«Έλληνες κλάψτε. Κλάψτε τον Ήρωα που πέθανε. Τον Διγενή κλάψτε, τον Γρίβα. Μα μόνο μια στιγμή. Είναι ντροπή οι Έλληνες να κλαίν. Βάλτε ατσάλι στην καρδιά, να μη ραγίσει. Χρειάζεται να ναι γερή, ατσάλινη, γενναία. Ο Διγενής κι αν πέθανε, μέσα στην καρδιά μας ζει. Μας οδηγεί σε αγώνες νέους. Αγώνες για δικαίωση. Αγώνες για το Έθνος. Μη λησμονάτε Έλληνες. Χιλιάδες παλληκάρια, εδώσανε το αίμα τους στη μάχη της Ιδέας. Στη μάχη για την ΕΝΩΣΗ! Η ΕΝΩΣΗ δεν έγινε, μα ούτε έχει πεθάνει. Σε ένα γύρο χάσαμε, όμως το Έθνος ζει. Και έχει Ιστορία. Έχει Ήρωες που για το μεγαλείο του πεθάναν. Και βγάζει πάντα Ήρωες. Τώρα ένας Ήρωας πέθανε. Μύριοι ας ξεπηδήσουν. ΗΡΩΩΝ ΕΘΝΟΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΓΕΝΝΑΜΕ! Κι αφού ξεχάστε τη ζωή αυτή, την πρόσκαιρη, πάρτε στα χέρια σας την Ιστορία. Και γράψτε με γράμματα χρυσά, μια λέξη μόνο… ΕΝΩΣΗ!», Δαναός.
Ας είναι ευλογημένο το φως της ημέρας αυτής… Του ήλιου της η πεντακάθαρη λάμψη… Του ουρανού και της θάλασσάς της, ο καταγάλανος στολισμός… Όλα… Οι τόνοι.. Οι σκιασμοί. Οι αποχρώσεις της.. Αυτές. Που σε μια ατελείωτη ποικιλία προβάλλουν τον εξαϋλωμένο λευκασμό των νησιών της Ελλάδος μας. Και των πανάρχαιων ναών μας τα στυλωμένα μάρμαρα. Πάνω στο μαβί του ουρανού και των αιγιαλών μας. Σε ατελείωτους συνδυασμούς, τα αγιασμένα χρώματα της Σημαίας, κάτω από την σκέπη της οποίας έπαθε.. Εσταυρώθη… και Ανεστήθη ο Ελληνισμός…
Την αυγή, λοιπόν, της αγίας αυτής ημέρας… Την 1η Απριλίου 1955.
Η ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
«Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστην εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΖΥΓΟΥ με σύνθημα.. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ. Από τα βάθη των αιώνων μας ατενίζουν όλοι εκείνοι που ελάμπρυναν την Ελληνική Ιστορίαν δια να διατηρήσουν την Ελευθερίαν των, οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεώτεροι του Αλβανικού Έπους. Μας ατενίζουν όλοι οι αγωνισταί του 21, οι οποίοι μας εδίδαξαν ότι, η απελευθέρωσις από τον ζυγό δυνάστου αποκτάται πάντοτε με αίμα. Μας ατενίζει σύμπας ο Ελληνισμός, ο οποίος παρακολουθεί με αγωνίαν και εθνικήν υπερηφάνειαν. Ας απαντήσωμεν λοιπόν με έργα ότι θα γίνωμεν «πολλώ κάρρονες» τούτων.
Είναι καιρός να δείξωμεν στον κόσμον όλον ότι η διεθνής διπλωματία είναι τα μέγιστα ΑΔΙΚΟΣ και εν πολλοίς ΑΝΑΝΔΡΟΣ και η Ελληνική Κυπριακή ψυχή πολύ γενναία. Εάν οι δυνάσται μας αρνούνται να μας δώσουν την λευτεριά μας, είμεθα έτοιμοι «ψυχή τε και σώματι» να την διεκδικήσωμεν με τα ίδια μας τα ΧΕΡΙΑ και με το ΑΓΝΟ ΑΙΜΑ μας. Ας δείξουμε σε όλον τον κόσμον που μένει εκστατικός μπροστά μας ακόμη μια φορά ότι του «Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει».
