Τώρα τι είδους «απελευθερωτική και αμυντική» ήταν στο παρελθόν η βία της 17Ν, του ΕΛΑ, της Αντικρατικής Πάλης κλπ., και στις ημέρες μας της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς, της Σέχτας Επαναστατών, του Επαναστατικού Αγώνα και άλλων τρομοκρατικών οργανώσεων, θα είχε πολύ ενδιαφέρον να το εξηγήσει ο Παπαδάκης. Ο ίδιος στο παρελθόν έχει υπερασπίσει αρκετούς κατηγορούμενους για συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις, ενώ λέγεται ότι οι απόψεις του κινούνται στον Μαοϊκό «αντιρεβιζιονιστικό» χώρο. Ο Τύπος αυτός, μέσα στην απύθμενη θρασύτητα που τον διακρίνει, θεωρεί προφανώς ότι το ταξικό μίσος που αποτελεί την επιτομή της κομμουνιστικής ιδεολογίας είναι η σύγχρονη πολιτική προέκταση του «αγαπάτε αλλήλους»…
Όσο για τα περί παρακρατικών του επιστρέφουμε τους χαρακτηρισμούς, λέγοντας του να ασχοληθεί με το «ξεκατίνιασμα» των διαφόρων τρομοκρατών που αλληλοκατηγορούνται μεταξύ τους για το ποιος είναι χαφιές (όπως π.χ. η αντιπαράθεση Γιωτόπουλου – Κουφοντίνα). Βεβαίως, όλοι αυτοί οι υποκριτές της δημοσιογραφικής λάσπης, που ξεσκονίζουν τα κείμενα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ σε βάθος δεκαετιών προσπαθώντας να τα ερμηνεύσουν όπως βολεύει αυτούς και το σύστημα που υπηρετούν, τώρα δεν λένε τίποτα για το υμνολόγιο του εν λόγω τύπου για την αριστερά τρομοκρατία. Ούτε, βεβαίως, θα ζητήσει κανείς να κινηθεί αυτεπαγγέλτως ο εισαγγελέας για τα όσα λέει ο νοσταλγός του Μάο και του Στάλιν. Όσο για το υφάκι του, με τις δηλώσεις που έκανε την ημέρα έναρξης της Δίκης, είναι φανερό ότι πατάει πάνω στην ένταση της συστημικής επίθεσης εναντίον του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος.
Τον αφήνουμε στον παρακμιακό του κόσμο να φαντασιώνεται κομμουνιστικές «επαναστάσεις», οι οποίες όπου επικράτησαν (με την δύναμη των όπλων φυσικά και ενάντια στην Λαϊκή θέληση) αιματοκύλισαν τις περιοχές αυτές. Η θρασύτητά του, πάντως, είναι ενδεικτική της αναντιστοιχίας με την πραγματικότητα και την σωστή ερμηνεία της ιστορικής αλήθειας.
Γιώργος Μάστορας
ΠΗΓΗ
