Σε έναν πλανήτη που αριθμεί πάνω από 7,5 δις ανθρώπους, και σε μια εποχή που καμία σχέση δεν έχει με τις αρχές του 20ου αιώνα, πραγματοποιείται ένα κοινωνικό πείραμα κολοσσιαίων διαστάσεων, με αφορμή τον αμφιβόλου προέλευσης νέο θανατηφόρο ιό. Το πείραμα αυτό έχει καταστροφικές συνέπειες για την Ευρώπη η οποία, αντίθετα με τις συνεχείς πληθυσμιακές αυξήσεις, φθίνει από άποψη γεννήσεων νέων ευρωπαίων.
Σε αυτή την άθλια νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνεται στην Ελλάδα, ελέω των πολιτικών ανδρείκελων τους οποίους οι Έλληνες ψηφίζουν, έχει επικρατήσει μια παθητικότητα η οποία με την περίοδο των μνημονίων έχει μετατραπεί σε γενικευμένη απάθεια. Μέσα λοιπόν στη λαίλαπα των περιοριστικών μέτρων μια αδύναμη κυβέρνηση που προσπαθεί, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, να καρπωθεί μελλοντικά πολιτικά οφέλη, φαίνεται ανίσχυρη απέναντι στις συμμορίες ως επί το πλείστο επίδοξων λαθροεισβολέων με την βοήθεια της εγκληματικής Τουρκίας και τη συνενοχή της αδιάφορης Ευρώπης.
Την ίδια στιγμή που ο Λαός μας παρακολουθεί άφωνος τις εξελίξεις και δέχεται υπογείως έναν πόλεμο οικονομικό και βιολογικό, τα οικονομικά αποτελέσματα του οποίου στο άμεσο μέλλον θα κάνουν το μνημόνια να φαίνεται σαν ασκήσεις αριθμητικής νηπίων, η τουρκική προκλητικότητα απλώνει τα φτερά της πάνω από την ηπειρωτική Ελλάδα φτάνοντας με υπερπτήσεις μέχρι την… Καβάλα.
Και ενώ όλα έχουν παγώσει με την επέλαση της πανδημίας, οι εν Ελλάδι πολιτικάντηδες δείχνουν ιδιαίτερη σπουδή στην επιτάχυνση των διαδικασιών ένταξης της Αλβανίας και των Σκοπίων την ΕΕ, μιας ένωσης που αν τα οικονομικά μέτρα δημοσιονομικής απειθαρχίας πλέον συνεχιστούν είναι θέμα χρόνου να βγουν στην επιφάνεια έχθρες με αποτέλεσμα την ταχύτατη αποδόμηση και τελικά τη διάλυσή της. Αποκαλυπτικές άλλωστε είναι οι δηλώσεις του επικεφαλής του ΟΟΣΑ, ο οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για έναν νέο τρομακτικό κόσμο παγκόσμιας ύφεσης, πολεμικών συρράξεων, εμφυλίων και κοινωνικών εξεγέρσεων.
Τα όποια οικονομικά μέτρα με τα οποία δήθεν η χώρα μας θα βοηθηθεί, όπως πειθήνια προπαγανδίζουν τα μεγάλα ΜΜΕ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από νομισματικά εργαλεία δημιουργίας και αύξησης του δημοσίου χρέους. Η παραγωγή και διοχέτευση ρευστών δεν είναι παροχή άνευ επιστροφής. Το τόσο ιδιοφυές-εγκληματικό παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παράγει χρήμα με μια εντελώς απλή διαδικασία απάτης άνευ αντικρίσματος, διαδικασία η οποία στην απλότητά της δεν μπορεί να γίνει κατανοητή από τον κοινό νου μοιάζοντας παράλογη.
Αν αντιστρέψουμε το ερώτημα από το ποιες οι επιπτώσεις στην οικονομία, στο ποιοι ωφελούνται από την κατάσταση, θα δούμε πως δεν είναι άλλοι από τις κεντρικές τράπεζες, ιδιωτικές εταιρίες και όχι εθνικές τράπεζες, οι οποίες κινούν τα νήματα της υπερκατανάλωσης, του τραπεζικού δανεισμού και του καπιταλισμού στη χειρότερη μορφή του, μαζεύοντας τελικά τον πραγματικό πλούτο στα χέρια ενός παγκόσμιου σιναφιού εγκληματιών.
Στους δύσκολους αυτούς καιρούς επιβάλλεται η επιστροφή στα Εθνικά Κράτη, η άσκηση νομισματικής πολιτικής η οποία θα έχει αντίκρισμα τον πραγματικό πλούτο κάθε χώρας.
Έχει αποδειχτεί πως η υπερευημερία και ο άκρατος καταναλωτισμός που επιβάλει ο καπιταλισμός δεν μπορεί να σταθεί και ίσως σαν χώρα ζήσουμε πιο λιτά, όπως κάναμε αιώνες, αλλά πρέπει να εστιάσουμε σε μια εθνική αναγέννηση και να γράψουμε στον άγραφο πίνακα το μέλλον της Ελλάδας έστω και αν έρθουμε σε σύγκρουση με πολλούς ξεκαθαρίζοντας οριστικά τους λογαριασμούς μας με εγχώριους και εξωτερικούς εχθρούς.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΙΟΚΟ
ΠΗΓΗ