Ο Αγώνας μας θα είναι σκληρός και άνισος, ο Δυνάστης διαθέτει αριθμητικήν και υλικήν δύναμιν μεγίστην. Ημείς διαθέτουμε το ΘΑΡΡΟΣ και την ηρωικήν ΨΥΧΗΝ. Το ΔΙΚΑΙΟΝ είναι με το μέρος μας. Για αυτό έστε βέβαιοι πως θα ΝΙΚΗΣΩΜΕΝ.
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΑΙ ! Ατενίσατε τον αγώνα μας. Το έργον σας είναι αίσχος όταν περιμένετε εν εικοστώ αιώνι, τους λαούς να χύνουν το αίμα των δια να αποκτήσουν της Λευτεριάς το δώρο, το θείο τούτο δώρο το αναφαίρετο για το οποίον και ημείς παρά το πλευρόν σας ηγωνίσθημεν και το διατηρήσατε. Θα πολεμήσωμεν μέχρις εσχάτων, και είμεθα βέβαιοι πέραν πάσης αμφιβολίας, πως θα το ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΜΕ. Φανήτε λοιπόν αρωγοί στον τιτάνιον αγώνα μας.
ΕΛΛΗΝΕΣ, όπου και αν ευρίσκεσθε ακούσατε την προσταγή. ΕΜΠΡΟΣ ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΑΣ.
Ε.Ο.Κ.Α Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ
Ο Διγενής. Με 7 βόμβες που έριξε στις πόλεις της Κύπρου, με 7 βόμβες ιδιοτύπου κατασκευής έδωσε το σύνθημα της Παγκυπρίου εξεγέρσεως κατά των Άγγλων κατακτητών. Και η εξέγερση υπήρξε Καθολική! Ο Αγώνας των Κυπρίων που άρχισε την 1η Απριλίου 1955 υπήρξε μέγας και θαυμαστός. Χαρακτηρίστηκε από την αυστηρή ενότητα του Κυπριακού Λαού. Από την ενότητα ολόκληρου του λαού σε ότι αφορά την πειθαρχεία και την ηγεσία του Αγώνα. Σε ότι αφορά την πίστη του στην τελική νικηφόρο έκβαση και το μέγεθος της προσφοράς των θυσιών. Σε ότι αφορά το πείσμα και τον φανατισμό του. Αυτές τις αρετές σπάνια τις βρίσκει κανείς σε παρόμοιες περιπτώσεις λαών που ξεσηκώθηκαν κάποτε εναντίον των δυναστών τους. Και αν τα βρει, δεν έχουν την καθολικότητα των δικών μας. Και καλλιεργηθήκαν πολλά χρόνια πριν από καλής οργανωμένης μυστικής προσπάθειας. Όπως εκείνη των δικών μας Φιλικών.
Αυτούς τους νέους της Κύπρου, αυτούς τους Δράκους και τους Μούσκους! Αυτούς τους Καραολήδες και τους Μάτσηδες, αυτούς τους Γρηγόρηδες τους Αυξεντίου, αυτούς όλους τους Ήρωες των ηρώων των Πανελλήνων, που έφτιαξαν με τις θυσίες τους το Πάνθεον της Κυπριακής Ελληνικής Αρετής, εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να τους μοιρολογούμε. Όσο πρέπει να τους χαιρόμαστε! Αυτούς τους Ήρωες της Κύπρου μας.. που την 1η Απριλίου 1955 ήταν ένας μικρός άοπλος και απομονωμένος νησιωτικός λαός… όταν όμως το πρωί εκείνο άκουσε τον κρότο από τις βόμβες του Διγενή, δεν δίστασε.. δεν πισωγύρισε.. πήρε αμέσως, χωρίς συζητήσεις πολλές, χωρίς να ζητήσει εξήγηση καμία, πήρε την θέση που του επέβαλλαν η Ιστορία του και παραδόσεις του! Όρμησε στον αγώνα αυτόν τον άνισο με δίψα και με ενθουσιασμό.. όρμησε στον αγώνα αυτόν με σκοπό να γράψει την Αθανασία του..στάθηκε στον αγώνα αυτόν και δημιούργησε τον αήττητο στρατό της Κυπριακής ελευθερίας. Τον στρατό της Ε.