Συνεχίζει να ξεφτιλίζεται ο μνημονιοφύλακας και αποτυχημένος Σαμαράς

Από γκάφα σε γκάφα κινείται ο αποτυχημένος αρχηγίσκος της ΝΔ. Η προσπάθειά του να τραβήξει Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ σε ενιαίο «μέτωπο ευθύνης», αμέσως μετά την μη επίτευξη συμφωνίας στο Eurogroup της Δευτέρας, ήταν αποτυχημένη. Εισέπραξε την άρνησή τους και έμεινε ολομόναχος να βάλλεται ακόμη και από το εσωτερικό του κόμματος, δηλαδή ότι επιδιώκει την ήττα της κυβέρνησης για να δικαιωθεί ο ίδιος, αδιαφορώντας για τις συνέπειες γενικότερα της Χώρας. Οι δύο άλλοι «εταίροι» του «ευρωπαϊκού τόξου», όχι μόνο δεν παρασύρθηκαν, αλλά φρόντισαν «να τον δώσουν στεγνά» για την πρωτοβουλία του αυτή.

Έτσι, ο Σαμαράς βρέθηκε απομονωμένος στην προσπάθεια συγκρότησης ενός αντικυβερνητικού μετώπου, την ίδια στιγμή που οι Θεοδωράκης- Βενιζέλος μυρίστηκαν τι συμβαίνει, κάνανε υπομονή για την επερχόμενη κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ και κράτησαν σαφείς αποστάσεις, έτσι ώστε να μην χαρακτηριστούν ως «σαμποτέρ» των κυβερνητικών διαπραγματεύσεων. Και μόνο το γεγονός ότι έκανε αυτή την κίνηση, χωρίς να διασφαλίσει το απόρρητο της ενέργειάς του, δείχνει ότι ο Σαμαράς βρίσκεται σε συνεχή πανικό. Πιεσμένος και αγχωμένος από τις κατά κύματα επιθέσεις που δέχεται απ’ όλες τις «φυλές» και τα «τζάκια» στο εσωτερικό της ΝΔ, προσπαθεί να βγει μπροστά με απεγνωσμένες κινήσεις, οι οποίες αποδεικνύονται ατελέσφορες.

Αντί να περιμένει με ψυχραιμία να ξεκαθαρίσει το τοπίο, την πέφτει εντελώς άγαρμπα στην κυβέρνηση, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να του αντεπιτεθεί, κατηγορώντας τον για εθνική μειοδοσία και άμεση συνεργασία με τις μνημονιακές δυνάμεις. Η κίνηση αυτή του Σαμαρά θα μπορούσε να έχει κάποιες βάσεις και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, αν όντως η κυβέρνηση οδηγείτο σε ρήξη με την Ευρωζώνη. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που ισχύει είναι ένα θέατρο «σκληρής διαπραγμάτευσης», το οποίο σε λίγες ημέρες θα τελειώσει την παράστασή του, με την μια ή την άλλη διατύπωση και με αναλλοίωτη την ουσία του, που είναι η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής.

Αυτό το γνωρίζουν οι πάντες, ανάμεσά τους και οι Θεοδωράκης-Βενιζέλος, γι’ αυτό άλλωστε κρατάνε μια στάση αναμονής, ζητώντας ενημέρωση για τα πεπραγμένα. Ο Σαμαράς, όμως, με την ψυχική του αστάθεια να αυξάνεται σε ολοένα μεγαλύτερο βαθμό, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τίποτε στον ανοιχτό ορίζοντα  της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, με αποτέλεσμα η θέση του στην αρχηγική καρέκλα να τρίζει ακόμη πιο επικίνδυνα, με τους επίδοξους δελφίνους να ετοιμάζονται για την ανοιχτή αμφισβήτηση και αποκαθήλωσή του.

Γιώργος Μάστορας