμεων του 5/42 Συντάγματος, του Δημητρίου Ψαρρού και τους εξοντώνει όλους. Τον Μάιο του 1944 περνάει στην Πελοπόννησο με διαταγή του τότε αρχηγού του ΚΚΕ , Γ. Σιάντου «να στρώσει τους δρόμους με κορμιά γιατί ο Μοριάς δεν πρόκειται ποτέ να ΄ρθει με το μέρος μας και πρέπει να εκλείψει». Και ο Βελουχιώτης τον δικαιώνει! Απ΄ όπου περνάει με τους μαυροσκούφηδες της συμμορίας του ( ληστοσυμμορίτες που είχε γνωρίσει στις φυλακές) σκορπάει τον τρόμο, τον θάνατο και την οδύνη. Μέχρι και στρατόπεδο συγκέντρωσης – εξόντωσης των εθνικιστών είχε στήσει στα Τρόπαια Γορτυνίας. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλες τις σφαγές με πιο χαρακτηριστικό αυτήν στην Πηγάδα του Μελιγαλά.
Αρχή του, σύμφωνα με τον υπαρχηγό του Σωτήρη Μπεγνή, ήταν : «και 800.000 Έλληνες να μείνουν, φτάνει να είναι αυτοί που θα μείνουν να είναι έτσι όπως τους θέλουμε εμείς» (πηγή : «Ο τριακονταετής πόλεμος» του Πάνου Τσίνα). Να και το όνειρο του Βελουχιώτη για την μελλοντική Ελλάδα : «Τα φυσικά σύνορα της Ελλάδος δεν είναι πέρα από τον Όλυμπο και μπορούμε να ζήσουμε πολύ καλά χωρίς να ΄ χουμε υποδουλώσει άλλο λαό» ( από ομιλία του στην Φωκίδα, τον Σεπτέμβριο του 1943, πηγή : «Παράνομος τύπος κατοχής» του Ν. Αναγνωστόπουλου ).
Αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας ( Φεβρουάριος 1945), με την οποία τερματίστηκε ο «2οςΓύρος» της κομμουνιστικής ανταρσίας, ο Άρης Βελουχιώτης διαφώνησε με την απόφαση του κόμματος και ανακοίνωσε την συνέχεια του «αγώνος». Τότε, το ΚΚΕ τον αποκήρυξε δημοσίως : « Ο Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας ή Μιζέριας) μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ, γιατί λύγισε μπροστά στον Μανιαδάκη, ξαναζήτησε τον καιρό του απελευθερωτικού αγώνα να ξαναγοράσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη, που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ του έδωσε την δυνατότητα αυτή. Σήμερα, όμως, σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί και πάλι, ξαναπροδίνει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη στάση του, που μόνο τον εχθρό ωφελεί…» ( «Ριζοσπάστης» - 16 Ιουνίου 1945 – Απόφαση του Π.Γ της Κ.Ε του ΚΚΕ ).Την ίδια στιγμή το κόμμα δίνει αυστηρή εντολή στα μέλη του : « Ούτε ψωμί ούτε νερό στον Μιζέρια»!
Αργότερα, ο αρχηγός του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδης, σε ομιλία του στην 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, στις 14 Οκτωβρίου 1950, είπε τα εξής : «Ο Βελουχιώτης (Κλάρας), εκτός από τα άλλα ήταν και δηλωσίας. Ο Κλάρας, που ΄χε στρατιωτικές ικανότητες κατσαπλιαδισμού, ίσως κάτι παραπάνω, ως κομματική φυσιογνωμία ήταν ένας άνθρωπος που μόνο να χαντακώσει το κόμμα μπορούσε. Καθόταν κι έτρεφε ψείρες, μεθούσε, έκανε όργια, δούλευε διαλυτικά και χαντάκωνε το κίνημα και τον ΕΛΑΣ. Ήταν ένας μικροαστός τυχοδιώκτης. Όταν σφίχτηκε λιγάκι στην Κέρκυρα, ούτε ένα μπάτσο δεν έφαγε και λύγισε. Κι έπειτα είχε αξιώσεις ηγέτη και καθοδηγητή. Ο Τίτο τον έβαλε κι έφαγε το κεφάλι του» ( πηγή : «Νέος Κόσμος», έκδοσις Οκτωβρίου 1950).
