Η πιάτσα Συγγρού και τα δυο (κουτσά) της άλογα.
Μετά από πολλές παλινωδίες και απανωτές αρνήσεις «πρωτοκλασάτων» («φυγόστρατους», «βολεψάκηδες» και «Αντουανέτες» τους χαρακτήρισε η φωνή του φον Αντωνάκη στο διαδίκτυο…), δόθηκε τελικά το χρίσμα της αμαρτωλής πιάτσας Συγγρού για το δήμο της Αθήνας, στον χαριτόβρυτο Αρούλη. Τσαντίστηκε, όμως, ο έτερος χαριτόβρυτος Νικήτας και ανακοίνωσε ότι κατεβαίνει κι αυτός κι ότι δεν κάνει πίσω ούτε με σφαίρες. Μύλος! Έτσι, η Συγγρού τρέχει με δύο (κουτσά…) άλογα προς μια βέβαιη ήττα…
Υπουργείο δεν του δίνει…
Όμως, κάτι δε μου πάει καλά στην όλη υπόθεση. Ο Κακλαμάνης, είναι παλιά καραβάνα της πολιτικής και σίγουρα έχει γνώση των δημοσκοπήσεων. Το ξέρει καλά ότι δεν περνάει πια η μπογιά του. Επίσης, θα είχε νόημα να επιμείνει στην υποψηφιότητά του μέχρι πρότινος, για να εκβιάσει την ΝΔ να τον στηρίξει κι ότι βγει. Τώρα, όμως, που το πουλάκι πέταξε, γιατί επιμένει; Σημειωτέον, ότι λίγες ημέρες πριν από την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, ο Νικήτας συναντήθηκε με τον φον Αντωνάκη –όπως αποκάλυψε ο ίδιος- και συζήτησαν για την υποψηφιότητά του. Ο φον, όπως και κάθε πρωθυπουργός (έστω και… κατοχικός), είχε τη δυνατότητα να τον «πείσει» να αποσυρθεί, με κάποιο αντάλλαγμα βεβαίως (π.χ. ένα καλό υπουργείο). Αλλά δεν το έκανε. Κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα σε μια δήλωση του Κακλαμάνη μετά τη συνάντηση με τον φον και την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του. «Δεν υπάρχει», είπε, «τίποτα που να με κάνει να αλλάξω γνώμη και να αποσυρθώ». Το εστί μεθερμηνευόμενον, αν μου έδινε κάτι ο Αντωνάκης θα τα παράταγα. Αλλά, δε μου δίνει και συνεχίζω. Γιατί άραγε;
. …Ούτε και τον διαγράφει!
Από την άλλη, η ΝΔ επισήμως δηλώνει ότι δεν υπάρχει θέμα διαγραφής του Κακλαμάνη. Πολύ περίεργο! Και μόνο το ενδεχόμενο μιας διαγραφής, θα ταρακουνούσε τον Κακλαμάνη και σίγουρα θα τον απομόνωνε από στελέχη της ΝΔ που σκέπτονται να είναι υποψήφιοι στους συνδυασμούς του ή να τον υποστηρίξουν ποικιλοτρόπως. Επίσης, θα ήταν κι ένα μήνυμα προς όλους τους «αντάρτες» που αρνούνται να πειθαρχήσουν στις αποφάσεις του φον. Αλλά, τζίφος!
Ν. Κακλαμάνης: Το τέλειο άλλοθι του φον Αντωνάκη!
Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Μήπως η δεύτερη υποψηφιότητα από το χώρο της ΝΔ δεν είναι «καπρίτσιο» του Κακλαμάνη, αλλά σχέδιο του φον Αντωνάκη; Μήπως, δηλαδή, ο φον Αντωνάκης τα μέτρησε από δω, τα μέτρησε από κει, είδε και τις δημοσκοπήσεις, κατάλαβε ότι η ήττα από τον Η. Κασιδιάρη είναι αναπόφευκτη και αποφάσισε να υπάρξει σκοπίμως πολυδιάσπαση της ΝΔ, για να την χρησιμοποιήσει ως άλλοθι για την ήττα, δείχνοντας ως μοναδικό υπεύθυνο τον Κακλαμάνη και τα… καπρίτσια του;
Έστριβαν και στον ΣΥΡΙΖΑ για τον φόβο του Κασιδιάρη.
