Γράφει ο Γιώργος Πιτσάκης
Ο κύριος
Βρούτσης, υπουργός «εργασίας», θεωρεί ότι όλοι οι πολίτες αυτής της
χώρας είναι κάτι λοβοτομημένα όντα τα οποία μπορεί να παραμυθιάζει χωρίς
ποτέ να γίνονται αντιληπτά τα ψεύδη του.
Έτσι
λοιπόν, πριν από λίγο καιρό ανακοίνωσε αυστηρότατες ποινές
και πρόστιμα προς τους εργοδότες που απασχολούν αδήλωτους εργαζομένους.
Δήλωσε ότι θα υπάρχουν τακτικοί έλεγχοι και άλλες ασυναρτησίες.
Επειδή ο
κύριος Βρούτσης ζει σε μια άλλη πραγματικότητα, θα του παρουσιάσουμε
λίγο και την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα που ζούμε:
Πρώτα –
πρώτα δεν υπάρχει διασταύρωση στοιχείων της Εφορίας με την Επιθεώρηση
Εργασίας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα εργαζόμενοι που είναι παντρεμένοι και
με τέκνα, να δηλώνουν τα πραγματικά στοιχεία στην Εφορία, ενώ στην
Επιθεώρηση ο εργοδότης τους εμφανίζει ως άγαμους και άτεκνους. Μιλάμε
για οργάνωση αφρικανικής χώρας!
Το
φαινόμενο αυτό, δυστυχώς, εξυπηρετεί εν μέρη και τους εργαζομένους. Ο
λόγος είναι ότι φαίνονται χαμηλόμισθοι, ενίοτε κάτω από το όριο της
φτώχειας, και ως εκ τούτου δικαιούνται κοινωνικά επιδόματα (ενοικίου),
δικαιούται να έχει ΚΟΤ στη ΔΕΗ και άλλες φοροελαφρύνσεις. Αντίθετα,
κάποιος που π.χ. λαμβάνει μισθό 700-800 ευρώ το μήνα, θα πρέπει να
πληρώνει στην Εφορία εισφορές που θα είναι δυσανάλογες με τα έσοδά του.
Και φυσικά δε θα δικαιούται κανένα επίδομα.
Επιπλέον
οι ωρομίσθιοι εργαζόμενοι παρουσιάζονται να δουλεύουν συγκεκριμένες
ημέρες και ώρες. Για το λόγο αυτό ο εκάστοτε εργοδότης καταβάλλει στους
ασφαλιστικούς φορείς λιγότερα χρηματικά ποσά από τα απαιτούμενα. Στην
πραγματικότητα οι εργαζόμενοι δουλεύουν κανονικές βάρδιες και κάνουν και
αργά το βράδυ, σε αυτές τις περιπτώσεις όπως και όταν εργάζονται τις
Κυριακές, τις εορτές και τις αργίες δε λαμβάνουν το αντίστοιχο ποσό που ο
νόμος προβλέπει.
Τα δώρα
Χριστουγέννων και Πάσχα είναι άλλο ένα κακόγουστο αστείο. Κάποιες
εταιρίες δεν τα καταβάλλουν καθόλου. Κάποιες άλλες μοιράζουν στους
υπαλλήλους τους δωροεπιταγές τις οποίες δύνανται να χρησιμοποιήσουν
αποκλειστικά και μόνο για να αγοράσουν προϊόντα της επιχείρησης στην
οποία εργάζονται. Ενώ υπάρχει και το φαινόμενο να κατατίθεται το επίδομα
στην τράπεζα στο λογαριασμό του εργαζομένου και την ίδια στιγμή ο
υπάλληλος να κάνει ανάληψη και να το επιστρέφει στον εργοδότη…
Έπειτα
άλλο θέμα στον εργασιακό τομέα είναι αυτό των διανομέων. Οι διανομείς
αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τα δικά τους δίκυκλα οχήματα για την
εκτέλεση των διανομών. Φυσικά ο εργοδότης δεν τους καλύπτει μηχανολογικά
έξοδα και έξοδα καυσίμων. Με αποτέλεσμα, πέρα από το χαράτσι που
καλείται ο εκάστοτε κάτοχος δικύκλου, να πληρώσει στην εφορία (διότι
διέπραξε το έγκλημα να έχει στην κατοχή του μέσο μεταφοράς), να
επιβαρύνεται και με τα έξοδα συντήρησης. Το κράτος όμως αδιαφορεί για το
γεγονός ότι το μέσο μεταφοράς είναι και εργαλείο δουλειάς. Όπως και σε
πολλές άλλες περιπτώσεις κάποιοι υπάλληλοι, επειδή εργάζονται σε
νυχτερινές βάρδιες, επιβάλλεται να έχουν δικό τους μεταφορικό μέσον,
διότι δεν υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς με λεωφορεία. Οπότε με τα μέτρα
που επικρατούν στις μέρες μας, αδικούνται.
