Προς νέα διάσπαση το κλεφτοΠασόκ - Δεν μπορεί να σηκωθεί από την καρέκλα της αρχηγίας ο Βενιζέλος

Η ακόρεστη βουλιμία για την εξουσία και η αχαλίνωτη εγωπάθεια του είναι χαρακτηριστικές.

Ο λόγος, φυσικά, για τον «Ντούτσε» του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλο, ο οποίος παρά τα λεγόμενά του ότι πρόκειται να αποχωρήσει από την ηγεσία του ετοιμοθάνατου κομματιδίου του ΠΑΣΟΚ, εντούτοις με τις μέχρι τώρα ενέργειες του δεν δείχνει ότι προτίθεται στ' αλήθεια να πραγματοποιήσει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, ακολουθώντας την τρικυμιώδη «λογική» του πρώην «εταίρου πλήρους ευθύνης» Σαμαρά, ποντάρει κι αυτός στην θεωρία της «αριστερής παρένθεσης», επενδύοντας έμμεσα στην καταστροφολογία και ότι πολύ σύντομα θα έχουμε ξανά εκλογές. Γι' αυτό και επιθυμεί πρώτα την διεξαγωγή του συνεδρίου του (από)κόμματος και έπειτα την εκλογή του νέου προέδρου από την... βάση.

Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι οι όποιες αρχαιρεσίες στην Χαριλάου Τρικούπη παραπέμπονται το νωρίτερο για το ερχόμενο καλοκαίρι. Είναι ενδεικτικό ότι οι προσκείμενοι στον νυν αρχικαρεκλάρχη του ΠΑΣΟΚ στο ερώτημα που τους τίθεται πότε θα υπάρξει νέα ηγεσία απαντούν με νόημα «σε εύλογο χρονικό διάστημα», διαψεύδοντας πλήρως τις παλαιότερες δηλώσεις του Βενιζέλου ότι όλα θα έχουν διευθετηθεί μέχρι τον Μάιο. Είναι ολοφάνερο ότι ο παμπόνηρος και εξουσιομανής αρχηγίσκος του ΠΑΣΟΚ κάνει ό, τι μπορεί προκειμένου να καθυστερήσει τις διεργασίες, ελπίζοντας - όπως προαναφέραμε - στην θεωρία της «αριστερής παρένθεσης».

Κάτι τέτοιο οδηγεί σε οργή τους επίδοξους δελφίνους, οι οποίοι όμως μετρούν ακόμη τις δυνάμεις τους. Μόνο η Γεννηματά έχει κάνει ένα βήμα παραπάνω, ερχόμενη σε ευθεία σύγκρουση μαζί του. Το γεγονός ότι όπως έχει καταντήσει σήμερα το άλλοτε κραταιό αυτό κόμμα, περισσότεροι είναι οι επίδοξοι αρχηγοί από τους οπαδούς του, δείχνει το μέγεθος της σήψης του. Και όπως είναι μαθημένοι, στο να φροντίζει ο καθένας για τα ατομικά του συμφέροντα, κάνουν ακόμη πιο αποκρουστική την εικόνα του ΠΑΣΟΚ προς τον Ελληνικό Λαό, ο οποίος έχει καταδικάσει το αποτρόπαιο αυτό κομματικό απολίθωμα σε αργό και βασανιστικό πολιτικό θάνατο.

Γιώργος Μάστορας