Μέσα σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, νεοφιλελεύθεροι και νεομαρξιστές υπερασπίζονται με το ίδιο πάθος την παγκοσμιοποίηση σε όλους τους τομείς, σε αντίθεση με τις υγιώς σκεπτόμενες εθνικές δυνάμεις, οι οποίες αποτελούν τον κυματοθραύστη στα ανίερα σχέδια μια μειοψηφικής συμμορίας.
Οι νεοφιλελεύθεροι ενδυόμενοι την προβιά του δεξιού, οι οποίοι στην Ελλάδα με ύπουλο τρόπο έχουν υφαρπάξει την ψήφο των λεγόμενων πατριωτών, σε καμία περίπτωση δεν εκπροσωπούν την λεγόμενη Λαϊκή Δεξιά, αλλά με ύπουλη προπαγάνδα δεκαετιών και ολετήρες της παράταξης που λιβανίζονται ως εθνάρχες ήταν αυτοί που αλλοίωσαν τον Δεξιό χαρακτήρα του προπολεμικού Λαϊκού Κόμματος, πολιτικού προγόνου της σημερινής ΝΔ.
Πλέον περιλαμβάνουν στους κόλπους τους δήθεν ακροδεξιούς τηλε-μαϊντανούς και κεντρώους περιφερόμενους πολιτικούς αγύρτες. Για όποιον θελήσει πραγματικά να κατανοήσει τον αμφιλεγόμενο πολιτικό θίασο της ΝΔ και αφήσει έστω και προσωρινά τις παρωπίδες του, θα καταλάβει πως ο ρόλος της είναι το ίδιο ύπουλος αν όχι περισσότερο με τη νεομαρξιστική πανούκλα που με τις ευλογίες της "επάρατης" αλωνίζει και δηλητηριάζει την ελληνική κοινωνία για δεκαετίες.
Ψεύτες και δολοπλόκοι, δεξιοί και αριστεροί, υπερασπίζονται την κάθε μειονότητα, αφήνουν αφύλαχτα τα σύνορα, σκύβουν συνεχώς δουλοπρεπώς το κεφάλι σε κάθε απαίτηση του τούρκου, αφήνουν αβοήθητη την ελληνική μειονότητα της Β. Ηπείρου στις ορέξεις των κατσαπλιάδων, ενώ υποκύπτουν στις απαιτήσεις των τοκογλύφων μοιράζοντας μνημόνια και παρακμή στους Έλληνες. Χέρι χέρι η Ντόρα με πολιτικά αποκαΐδια, σαν τον απίστευτο Γιωργάκη Παπανδρέου ευαγγελίζονται την παγκόσμια κυβέρνηση που θα φέρει την δουλεία των Εθνών και θα ολοκληρώσει την πορεία της Ελλάδας στην μετατροπή της σε μια πολυπολιτισμική χαβούζα, κάνοντας υπέργηρους διπλωματικούς δολοπλόκους όπως ο Κίσινγκερ και βαθύπλουτους περιούσιους τσαρλατάνους όπως ο Σόρος να τρίβουν τα χέρια τους.
Από την άλλη τα νεομαρξιστικά αποκόμματα τύπου ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία στην Ελλάδα έχουν επιβληθεί ελέω ενός υψηλού εκλογικού ποσοστού του θυμόσοφου λαού προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι μέσα από ρυπαρές φυλλάδες και δε χάνουν ευκαιρία να επιτεθούν στην Πατρίδα και να υπερασπιστούν κάθε ανθελληνικό δημοσίευμα.
Είναι οι ίδιοι λαϊκιστές που εν μέσω πανδημίας μοιράζουν χρήματα και έχουν το θράσος να εμφανίζονται δηλώνοντας πως δεν αποσκοπούν σε πολιτικά οφέλη υπερασπιζόμενοι όμως το ίδιο τοκογλυφικό σύστημα, σαν πιστοί οπαδοί του ίδιου νεοφιλελευθερισμού, που οδήγησε σε μνημόνια και οικονομική κατοχή δεκαετιών. Αποσκοπώντας στο να πλανέψουν και πάλι τον Ελληνικό Λαό, στηριζόμενοι στις οικονομικές υποσχέσεις άνευ αντικρίσματος, ευελπιστούν για την επάνοδο τους την εξουσία ώστε να συνεχίσουν το αντεθνικό τους έργο.
Ένα πολιτικό σύστημα, που ανεξάρτητα από τους θολούς έως ανύπαρκτους ιδεολογικούς του διαχωρισμούς, δεν είναι τίποτα άλλο από τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Από τη μία είναι ο δικός τους κόσμος, σύμμαχος με τα κατακάθια της παγκόσμιας τοκογλυφίας που θα καταδικάσουν τη μεσαία τάξη, θα αφανίσουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα και θα ενισχύσουν μια ελίτ η οποία στην Ελλάδα δεν έχει καμία ιδιαίτερη εθνική συνείδηση. Στην ίδια παρέα το παρωχημένο ΚΚΕ, η πολιτική μήτρα των νεοαριστερών και διάφορα δορυφορικά αναχώματα όλου του πολιτικού φάσματος, παίζουν τον ίδιο ρόλο την καταστροφή. Όλοι μαζί έχουν φιμώσει τον Λαϊκό Σύνδεσμο, καταδικάζοντάς τον σε έναν επικοινωνιακό θάνατο, γνωρίζοντας πολύ καλά πως αν οι θέσεις του γίνονταν ευρέως γνωστές η πολιτική τους επιβίωση θα ήταν θέμα χρόνου να λήξει.
Από την άλλη ο δικός μας κόσμος, ο κόσμος της παράδοσης, της Εθνικής ταυτότητας της υγιούς ανάπτυξης έχει καθήκον να αντισταθεί στα σχέδια τους. Αν ο κόσμος που ξημερώνει είναι διαφορετικός και αν η πανδημία αυτή οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, τότε η σύγκρουση αυτών των δύο κόσμων είναι αναπόφευκτη και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα δώσει τον αγώνα, με ένα Εθνικιστικό Κίνημα αναβαπτισμένο, σύμμαχο στην προσπάθεια των Εθνικιστικών Κινημάτων της Ευρώπης ώστε να γκρεμίσει τα ετοιμόρροπα τείχη και να οδηγήσει την Πατρίδα μας σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
Αν ο Ελληνικός λαός βάλει το συλλογικό συμφέρον πάνω από το ατομικό τότε υπάρχει ελπίδα. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι καταδικασμένος να σαπίσει μέσα την ίδια παρακμή που του προσφέρουν τα κόμματα. Αν οι άλλοι επιμένουν να κοιτούν τη λάσπη στα παπούτσια τους εμείς θα συνεχίσουμε να κοιτάμε τα άστρα, έχοντας τουλάχιστον ήσυχη τη συνείδησή μας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΙΟΚΟΣ
ΠΗΓΗ