Είχε όμως κι άλλες «ιδιότητες» ο αρχισφαγέας του Μελιγαλά. «Έκανε όργια», αναφέρει πολύ κομψά ο Ζαχαριάδης. Άλλοι πολλοί, όμως το λένε πιο χοντρά. Όπως ο τ. βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Δ. Χονδροκούκης, που σημειώνει : «Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ο υπερζηλωτής της υλοποίησης των σχεδίων του ΚΚΕ, λόγω ακριβώς της ιδιοσυγκρασίας του και του κομπλεξικού ανδρικού του «είναι». Γιατί όπως έχει γίνει κοινά παραδεκτό, ο σκληροτράχηλος αυτός καπετάνιος του ΕΛΑΣ ήτο παθολογικός κίναιδος, πράγμα που έμμεσα το ομολογούν και στενοί του συνεργάτες στα διάφορα συγγράμματά τους» ( πηγή «Γκρεμίζω τον θρύλο του Άρη Βελουχιώτη»). Στην ένορκη κατάθεσή του στις αρχές, μετά την εξόντωση του Βελουχιώτη, ο «μαυροσκούφης» Ν. Δράκος, περιγράφει ως εξής τις τελευταίες στιγμές του αρχηγού του: «Επίσης, ως προς την ιδιαιτέρα ζωή του Άρη, καταθέτω ότι ούτος, κατά την στιγμή όπου ετραυματίσθη, παρέδωσε στον ψυχογιό του ονόματι Λέων, ένα ρωσικό παράσημο, τρείς χρυσές λίρες και το ωρολόγιόν του και τον οποίον ψυχογιόν είχε και εχρησιμοποιούσε ως επιβήτορα για να ικανοποιήσει τις παρά φύσιν σεξουαλικές του ορμές» ( πηγή : «Το άκρως απόρρητο αρχείο της εξόντωσης του Άρη» του Μ. Γεωργούλα). Ο κομμουνιστής Μανούσακας γράφει για τον Βελουχιώτη : « Ο Μανιαδάκης, ξέροντας το ρόλο του στο κόμμα, τον έστειλε μετά την Κέρκυρα στην Ακροναυπλία, όπου συνέχισε τις σεξουαλικές του ανωμαλίες» ( πηγή «Ακροναυπλία»). Ο Άγγλος συνταγματάρχης Κρις Γουντχάους, ο οποίος ήταν στην περίοδο της κατοχής αρχηγός της αγγλικής αποστολής και σύνδεσμος Άγγλων – ΕΛΑΣ, γράφει στα απομνημονεύματά του για τον Βελουχιώτη : «Ο Άρης Βελουχιώτης ελέγετο ότι ήτο σαδιστής και περιστασιακός ομοφυλόφιλος». Αλλά και ο αριστερότατος συγγραφέας Η. Πετρόπουλος, γράφει κριτικάροντας το βιβλίο του Δ. Χαριτόπουλου «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων» : «Βεβαίως, ο Χαριτόπουλος δε γράφει πουθενά πως ο Βελουχιώτης ήτο πουστόμαγκας».Ο ίδιος συγγραφέας, γράφει σχετικώς με την σαδιστική και εγκληματική προσωπικότητα του Βελουχιώτη : « Νομίζω πως η ήττα της αριστεράς οφείλεται σχεδόν καθ ΄ ολοκληρίαν, στις εκτελέσεις που έκανε ο ΕΛΑΣ, η ΟΠΛΑ και η ΜΛΑ. Έχω μιλήσει για το θέμα των αδικαιολόγητων (και πολιτικών επιζήμιων) εκτελέσεων στο βιβλιαράκι μου «Πτώματα, πτώματα, πτώματα». Περάσανε σχεδόν 60 χρόνια αφ ΄ ότου οι ελασίτες κατέσφαξαν χιλιάδες αντιδραστικούς και μοναρχοφασίστες, αλλά και αληθινούς κομμουνιστές. Οι παλιοί καπετάνιοι του ΕΛΑΣ, όσοι έγραψαν απομνημονεύματα, απέφυγαν συστηματικώς να ομολογήσουν κάτι για αυτές τις άγριες σφαγές. Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο : ποιος είχε τη φαεινή ιδέα των σφαγών; Και ποιος διέταξε να γίνουν αυτές οι σφαγές; Τώρα πια νομίζω ότι ο άνθρωπος που ξεκίνησε την μακάβρια ιστορία των σφαγών είναι ο Άρης Βελουχιώτης. Ο Βελουχιώτης ήτανε φονιάς. Η μπαμπέσικη δολοφονία του Ψαρρού δεν είναι το μοναδικό του έγκλημα. Καθήκον των ιστορικών παραμένει η εξιχνίαση και η απαρίθμηση όλων των σφαγών του Βελουχιώτη».
Κλείνοντας, θα συμφωνήσω σε ένα σημείο του περίφημου δελτίου τύπου : «… θα συμβάλλει στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και στην εκμάθηση της από τις νεότερες γενιές…». Βεβαίως και είναι απαραίτητη η αποκάλυψη του προδοτικού ρόλου της αριστεράς καθώς και η γνώση όλων των εγκλημάτων των αρχικαπεταναίων , όχι μόνο για να θυμηθούν οι παλαιότεροι αλλά κυρίως για να μάθουν οι νεώτεροι, οι οποίοι υφίστανται μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου από το 1974 μέχρι τις μέρες μας, χωρίς ουσιαστικό αντίλογο από την ψοφοδεξιά!
Ελένη Ευαγγ. Κλαπανάρα
Τ.Ο. Τρικάλων
Τ.Ο. Τρικάλων
