«Ο άνθρωπος δεν προσπαθεί πλέον να συναντήσει τη ζωή, αλλά να αποφύγει τον θάνατο. Τούτο σημαίνει ότι ο χαρακτήρας της ανθρώπινης πράξης δεν είναι θετικός αλλά αρνητικός. Ο σκοπός της τροφής λ.χ. δεν είναι να προσφέρει την ευωχία του γεύματος, αλλά να αφαιρέσει τον εφιάλτη της πείνας. Γι’ αυτό στον άνθρωπο της αρνητικής ηθικής η πείνα προηγείται του γεύματος…» Δ. Λιαντίνης.
Πόσο πιο συμπυκνωμένα μπορεί να περιγράψει κάποιος τη σημερινή πραγματικότητα; Πόσο πιο ολιστικά; Έρχεται ο Λιαντίνης και με μία φράση κι ένα παράδειγμα, ξεγυμνώνει τη πραγματικότητα των δήθεν υλικών παραδείσων. Κι αφήνει όχι ένα γυμνό κορμί προς τέρψιν οφθαλμών, αλλά ένα ταλαιπωρημένο, ασθενικό και άσχημο σώμα, που προκαλεί σε όλους αποστροφή…………………………
Αυτοί που διαφεντεύουν τις τύχες των Λαών, ανέλαβαν την εξουσία σε χώρες με πλούτο, με κοινωνικές δομές και πολιτισμό. Και κατάφεραν σε λιγότερο από εκατό χρόνια, να τις χρεοκοπήσουν, να διαφθείρουν τους λαούς, να απαλείψουν την παιδεία και να εξαφανίσουν τη κοινωνική συνοχή.
Για να εγκαταστήσουν ένα μοντέλο διακυβέρνησης με στόχο το υπέρτατο κέρδος για τους ίδιους, αντιστρέφουν το λογικό και το φυσιολογικό και δοξάζουν τη παράνοια και τη διαστροφή. Διαφημίζουν άντρες με μούσι ντυμένους γυναικεία και διδάσκουν στα σχολεία όχι την αυτοσυγκράτηση και την πειθαρχεία, αλλά το σεξουαλικό ξεσάλωμα και την αναρχία. Όχι φυσικά από ιδεολογία, αλλά γιατί γνωρίζουν πως άνθρωποι παρατημένοι στα βίτσια και στην αναρχία, είναι εύκολοι στόχοι και θύματα για τα συμφέροντά τους.
Μια αδυσώπητη πλύση εγκεφάλου, οδηγεί τους Λαούς, στη παγκοσμιοποίηση. Σε ένα κόσμο χωρίς ελευθερίες, χωρίς αυτοδιάθεση, χωρίς ελπίδα. Μια παγκοσμιοποίηση που απαιτεί να εξισώσει τα άνισα και να απαγορεύσει τη σκέψη.
Αυτό είναι το σχέδιο. Πριν γίνει πολύ συγκεκριμένο, πριν γίνει πολύ απτό, ο πολύς κόσμος δεν μπορούσε να το αντιληφθεί. Τώρα όμως βρισκόμαστε στην πλήρη ανάπτυξή του. Και ο κόσμος έχει αρχίσει να αντιδρά.
Η βίαιη προσπάθεια διαγραφής της ταυτότητας, είτε αυτή γίνεται με πόλεμο είτε γίνεται μέσω των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, που δημιουργούν μυαλοπλυμμένους δούλους, φέρνει κι αντίδραση.
Οι λαοί της Ευρώπης (τουλάχιστον) άρχισαν να αντιλαμβάνονται τον ιστό που πλέκεται γύρω τους. Επιστρέφουν στις αξίες της οικογένειας και του Έθνους. Αργά είναι αλήθεια.. αλλά σταθερά. Ο δρόμος είναι πια φανερός και όλοι καταλαβαίνουν τι πρέπει να γίνει. Να προστατεύσουμε το Έθνος μας. Να υπερασπιστούμε τις οικογένειές μας. Να αγκαλιάσουμε τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά μας. Ακούγεται παράδοξο αλλά, η προοδευτικότερη κίνηση που μπορούμε να κάνουμε σήμερα, είναι να επιστρέψουμε στις ρίζες μας. Και η επαναστατικότερη, η πιο ακραία κίνηση, είναι να κλείσουμε τις τηλεοράσεις.
Να αντισταθούμε στις «σειρήνες» που τραγουδούν τις νότες του ατομικισμού και του προσωπικού οφέλους. Η πραγματική ελευθερία, βρίσκεται στη ζωή με νόημα και προσφορά. Οι Εθνικές κοινότητες, είναι οι μήτρες τέτοιων αξιών. Και πρέπει να τις προστατεύσουμε. Ο Αριστοτέλης δίδασκε πως, «ελευθερία μπορεί να έχει μόνο ο δημιουργικός άνθρωπος». Και σαν τέτοιο αναγνώριζε μόνον όποιον έχει συνείδηση των καθηκόντων του απέναντι στην κοινότητα, και ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτά.
Όποιος βιώνει την ευθύνη της Κοινότητος, αυτός είναι ελεύθερος. Αυτό εννοούσε και ο Δραγούμης όταν έγραφε: «Πρέπει να φαντάζομαι πως από μένα μόνο εξαρτάται η σωτηρία του έθνους. Και αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα ήταν κανένας άλλος που να το σώσει. Ή να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι πως μόνο εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας».
Μην αναρωτιέστε λοιπόν, ποιος θα μας σώσει. Μην ψάχνετε συμμάχους ή βοηθούς. Όλο το μέλλον, λαμπρό, περήφανο κι αγωνιστικό βρίσκεται στα χέρια μας.