Από την άλλη, υπάρχει και η εξίσου περίεργη επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ. Στον πρώτο δήμο της χώρας, εκεί που κερδίζονται ή χάνονται οι πολιτικές εντυπώσεις, επελέγη κάποιος νεανίας διεθνώς και επιτοπίως άγνωστος, ονόματι Σακελλαρίδης. Βέβαια, και στον ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε το ίδιο πρόβλημα με της ΝΔ. Όλα τα «πρωτοκλασάτα» στελέχη (καθώς και μπόλικοι «προοδευτικοί καλλιτέχνες», π.χ. Λαζόπουλος, Κιμούλης, Μικρούτσικος κ.α.) το έστριβαν α λα γαλλικά, μόλις άκουγαν περί δήμου Αθήνας, για τον φόβο του Η. Κασιδιάρη. Αλλά δε μπορούσε τώρα ολόκληρος… εν αναμονή πρωθυπουργός (ναι, μη σας φαίνεται περίεργο, για τον mister Tsipra μιλάμε…) να υποχρεώσει κάποιον συριζαίο της προκοπής να κατέβει στην Αθήνα;
Σακελλαρίδης: Το τέλειο άλλοθι του mister Tsipra
Μήπως υπάρχει κι εδώ σκοπιμότητα; Δηλαδή, μήπως ο mister Tse-pras τα λογάριασε τα πράγματα και είδε πως ότι κι αν γίνει ο Η. Κασιδιάρης θα περάσει οπωσδήποτε στον Β΄ Γύρο (αν υπάρξει…) και πως αυτός θα είναι και ο τελικός νικητής; Μήπως, λοιπόν, για να μη χρεωθεί ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ τη σίγουρη ήττα, έριξε στην άνιση μάχη τον κύριο Τίποτα (με μπόλικο καθόλου), για να τη χρεωθεί αυτός;
Μακάρι να υπάρξει Β΄ Γύρος!
Πάντως, όπως κι αν έχει το πράμα, ο ΣΥΡΙΖΑ το καθήκον του προς το σύστημα το έπραξε και μάλιστα… προκαταβολικά. Έτσι, σε συνέντευξή του στην Real News, ο κ. Τίποτα του συνονθυλεύματος, ξεκαθάρισε από τώρα ότι όποιος κι αν είναι αντίπαλος του Η. Κασιδιάρη στον Β΄ Γύρο (αν υπάρξει…), αυτός και ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον υποστηρίξουν ανεπιφύλακτα. Δεν είχαμε καμία αμφιβολία περί αυτού και μακάρι να υπάρξει Β΄ Γύρος, μόνο και μόνο για να απολαύσουμε αυτό το ξεβράκωμα. Που θα ενωθούν όλοι οι συστημικοί – «δεξιοί» κι «αριστεροί», «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί», «πατριώτες» και «κοσμοπολίτες»- κατά της Χρυσής Αυγής. Και θα αποδείξουν έτσι στην πράξη, ότι όλοι είναι ίδιοι και μόνο η Χ.Α. δεν είναι σαν τα μούτρα τους!
(8). Άσφαιρο το τελευταίο όπλο του καθεστώτος.
Κι ενώ όλη η Ελλάδα βοά (κι ως γνωστόν, η φήμη προηγείται του γεγονότος…) ότι ο Η. Κασιδιάρης είναι πρώτος και με διαφορά και ακλόνητο φαβορί για τη νίκη, εμφανίστηκαν τρεις «δημοσκοπήσεις» που τον φέρνουν… τέταρτο, ενώ πρώτον δείχνουν τον ξοφλημένο αμερικανοκομμουνιστή λαθροδήμαρχο Καμίνη! Πρόκειται για την τελευταία απελπισμένη προσπάθεια του καθεστώτος των σάπιων, να αντιστρέψει τη ροή των πραγμάτων, με όπλο τις εταίρες χειραγωγήσεως της κοινής γνώμης. Μόνο που παρήλθε η εποχή που ο κοσμάκης κοιτούσε τις «δημοσκοπήσεις» με ανοιχτό το στόμα. Τώρα πλέον δεν τις πιστεύει κανείς. Άσφαιρο, λοιπόν, το… κουμπούρι τους και να το βάλουν εκεί που ξέρουν…
(9). Το γαλλικό παράδειγμα χειραγώγησης.
Βέβαια, είμαι περίεργος να δω τι θα λένε οι παπατζήδες των «δημοσκοπήσεων» για να δικαιολογήσουν την ξεφτίλα τους, τη νύχτα των εκλογών. Θα βρουν άραγε τις συνήθεις δικαιολογίες (ήταν μεγάλο το ποσοστό της αδιευκρίνιστης ψήφου, παρατηρήθηκε το φαινόμενο της απόκρυψης ψήφου, κ.τ.λ.); Ή μήπως θα το πούνε στα ίσια, πως έπαιζαν στημένο από το σύστημα παιχνίδι χειραγώγησης του λαού; Για την ιστορία, θα σας αναφέρω το γαλλικό παράδειγμα των προεδρικών εκλογών του 2002. Τότε, ο Λεπέν είχε μπει στον Β΄ Γύρο, με ποσοστό 19% κι είχε εκπλαγεί όλος ο κόσμος, γιατί οι εταίρες του έδιναν 8-10%. Μετά το πατατράκ, οι δημοσκόποι αντιμετώπισαν τη χλεύη του κοινού, κι ένας απ’ αυτούς δεν άντεξε και το… μαρτύρησε: «Ασφαλώς και το ξέραμε ότι θα πάρει αυτά το ποσοστά ο Λεπέν. Αλλά αν το γράφαμε, θα παρασύραμε κι άλλους να τον ψηφίσουν και θα έπαιρνε πολύ παραπάνω. Δεν πέσαμε έξω κύριοι, απλά κάναμε το δημοκρατικό μας καθήκον και είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό».