Ο.Κ.Α. Και να που έκαναν το μέγα λάθος όσοι μετρούσαν την Ε.Ο.Κ.Α σε άντρες..Όσοι παρουσίαζαν την Ε.Ο.Κ.Α σαν μια χούφτα γενναίων, που πολεμούσαν με σαράντα χιλιάδες στρατού των κατακτητών.. να το λάθος όλων όσων μιλούσαν για την Ε.Ο.Κ.Α… γιατί η Ε.Ο.Κ.Α ήταν η Κύπρος όλη! Πειθαρχημένη! Αγωνιστική! Πείσμων! Φανατική! Ήταν η Κύπρος όλη! Οι τετρακόσιες πενήντα χιλιάδες των Κυπρίων που ζούσαν μέσα στη νήσο και οι εκατό χιλιάδες των Κυπρίων που ζούσαν έξω από αυτή. Ήταν οι εξακόσιες χιλιάδες των Κυπρίων που την 1η Απριλίου του 1955 άκουσαν την φωνή της Ιστορίας τους σαν προσταγή να παραγγέλνει… ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ! Και υπάκουσαν όλοι. Και παρατάχτηκαν όλοι σε θέση μάχης. Μικροί και μεγάλοι, γέροντες και γριές, κορίτσια και αγόρια, άνδρες και γυναίκες. Όλοι. Νήπια, μαθητές, σπουδαστές, αγρότες, εργάτες. Άφησαν τα θρανία τους, άφησαν τα σπίτια τους, τους κάμπους και τα εργοστάσια. Και βροντοφώναξαν.. ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ! ΕΙΜΑΣΤΕ Η Ε.Ο.Κ.Α! Οι γέροντες και οι γριές, στα χωριά και στις πόλεις, σήκωσαν τα βαριά τους μέλη, τέντωσαν τα γερμένα σώματα, προέβαλαν με υπερηφάνεια τα στήθη τους.. και βροντοφώναξαν.. ΕΙΜΑΣΤΕ Η Ε.Ο.Κ.Α… Και γεννήθηκε έτσι η Ε.Ο.Κ.Α. Αυτή η Ε.Ο.Κ.Α που έκανε το Κυπριακό ζήτημα, ζήτημα επείγουσας λύσεως. Η Ε.Ο.Κ.Α που συγκίνησε τον κόσμο όλο. Η Ε.Ο.Κ.Α που έκανε τους ελεύθερους λαούς της γης να σταθούν δίπλα της. Η Ε.Ο.Κ.Α που μίλησε με τις πράξεις της και με τους άθλους της στις καρδιές όλου του ελεύθερου κόσμου. Αυτή η Ε.Ο.Κ.Α. Ο αήττητος στρατός της Κυπριακής Ελευθερίας που έδωσε έναν όρκο, όρκο τιμής και αίματος και τον κράτησε μέχρι τέλους!
Ο ΟΡΚΟΣ ΤΗΣ Ε.Ο.Κ.Α
«Ορκίζομαι εν ονόματι της Αγίας Τριάδος, ότι θα εργασθώ με όλας μου τας δυνάμεις δια την απελευθέρωσιν της Κύπρου από τον Αγγλικόν ζυγόν, θυσιάζων προς τούτο και αυτήν ακόμη την ζωήν μου. Θα εκτελώ άνευ αντιρρήσεως απάσας τας εντολάς της οργανώσεως, αίτινες θα μου ανατεθούν και δεν θα φέρω ουδεμίαν αντίρρησιν, όσον δύσκολον και επικίνδυνον και αν είναι. Δεν θα εγκαταλείψω τον αγώνα, παρά, εάν λάβω διαταγήν παρά του αρχηγού της οργανώσεως και αφού εκπληρωθή ο σκοπός μας.
Δεν θα αποκαλύψω ποτέ εις οιονδήποτε μυστικόν της Οργανώσεως, ούτε τα ονόματα των προϊσταμένων μου, ούτε των άλλων μελών της οργανώσεως, έστω εάν συλληφθώ και βασανισθώ. Δεν θα αποκαλύψω επίσης εντολάς, αι οποίαι μου ανατίθενται και εις αυτούς ακόμη τους συμμαχητάς μου. Εάν παραβώ τους όρκους μου θα είμαι άξιος πάσης τιμωρίας ως προδότης και θα με καλύψη η αιώνια καταφρόνησις.»
Η Κύπρος μας ξανάγινε με τις θυσίες των Ηρώων μας τόπος Ιερός. Τα χώματα της διακήρυξαν και πάλι ότι είναι χώματα της Ελλάδος… Εκεί ο Μαραθώνας.. παρέκει οι Θερμοπύλες.. εκεί η Πίνδος..
