«Η ΡΩΜΑΝΙΑ ΚΙ ΑΝ ΠΕΡΑΣΕΝ, ΑΝΘΕΙ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ..»
Με τον όρο «γενοκτονία» εννοούμε τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας από μια περιοχή και σίγουρα δεν έχει καμία συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις εφόσον πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα. Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί.
Πως και πότε διαπράχθηκε η Γενοκτονία
Από τους Βαλκανικούς Πολέμους οι Νεότουρκοι «διδάχθηκαν» ότι μόνο με την εξόντωση των Ελλήνων και Αρμενίων θα έκαναν πατρίδα τους τη Μικρά Ασία. Οι διάφορες μορφές βίας δεν αρκούσαν για να φέρουν τον εκτουρκισμό. Η απόφαση για την εξόντωση πάρθηκε το 1911 από τους Νεότουρκους, εφαρμόστηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ολοκληρώθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ (1919 – 1923).
Σκοπός των Τούρκων πριν το τελικό πλήγμα ήταν να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των Ελληνικών περιοχών και να καταφέρουν ευκολότερα τον εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμειναν.
Οι δυο φάσεις του μελετημένου εγκλήματος
Οι Τούρκοι άρχισαν με την επιστράτευση όλων από 15 ως 45 ετών και την αποστολή τους σε Τάγματα Εργασίας. Αμφισβήτησαν το δικαίωμα των Ελλήνων να ασκούν ελεύθερα τα επαγγέλματά τους και παράλληλα απαγόρευσαν στους μουσουλμάνους να συνεργάζονται επαγγελματικά με Έλληνες. Οι τσέτες επιτίθονταν στα ελληνικά χωριά κλέβοντας, σφαγιάζοντας, αρπάζοντας νέα κορίτσια, κακοποιώντας και καίγοντάς τα. Από αυτή την πολιτική χιλιάδες Έλληνες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις προαιώνιες εστίες τους και να μετοικήσουν με εξοντωτικές πορείες. Σύμφωνα με έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας τον Ιούνιο του 1915… « οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως απαραίτητα. Γυμνοί και ξυπόλητοι χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δήμιούς τους. Οι περισσότεροι από αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών τους παρελάμβαναν για να τους αποτελειώσουν..».
Στις 19 Μαίου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (πατέρας των Τούρκων ) αποβιβάζεται στη Σαμψούντα προκειμένου να ξεκινήσει τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της εξόντωσης των Ελλήνων της Βόρειας Μικράς Ασίας δίνοντας έτσι τη χαριστική βολή στον Ποντιακό Ελληνισμό. Συγκροτεί τη Mutafai Milliye, μια μυστική οργάνωση με τη βοήθεια του Νεοτουρκικού Κομιτάτου, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του Ποντιακού Ελληνισμού. Αυτό που δεν κατάφερε το σουλτανικό καθεστώς στους πέντε αιώνες της τυραννικής διοίκησής του το πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια ο σφαγέας Κεμάλ… εξόντωσε τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας. Με την επικράτηση του Κεμάλ οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγαλύτερη βία και ένταση. Το τέλος του Πόντου πλησιάζει.. οι φωνές λιγοστεύουν..
Με την γενοκτονία των Ποντίων η οποία αποτελεί την πιο μαύρη σελίδα της Ιστορίας, όχι μόνο για τους Έλληνες αλλά και για την ανθρωπότητα ολόκληρη, αφανίστηκε από τις πατρογονικές του εστίες ένα έντονο (γεωγραφικό και πνευματικό) κομμάτι του Ελληνισμού που πάλευε για την επιβίωση του για 3000 χρόνια. Οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 700.000 άτομα την παραμονή του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.. μέχρι το τέλος του 1923 είχαν εξοντωθεί από τις ορδές του Κεμάλ 353.000 άτομα…
Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη σφαγή του 1922… τη σφαγή των Ελλήνων.. την οποία αποδίδουν στις « αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου». Δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι. Πριν ένα χρόνο παρακολουθούσαμε όλοι οι Έλληνες την αποχώρηση της Ρεπούση(ΔΗΜΑΡ) από την αίθουσα του Κοινοβουλίου τη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι θα τηρηθεί ενός λεπτού σιγή για την Γενοκτονία των Ποντίων… ανάξια σχολιασμού η εν λόγω «κυρία»..για τις πράξεις τις όμως , τις τόσο προδοτικές για την Ιστορία του Έθνους μας, να ξέρει ότι η Νέμεσις αργεί αλλά δεν λησμονεί..!
Παρά την άρνηση των Τούρκων και των ανθελλήνων προδοτών, τα γεγονότα είναι αδιάσειστα.. η αλήθεια είναι διαφορετική.. η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ήταν ένα καλά μελετημένο σχέδιο εξόντωσης όλων των πληθυσμών της άλλοτε Κραταιάς Αυτοκρατορίας. Ένα σχέδιο που άρχισε να εφαρμόζεται από το 1914 με τον πρώτο διωγμό και ολοκληρώθηκε μετά την καταστροφή του 1922. Ένα οργανωμένο σχέδιο ολοκληρωτικής εξόντωσης με την αμέριστη «βοήθεια» των σοβιετικών οι οποίοι υπήρξαν οι βασικοί σύμμαχοι του σφαγέα Κεμάλ τα πρώτα χρόνια της εμφάνισής του προμηθεύοντάς τον με όπλα, χρήματα και στρατιωτικούς συμβούλους. Πιθανότατα, οι μπολσεβίκοι να αντάλλαξαν με τον τρόπο αυτό την « υποστήριξη» του τουρκικού κινήματος που δρούσε στη Ρωσία στην Οκτωβριανή τους επανάσταση!
Η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Ακόμα και μετά από πολύχρονη καθυστέρηση εβδομήντα ετών, η αναγνώριση αυτή δικαίωσε, τουλάχιστον ηθικά, τον περήφανο Ποντιακό Ελληνισμό και συνέδεσε τον σύγχρονο Ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη, η οποία αποτελεί το βασικότερο συστατικό για την συνέχιση ενός Έθνους.
Ελένη Ευαγγ. Κλαπανάρα
Τ.Ο. Τρικάλων
