α) Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008. Με το ξέσπασμά της, η επιβεβλημένη από την ξέφρενη ροή των γεγονότων εκτεταμένη παρέμβαση του κράτους σε όλα τα κέντρα του παγκόσμιου καθεστώτος για την στήριξη του τραπεζικού συστήματος, έδωσε σημαντικό πλήγμα στην μέχρι τότε επικρατούσα νεοφιλελεύθερη επιβολή της οικονομικής αναγκαιότητας και των δυνάμεων της αγοράς. Ακολούθησε ένα ποικιλόμορφο κύμα κοινωνικών αντιδράσεων που επέφερε σημαντικό κλονισμό πολιτικής νομιμοποίησης των κομματικών σχηματισμών εξουσίας σε μια σειρά από χώρες.
β) Ανάδυση του φαινομένου του (αποκαλούμενου από τις συστημικές δυνάμεις) «εθνολαϊκισμού» στους Λαούς των Εθνών της Ευρώπης. Δηλαδή, μεγάλες λαϊκές αντιστάσεις αρθρωμένες στο Εθνικό επίπεδο που έθεταν επιτακτικά ζητήματα Κυριαρχίας και Ταυτοτήτων, αντιτιθέμενες ευθέως στην επιβολή της παγκοσμιοποιητικής ισοπεδωτικής και ληστρικής λογικής πολυεπίπεδης κοινωνικής αποδιάρθρωσης. Ο πόλος της παγκοσμιοποίησης (ο οποίος περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα πολιτικών δυνάμεων, τόσο από την φιλελεύθερη δεξιά και την σοσιαλδημοκρατία όσο και από την αριστερά, σχεδόν στο σύνολό της) αναγνωρίζει αυτές τις αντιστάσεις ως την κύρια απειλή για την κυριαρχία του και την διατήρηση των συμφερόντων του. Η επίθεση εναντίον αυτής της αντίστασης είχε την κωδική ονομασία «εθνολαϊκισμός» και τα αποτελέσματά της είναι ευρέως γνωστά σήμερα.
Η πανδημία του κορονοϊού έρχεται ως καταλύτης εν μέσω ταχείας εξάπλωσης και ήδη έχει κάνει ορατές κάποιες τάσεις:
α) Στο επίπεδο του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος υπάρχει ένα τεράστιο συσσωρευμένο «εύφλεκτο υλικό» στον χώρο της χρηματιστικοποιημένης οικονομίας, που αναμένεται να οδηγήσει σε απροβλέπτου μεγέθους καταστροφή και τεράστια απαξίωση κεφαλαίου και παραγωγικών δομών.
β) Υπερόξυνση των ήδη εκδηλωμένων εντάσεων και ανταγωνισμών. Είναι δεδομένο πως θα υπάρξουν δραστικές μεταβολές στους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ των μεγάλων κέντρων του διεθνούς συστήματος, με αλληλοφάγωμα που θα επιφέρει κερδισμένους και χαμένους. Ειδικότερα, η επιδίωξη του κυριαρχούμενου από την Γερμανία της Μέρκελ κέντρου να χρησιμοποιήσει με τον πλέον ανήθικο και αδίστακτο τρόπο τις άμεσες χρηματοδοτικές ανάγκες που δημιουργεί η πανδημία για να εξοντώσει τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου (σε πρώτη φάση την Ιταλία και την Ισπανία), υποχρεώνοντας τα κράτη αυτά σε μνημόνια και εκμηδενίζοντας την κυριαρχία τους, προκαλεί τόσο έντονες εντάσεις και αντιδράσεις που είναι πολύ πιθανό να δώσουν το οριστικό τέλος στο (ήδη κλονισμένο από το Brexit) σαθρό οικοδόμημα της ΕΕ.
γ) Σε αυτό το στάδιο είναι ήδη ορατή η εκ μέρους των «εγκεφάλων» της ΕΕ προσπάθεια συγκάλυψης της δομικής κρίσης πίσω από την αιτιολόγηση του «φυσικού φαινομένου» του κορονοϊού και της χρήσης κάθε «άμεσης αναγκαιότητας», προκειμένου να νομιμοποιηθούν σε βαθμό ουσιαστικής μονιμότητας μέτρα άσκησης ελέγχου στις πιο βαθιές πτυχές της Εθνικής, Κοινωνικής, Εργασιακής, Οικογενειακής ζωής. Μέσω των «αναγκαίων» αυτών μέτρων προωθείται, από την πίσω πόρτα, ο αυταρχισμός και οι αποφάσεις άσκησης ελέγχου σε όλες τις πλευρές της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας. Όλα δείχνουν ότι θα αλλάξουν δραστικά τα περιεχόμενα και οι τρόποι άσκησης της πολιτικής, θα επιδιωχθεί η περεταίρω καταστολή του διαφορετικού από την συστημική άποψη φρονήματος, θα αναδειχθεί σε πρωτεύον ζήτημα η Υπεράσπιση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας, της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας.
Ήδη, βιώνουμε και νιώθουμε τους πρώτους ισχυρούς κραδασμούς από τις σταδιακά αναπτυσσόμενες μεγάλες καθεστωτικές απονομιμοποιήσεις. Ιδίως του τεχνητά διαμορφωμένου κατασκευάσματος της ΕΕ, αφού από ολοένα και περισσότερους διαπιστώνεται – διατυπώνεται το εύλογο ερώτημα: «Σε τι άλλο, τελικά, χρησιμεύει η ύπαρξη της ΕΕ, της τόσο απόμακρης και ψυχρής προς κάθε έννοια κοινότητας και αλληλεγγύης μεταξύ Ευρωπαϊκών Εθνών, εκτός από το να αποτελεί έναν ξεκάθαρο μηχανισμό επιβολής μνημονιακής υποδούλωσης προς όφελος συγκεκριμένων στενών συντηρητικών συμφερόντων;».
Η πορεία και ο προορισμός που θα πάρουν οι εξελίξεις μέσα σε αυτές τις ολοένα και πιο δυσβάσταχτες συνθήκες, παρά τις αναμφισβήτητα μεγάλες δυνατότητες που προκύπτουν από την θέληση του λαϊκού παράγοντα, έχει ως αρνητική αλυσίδα δεσίματος τα χρόνια ιδεολογικά και πολιτικά προβλήματα «όρασης» των Λαών και των Εθνών της Ευρώπης.
Οι Εθνικιστές, σε όλη την Ήπειρο που γεννήθηκε η Ιστορία και ο Πολιτισμός, ενδυναμωμένοι πολιτικά συνεχώς, θέτουν επιτακτικά την ανάγκη «χειρουργικής επέμβασης» σε αυτά τα ζητήματα «μυωπίας». Η δική μας οπτική ξεκινά από την πάντοτε ξεκάθαρη και σταθερή τοποθέτησή μας ενάντια στις ύπουλες αναδιαρθρώσεις παντός τύπου που προωθεί το σύστημα για να διατηρήσει την άρρωστη κυριαρχία του σε βάρος των Εθνών και των Λαών. Και συνεχίζει αυτή η οπτική, χαράζοντας ένα σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του εχθρού (ορατού και μη) και την Νίκη του Έθνους και της Λαϊκής Κοινότητας.
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
ΠΗΓΗ