Οι Κύπριοι γνώριζαν καλά για ποιους λόγους αγωνίστηκαν. Και το φώναξαν. Διψούσαν για δόξα. Δεν μάχονταν μόνο για την Νίκη. Πίστευαν απόλυτα στη Νίκη! Μάχονταν για την προάσπιση της Ελληνικής τους Τιμής, αυτής της τιμής που χτυπούσαν με τόσο λύσσα οι κατακτητές. Γνώριζαν ότι ζούσαν υπό τον ζυγό της δουλείας και ένοιωθαν ντροπή για αυτό, γιατί η ζωή του δούλου είναι ζωή ατίμωσης. Είναι έγκλημα. Και από την στιγμή που διαπίστωσαν την καταισχύνη στην οποία τους επέβαλλαν να ζούνε, «εσάλπισαν» τον αγώνα. Και ζήτησαν τον θάνατο. Και η ώρα του θανάτου τους, τους έδωσε τη ζωή τους! Αναστηθήκαν! Και άρχισαν να ζουν τη ζωή που τους έπρεπε. Τη ζωή των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ανθρώπων. Και κανείς νόμος, άνομος! Και καμία δύναμη δεν μπόρεσε να ανακόψει το να φέρουν εις πέρας εκείνο που άρχισαν. Το έργο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ! Κανείς. Και συνέχισαν με περισσότερη σκληρότητα. Και όσο πιο απάνθρωποι και βάρβαροι ήταν οι καινούριοι νόμοι που θέσπιζαν οι κατακτητές, τόσο αυτοί γίνονταν όλο και πιο φανατικοί στους αγώνες τους. Και έφτασαν ως το τέλος. Δεν έφτασαν στο ποθητό τέλος. Στην Ελευθερία! Όμως… αυτές ήταν οι βάσεις οι ηθικές, του Αγώνα τους.
Πάνω σε τέτοιους Νόμους ηθικούς στηρίχτηκε.. και από τέτοια μήτρα γεννήθηκε! Και στολίστηκε η ζωή τους τις ημέρες εκείνες των αγώνων τους με την Δόξα και το τίμημα της μεγάλης θυσίας των ηρωικών τέκνων τους, ωσάν αυτής των αθανάτων ηρώων όλης της Κύπρου!Αυτή, η δόξα των αθανάτων ηρώων μας, του πανένδοξου εκείνου αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α εναντίον των κατακτητών, είναι εκείνη που οδηγεί και κατευθύνει τον κυπριακό ελληνισμό και στον σημερινό σκληρό και άνισο αγώνα του εναντίον του προαιώνιου εχθρού του Γένους, του Τούρκου εισβολέα που μολύνει με την παρουσία του τα Άγια χώματα της Κύπρου και ντροπιάζει με την εισβολή του και τις πιο ντροπιασμένες σελίδες της πανανθρώπινης Ιστορίας. Είναι η δόξα αυτή των Ηρώων της Κύπρου που οδηγεί τον σημερινό κυπριακό ελληνισμό στον Αγώνα του ενάντια ακόμη και κυρίως στην διεθνή διπλωματική σκευωρία που κατευθύνεται από τις ξένες δυνάμεις που συνωμότησαν για να καταπνίξουν τον ωραιότατο και Αθάνατο ελληνισμό της Κύπρου, για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στα πετρέλαια και τις πηγές τους που γειτονεύουν με την Μεγαλόνησο.
Ο κυπριακός ελληνισμός όμως γνωρίζει πολύ καλά το « εύφλεκτο» των πετρελαίων και το επικίνδυνο και ασταθές του εδάφους από το οποίο αναβλύζουν οι πηγές των πετρελαίων… και πιστεύει απόλυτα στη θεία Δίκη, η οποία και κατευθύνει τον Αγώνα του σήμερα.. και είναι σίγουρος πως κάποια στιγμή θα κάνει την εμφάνισή της! Μέχρι τότε… ας πορευτούμε στη ζωή μας έχοντας ως οδηγό την προσταγή του Διγενή που έχει ο καθένας μέσα στην ψυχή του… «ΕΜΠΡΟΣ ! ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ…ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ!».
ΖΗΤΩ Η Ε.Ο.Κ.Α
ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΑΜ
ΕΛΛΑΣ - ΚΥΠΡΟΣ - ΕΝΩΣΙΣ
Ελένη Κλαπανάρα
Τ.Ο Τρικάλων