Άλλη
αδικία εις βάρος των εργαζομένων που διαπράττουν οι εργοδότες, είναι η
καθιέρωση της ωρομίσθιας εργασίας. Με τη λογική αυτή, αμείβεται ο
υπάλληλος για όσες ώρες εργάζεται. Όμως και η ανάπαυλα είναι μέρος της
δουλειάς. Διότι όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά και οι μηχανές, χρειάζονται
κάποιες ώρες κατά τις οποίες πρέπει να μη λειτουργούν. Διαφορετικά
καταστρέφονται. Πέρα από αυτό όμως αυτή η μέθοδος μας έχει επιστρέψει σε
εργασιακό μεσαίωνα, απαγορεύει στους ωρομίσθιους υπαλλήλους όχι μόνο
τις άδειες διακοπών (διότι χάνονται μεροκάματα) αλλά να μην επιτρέπεται
να έχουν ρεπό και κατά τη διάρκεια της εβδομάδος, διότι γίνεται αισθητή η
μείωση των εσόδων τους.
¨Όσο για
τους μισθωτούς υπαλλήλους, τα προβλήματα είναι χειρότερα. Κάποιοι
εργοδότες δίνουν το γνωστό ticket restaurant, αντί για καταβολή
χρημάτων. Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι μπορεί κάποιος να το
χρησιμοποιήσει σε πολύ συγκεκριμένες περιστάσεις. Δεν μπορεί να καλύψει
τις ανάγκες του σε ρευστό απόλυτα με αυτό.
Επιπλέον ο
αριθμός των εργαζομένων είναι πάντα μικρότερος από αυτόν που απαιτούν
οι ανάγκες. Η κλασσική δικαιολογία των εργοδοτών είναι ότι οι υπάλληλοι
είναι αργοί στη δουλειά τους και για το λόγο αυτό καθυστερούν.
Πέρα από
αυτό το φαινόμενο, παρατηρείται και η καθυστέρηση καταβολής μισθού.
Υπάλληλοι μένουν απλήρωτοι για μήνες ενώ τα έξοδα αυξάνονται. Στο τέλος
λαμβάνουν ένα ποσό έναντι μισθού με το οποίο όμως δεν μπορούν να
καλύψουν τις ανάγκες τους. Παράλληλα, ούτε να δηλώσουν παραίτηση θέλουν
διότι λόγω των μνημονίων και της κρίσης, η κατάσταση στην αγορά εργασίας
είναι τραγική.
Οι
εξαγγελίες του κυρίου Βρούτση μόνο ανίδεους, χαζούς και μικρά παιδιά
μπορούν να εντυπωσιάσουν. Οι έχοντες νουν και γνώση μόνο να γελάσουν
μπορούν.
Αν ήθελε ο
υπουργός «εργασίας» να πατάξει τη διαφθορά θα μπορούσε να προχωρήσει σε
διασταύρωση στοιχείων Εφορίας και Επιθ. Εργασίας. Να θεσπίσει ένα πιο
δίκαιο πλαίσιο εργασίας για ωρομίσθιους και μεταφορείς.
Θα
μπορούσε να θεσπίσει το φορολογικό πλαίσιο όχι βάσει των πωλήσεων που
πραγματοποιεί η εκάστοτε επιχείρηση, αλλά βάσει των τιμολογίων αγορών
που εκδίδονται από τους προμηθευτές, ή σύγκριση των αγορών και των
πωλήσεων της εκάστοτε επιχείρησης.
Θα
μπορούσε να προωθήσει τον έλεγχο μέσω ηλεκτρονικών συστημάτων και
διασταυρώσεων και φυσικά να απασχολήσει περισσότερο προσωπικό σε αυτούς
τους ελέγχους. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν επιχειρήσεις που
λειτούργησαν, τερμάτισαν τη λειτουργία τους και να μην έχουν ελεγχθεί
ούτε μια φορά.
Θα
μπορούσε ο κύριος Βρούτσης να θεσπίσει δικλείδες ασφαλείας προκειμένου
κάποιες εταιρείες να μην αρνούνται να καταβάλλουν τον απαιτούμενο μισθό
στους υπαλλήλους – με την πρόφαση την οικονομικής κρίσης- και να τους
έχουν απλήρωτους να εργάζονται.
Πολλά θα μπορούσε να πράξει η κυβέρνηση αν ήθελε όντως να πατάξει τη διαφθορά. Όλες όμως οι ενέργειες γίνονται για το θεαθήναι.
