Πολλοί γνώστες των πολιτικών πραγμάτων και φιλόσοφοι βαρύνουσας σημασίας έχουν σημειώσει ότι για να μπορέσει να λειτουργήσει το αγγλοσαξωνικό μοντέλο του καπιταλιστικού κοινοβουλευτισμού απαιτούνται δύο ίδια κόμματα, στα οποία να χωρίζεται ο Λαός.
Παλαιότερα στην Ελλάδα αυτή την θέση την είχαν το Πασόκ και η ΝΔ, κόμματα τα οποία πρέσβευαν τις ίδιες ιδέες της κλεπτοκρατίας, αλλά «τσακώνονταν» για τα μάτια του κόσμου. Η αυλαία του παλαιού δικομματισμού και η κρίση στο πολιτικό σύστημα της χώρας ήρθε από την ανάγκη μνημονιακής συναίνεσης, η οποία οδήγησε στις συγκυβερνήσεις ΝΔ - Πασόκ.
Τώρα το πολιτικό σύστημα προσπαθεί και πάλι να βρει τα «πατήματά» του, προκειμένου να αντεπιτεθεί εναντίον του Ελληνικού Λαού. Αυτό θα συμβεί με την δημιουργία ενός νέου δικομματισμού, ο οποίος θα έχει ως ένα πόλο τον Σύριζα και ως δεύτερο πόλο το ευρύ μνημονιακό μέτωπο Πασόκ - Νδ - Ποτάμι, που ήδη αρχίζει και συγκροτείται.
Σε αυτό το κλίμα της δικομματικής πολώσεως διεξήχθη και η σημερινή συνάντηση Τσίπρα - Μητσοτάκη, όπου δεν ειπώθηκε τίποτε ουσίας. Και δεν θα μπορούσε να ειπωθεί τίποτε ουσίας, αφού στα σημαντικά ζητήματα, όπως η προσύλωση στη μνημονιακή πολιτική και τις επιταγές των διεθνών τοκογλύφων, αλλά και τα «ανοιχτά σύνορα» για τους λαθρομετανάστες, οι δύο πολιτικοί αρχηγοί συμφωνούν πλήρως.
Ποιες ήταν οι «διαφωνίες» τους; Οι νεοδημοκράτες μέμφονται τους συριζαίους ότι διορίζουν συγγενείς τους στο δημόσιο, λες και αυτή η πρακτική είναι καινούργια. Μάλλον οι νεοδημοκράτες «τσακώνονται» για τα πνευματικά δικαιώματα της οικογενειοκρατίας, της αναξιοκρατίας και του κομματικού κράτους.
Δεύτερο ζήτημα «διαφωνίας» ήταν το ΕΣΡ, όπου προφανώς έχει υπάρξει υπόγεια συμφωνία ΝΔ - Σύριζα - «νταβατζήδων» ώστε να «κολλήσουν» οι διαδικασίες δημοπράτησης των τηλεοπτικών αδειών. Αυτό βολεύει και τη ΝΔ που ομνύει πίστη στους «νταβατζήδες» και τον Σύριζα που έτσι και αλλιώς προσπαθεί με κάθε τρόπο να καθυστερήσει την υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, χωρίς να αναλάβει το πολιτικό κόστος.
Στην ουσία, δηλαδή, έχουμε την πλήρη εφαρμογή του αμερικανικού μοντέλου της «δημοκρατίας» με δύο εντελώς ίδια κόμματα, τα οποία «τσακώνονται» για τα «μάτια του κόσμου», αλλά επί της ουσίας συμφωνούν πλήρως σε όλα τα ζητήματα. Το αποτέλεσμα της εφαρμογής αυτού του μοντέλου στην Ελλάδα το έχουμε δει σε λειτουργία επί σαράντα συνεχόμενα χρόνια και το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή της Πατρίδος μας και η φτωχοποίηση του Λαού μας.
Μοναδική δύναμη αντίστασης και αντίδρασης στον παλιό και το νέο δικομματισμό του κλεπτοκρατικού συστήματος μία ισχυρή Χρυσή Αυγή.
Κώστας Αλεξανδράκης
