Στην "Καθημερινή" της Τετάρτης και στην στήλη ‘’80 χρόνια πριν…’’ την οποία επιμελείται "ο Φιλίστωρ" διαβάζουμε τα εξής: "ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΓΙΑ ΧΙΤΛΕΡ: Κωστής Μπαστιάς: "Νίκος Καζαντζάκης, ο ερημίτης της Αιγίνης".[Περιγραφή συνομιλίας με τον Καζαντζάκη παρουσία της Έλλης Σαμίου, της συζύγου του Χουρμούζιου Μαρίκας Παπαϊωάνου και του Αλέξη Μινωτή.] "[ Ο Καζαντζάκης] άνθρωπος που έζησε κι’ αγάπησε τη Ρωσία στέκεται σαν αδέκαστος κριτής μπροστά στο φασισμό. Λογαριάζει ικανόν άνθρωπο τον Μουσολίνι, αλλά δυνατώτερον τον Χίτλερ. Βρίσκει κάτι προφητικό, κάτι μεσσιανικό, έναν βαθύτερο σκοπό στο Χίτλερ. Ο σκοπός δίνει ζωή στο έργο του, πίστη στους οπαδούς του, εξαγνισμό στα μέσα του. Τέτοιο σκοπό φυλετικό, θρησκευτικό δεν βλέπει στον ιταλικό φασισμό. Βλέπει όμως στους Γιαπωνέζους. Σκοπό βαθύ και μυστικόν, όπως όλοι οι μεγάλοι σκοποί […] Δεν επιτρέπεται στον πνευματικόν άνθρωπο της εποχής μας να προσπερνά φαινόμενα σαν την προσφορά των Γιαπωνέζων να μπουν στην αυτόματη τορπίλλη να σκοτωθούν για να γίνουν πειράματα. […] Μόνον λαοί, φυλές μεγάλες […] μπορούν να αψηφούν το θάνατο. Τ ‘ άλλα είναι λόγια, δικηγορισμοί, δημοσιογραφισμοί της αράδας.[…].».
Παρατηρούμε, λοιπόν, ένα υμνολόγιο του Νίκου Καζαντζάκη για τον Χίτλερ τον οποίο χαρακτηρίζει "δυνατώτερο" από τον Μουσολίνι, αποδίδει σ ‘ αυτόν "κάτι προφητικό, κάτι μεσσιανικό, έναν βαθύτερο σκοπό", ο οποίος "δίνει ζωή στο έργο του, πίστη στους οπαδούς του, εξαγνισμό στα μέσα του". Μόνο ως αντιναζιστής δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ο Καζαντζάκης με τέτοιες περιγραφές.
Την ίδια περίπου εποχή διεξαγόντουσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Βερολίνου (οι πρώτοι στην σύγχρονη αναβίωση τους, όπου έγινε το ταξίδι της Ολυμπιακής Φλόγας από την Ολυμπία στο μέρος διεξαγωγής των Αγώνων), τότε που ο άλλος ήρωας των "δημοκρατών", ο Γρηγόρης Λαμπράκης, χαιρετούσε "ναζιστικά" ως μέλος της Ελληνικής αθλητικής αποστολής στο Βερολίνο και έστελνε επιστολές από την πόλη αυτή στην Ελλάδα, τις οποίες τελείωνε με το επιφώνημα”HEIL HITLER”!
Ταυτόχρονα, ο Καζαντζάκης επαινεί και τους Ιάπωνες, καθώς βλέπει και σ ‘αυτούς "σκοπό βαθύ και μυστικόν, όπως όλοι οι μεγάλοι σκοποί". Για να καταλήξει στο άκρως… ρατσιστικό συμπέρασμα ότι "Μόνον λαοί, φυλές μεγάλες […] μπορούν να αψηφούν το θάνατο. Τα άλλα είναι λόγια, δικηγορισμοί, δημοσιογραφισμοί της αράδας."
Λίγες ημέρες αργότερα θα ξεσπάσει ο Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος και ο Καζαντζάκης θα πάει εκεί ως ανταποκριτής της “Καθημερινής”, όπου θα πάρει σαφή θέση υπέρ των Ισπανών Φαλαγγιτών και του Αρχηγού τους Χοσέ Αντόνιο. Από την δική μας μεριά δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε, ούτε να προσθέσουμε τίποτα.
Απλώς , αφήνουμε τα λεγόμενα του Καζαντζάκη προς πάσα χρήση ερμηνείας από τους ποικίλους εκφραστές του "συνταγματικού τόξου". Το πολύ-πολύ, ο έχων εμμονή (για λόγους που μόνο ο ίδιος γνωρίζει) με τις μαϊμούδες σκιτσογράφος της “Καθημερινής”, Δημήτρης Χαντζόπουλος, να σκιτσάρει κι αυτόν αναλόγως…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
