Ο απόηχος των μνημονίων καταγράφεται καθημερινά με έρευνες οι οποίες έρχονται στο φως της δημοσιότητας και δείχνουν για ακόμη μια φορά την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας εξαιτίας της στοχοποίησης της μεσαίας και παραγωγικής τάξης. Από αυτήν την πρωτοφανή επίθεση εναντίον των λαϊκών στρωμάτων δεν θα μπορούσε να απέχει η κυβέρνηση της Αριστεράς.
Συνταξιούχοι, εργαζόμενοι και άνεργοι περνούν στο εκτελεστικό απόσπασμα από την κυβέρνηση Σύριζα - Ανέλ, η οποία ακολουθεί την πεπατημένη μνημονιακή πολιτική των προηγούμενων συγκυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης του ΟΟΣΑ που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα ο πληθυσμός της Ελλάδας που δεν εργάζεται υπερβαίνει τα 7 εκατ. άτομα, με ολέθριες συνέπειες για τη βιωσιμότητα της οικονομίας.
Ενδεικτικά, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ:
- Ο αριθμός των ανέργων (2015) κινείται στα 1.196.736 άτομα, ενώ σε τουλάχιστον 350.000 οικογένειες δεν υπάρχει ούτε ένα εργαζόμενο μέλος. Σε αυτό το θλιβερό στοιχείο έρχεται να προστεθεί και η εκτίμηση της Κομισιόν ότι η ανεργία στην Ελλάδα για το 2015 θα φτάσει το 25,7%, ενώ το 2016 θα αυξηθεί στο 25,8% επί του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.
- Μια ιδιαίτερα ζοφερή εικόνα παρουσιάζει και η αποτύπωση του ποσοστού μακροχρόνιας ανεργίας. Περισσότεροι από 7 στους 10 ανέργους (73,1%) δεν έχουν δουλειά για πάνω από 2,5 χρόνια, ενώ οι νέοι άνθρωποι (18-24 ετών) αποτελούν το μεγαλύτερο θύμα της ανεργίας, καθώς το ποσοστό τους ανέρχεται σε 48,5%.
- Εξίσου ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι τουλάχιστον 9 στους 10 ανέργους δεν λαμβάνουν καμία απολύτως στήριξη από τον ΟΑΕΔ, ούτε ως επίδομα ανεργίας, ούτε ως επιδότηση απασχόλησης.
- Ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός (όσοι δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία) ανήλθε συνολικά σε 3.296.280 άτομα, ενώ το σύνολο των απασχολούμενων αριθμεί 3.591.407 άτομα. Από τους απασχολούμενους, τουλάχιστον 1 εκατ. άτομα που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα παραμένουν απλήρωτοι έως και 5 μήνες.
- 7 στις 10 θέσεις εργασίας που ανοίγουν αφορούν σε προσωρινή ή και περιστασιακή απασχόληση, καθώς οι λεγόμενες «ευέλικτες μορφές εργασίας» τείνουν να καταστούν κανόνας στην ελληνική πραγματικότητα.
