«Από τις αρχές του 1903, η Βουλγαρία είχε ξαναρχίσει να
οργανώνει ένοπλα σώματα, τα οποία δρούσαν στη Μακεδονία. Σχετική άλλωστε με το θέμα αυτό είναι η είδηση πως στην Καλαμπάκα και
συγκεκριμένα στο μύλο της Μονής του Αγίου Στεφάνου, οι ελληνικές Αρχές
συνέλαβαν 27 ενόπλους Βουλγάρους ετοιμαζόμενους
να εξέλθωσιν εις το εξωτερικόν («Αναγέννησις» 22/3). Δυο μόλις μήνες
νωρίτερα, τον Φεβρουάριο, η «Τρίκκη» είχε επισημάνει τον κίνδυνο από τους
Βουλγάρους πράκτορες που, κατά τον αρθρογράφο, περιφέρονται είσετι εις την πόλιν υπό τα όμματα των Αρχών. Από τον
ίδιο αρθρογράφο πληροφορούμαστε πως οι φερόμενοι ως πράκτορες του δολοφονικού
κομιτάτου είχαν συλληφθεί και ανακριθεί από την αστυνομία αλλά ύστερα από
παρέμβαση επωνύμου Τρικαλινού, ο οποίος κατά την εφημερίδα ήταν κρυφός
πράκτορας των Βουλγάρων, αφέθησαν ελεύθεροι. Έτσι, οι ίδιοι οι ποιούντες τον ελληνόφρονα εικονικώς περιάγωσιν
ανά την πόλιν, συζητούντες εν καφφενείοις ότι η Βουλγαρία θα πνίξη την
Μακεδονίαν με εν νεύμα της».
«Στα μέσα Ιουλίου,
οργανώθηκε στα Τρίκαλα μέγα συλλαλητήριο υπέρ της Μακεδονίας με αθρόα συμμετοχή
του τρικαλινού λαού. Στους είκοσι χιλιάδες συγκεντρωθέντες μίλησε ο δικηγόρος
Αδαμίδης. Μετά τον λόγον τούτου,
συγκινήσαντα μέχρι δακρύων πάντες, ο κ. Αδαμίδης ενέγνωσε ψήφισμα προς την
Κυβέρνησιν και τας Δυνάμεις, όπερ δια βοής εγένετο αποδεκτόν («Εμπρός»)».
«Μεταξύ 1902 και 1907 πέρασαν από τα Τρίκαλα πολλοί
Μακεδονομάχοι. Ο Αθανάσιος Σουλιώτης – Νικολαϊδης ο οποίος ήρθε με αποστολή στα
Τρίκαλα στα τέλη του 1902, κατέγραψε υπό τύπον επιστολών τις εντυπώσεις του από
την ορεινή περιοχή των Τρικάλων, στο βιβλίο του «Γράμματα από τα βουνά» και ο
οποίος γράφει ότι ο πρωτεργάτης των
Μακεδονομάχων Παύλος Μελάς φέρεται να φιλοξενείται στο αρχοντικό του
Αναγνωστιάδη, στο Βαρούσι».
«Τον Ιούνιο του 1907 έφτασε στα Τρίκαλα με 45 άντρες ο
ανθυπολοχαγός του Πεζικού Ν. Τσατάκος (Γέρμας)».
«Η άνοιξη του 1906 ήταν μια δύσκολη περίοδος για τους
Τρικαλινούς, αφού τα γεγονότα που ελάμβαναν χώρα στη Μακεδονία τους επηρέαζαν
άμεσα. Άλλωστε τα Τρίκαλα λόγω
γειτνιάσεως με τη μεθόριο, ήταν κέντρο των διερχομένων Μακεδονομάχων.
Πολλοί από τους Μακεδόνες μαχητές είχαν εγκαταστήσει τις οικογένειές τους στα
Τρίκαλα. Ένας από αυτούς ήταν ο οπλαρχηγός Γεώργιος Αρκούδας του οποίου η
οικογένεια διέμενε στη συνοικία της Αγίας Μονής. Στα τέλη του Αυγούστου του
1906 έγινε γνωστό πως ο οπλαρχηγός Αρκούδας σκοτώθηκε. Επί τη αγγελία του θανάτου του ο εν Τρικκάλοις Μακεδονικός Σύλλογος
διέκοψε επί δεκαήμερο τις συνεδριάσεις του και οι Τρικαλινοί φοιτητές οργάνωσαν
την Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου μνημόσυνο στο ναό της Αγίας Επισκέψεως όπου εστήθη κενοτάφιον λαμπρώς κεκοσμημένον δια
σημαιών, μύρτων και δαφνών».
Αντιπρόσωποι (οργανωτές) του Κεντρικού κομιτάτου εν Τρικάλοις
Οικονομίδης Αλκιβιάδης Λοχαγός
Σταματόπουλος Ιωάννης Λοχαγός
Λαμπίρης Παύλος Ανθυπολοχαγός
Τεγόπουλος Χρήστος
Μαντζούνης Γεώργιος Υπολοχαγός
Αντιπρόσωποι εν Καλαμπάκα
Αναγνωστόπουλος Δημήτριος Λοχαγός
Ηλιόπουλος Ηλίας Λοχαγός
Σιάπκας Μιχάλης Υπολοχαγός
Η αυταπάρνηση του Οπλαρχηγού Κων/νου Γαρέφη εκ Θεσσαλίας
«Στης δόξης την φωνή
πετά, στο Μπάχοβο τους φθάνει, είκοσι Βούλγαρους ληστάς και όλους τους ξεκάνει!
Εις τα Καλύβια είχανε οι Βούλγαροι λημέρι και ο Γαρεφής είχενε πιστόλι εις το
χέρι. Την έξοδό των έκλεισεν, μαζί με τα παιδιά του, κι οι Βούλγαροι αρπάσανε
στα χέρια τα ΄ άρματά τους. Ρίχνουν και τον ερίχνουνε και πέσαν κι οι
Βουλγάροι, έπεσεν κι ο Γαρεφής μας, σαν Άνδρας, σαν λιοντάρι».
Τα όπλα του Μακεδονικού Αγώνα
Στην Αθήνα τον εξοπλισμό των ανταρτικών σωμάτων και την
προώθησή τους στη Μακεδονία είχε αναλάβει το Μακεδονικό Κομιτάτο. Πρόεδρος του
ήταν ο Δ. Καλαποθάκης, ιδιοκτήτης της εφημερίδας «Εμπρός». Το Μακεδονικό
Κομιτάτο ανέλαβε και την προσπάθεια αντικατάστασης των τυφεκίων Γκρα με
αραβίδες Μάνλιχερ για να μην υστερούν οι Έλληνες έναντι των αντιπάλων τους. Τα
όπλα και τα πυρομαχικά από την Αθήνα τα προωθούσαν στη μεθόριο είτε
σιδηροδρομικώς είτε ακτοπλοϊκώς με συνοδεία αξιωματικών του Κομιτάτου. Συγκεντρώνονταν κυρίως στα Τρίκαλα και στη
Λάρισα όταν προορίζονταν για τη Δυτική Μακεδονία και για την περιοχή της
Κατερίνης, ή στο Βόλο και στις Βόρειες Σποράδες όταν προορίζονταν για την
Κεντρική και την Ανατολική Μακεδονία. Τα όπλα μεταφέρονταν προσωρινά σε σπίτια
, μύλους, αποθήκες, καφενεία και χάνια που βρισκόταν κοντά στους τόπους
αποβίβασης και ανήκαν σε μυημένους στον Αγώνα.
Πηγές: «ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΟΠΩΣ ΑΠΟΤΥΠΩΘΗΚΑΝ ΣΤΟΝ
ΤΥΠΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ», «ΤΡΙΚΑΛΑ- Από τον Σεϊφουλάχ ως τον Τσιτσάνη», Μαρούλα Κλιάφα
«Ο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ – ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ», Κ.Ι. ΜΑΖΑΡΑΚΗ- ΑΙΝΙΑΝΟΣ.
Ελένη Κλαπανάρα
Τ. Ο Τρικάλων
