«Ο φόβος είναι ένα είδος λύπης ή μια μορφή αναστάτωσης, που
προκαλεί η ιδέα κάποιου καταστρεπτικού ή οδυνηρού κακού που πρόκειται να
συμβεί» - Πλάτων
Ανδρείος για τον Αριστοτέλη είναι εκείνος που παραμένει ατάραχος
και τηρεί σωστή στάση απέναντι στα φοβερά κι όχι απέναντι σε εκείνα που
δίνουν θάρρος. Στο “περί αρετών και κακιών” αναφέρει ότι ανδρεία
είναι να μην αποκαρδιώνεται κανείς από το φόβο, να είναι θαρραλέος στις
συμφορές και τολμηρός στους κινδύνους και να προτιμά να πεθάνει από το
να επιβιώσει ποταπά.
Αντίθετα, γνώρισμα της δειλίας είναι η εύκολη αναστάτωση και
ανησυχία από τυχαίους φόβους και κυρίως λόγω του φόβου του θανάτου ή
όπως και το να θεωρεί κανείς καλύτερο να επιζήσει όπως-όπως από το να
πεθάνει αξιοπρεπώς. Τονίζει δηλαδή ότι ανδρείος είναι αυτός
που, ενώ έρχεται αντιμέτωπος με συνθήκες που προκαλούν φόβο, στέκει
ψύχραιμος με νηφαλιότητα και δρα σε πείσμα του φόβου. Όποιος φοβάται,
συμπεριφέρεται σαν είλωτας.
Ο Καζαντζάκης εξυμνεί με την γραφή του την στάση αυτή που συνιστά τον
δρόμο του αγωνιστή που δεν παραδίδεται στις αντιξοότητες, που δεν
λιποψυχά, που θαρραλέα αναλαμβάνει την ευθύνη για τα δρώμενα του κόσμου
τούτου: «Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να
σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω».
Ο φόβος σηματοδοτεί τις αντοχές και τα όριά μας. Η δειλία και η
ακαμψία είναι ο εχθρός μας. Το μυστικό του ηρωισμού είναι, να μην
επιτρέπεις στον φόβο να συνοδεύει τη ζωή σου (Μπ. Σω). Ο φόβος και η ηλιθιότητα υπήρξαν πάντοτε τα βασικά κίνητρα των ανθρώπινων ενεργειών.
Το να φοράς και να επιδεικνύεις τη μαύρη μπλούζα και τα μαιανδροφόρα
δαχτυλίδια δεν λέει κάτι, όπως δεν λένε κάτι και τα χρόνια «υπηρεσίας»
που μετράει κάποιος στο Κίνημα. Αυτό το είδαμε και το εμπεδώσαμε. Αυτό
που μετράει είναι τα ακλόνητα πρότυπα και πιστεύω. Από κάτι τέτοια ο
Ελληνικός Εθνικισμός περισσεύει. Έχω στο νου μου τον Αρχηγό,
τους φυλακισμένους συναγωνιστές βουλευτές, τους νεκρούς μας ήρωες. Να τι
με κρατά μακριά από τα θανάσιμα για την ψυχή μου πρότυπα.
Αλίμονο σε όποιον ήρθε στο Κίνημα για την προσωπική του ανέλιξη.
Κατάρα σε όποιον πατά επί πτωμάτων συναγωνιστών για να κερδίσει την
εύνοια και την αυτοπροβολή. Κατάρα σε όποιον τρέφει φιλία για τους
επαίνους από ανθρώπους χαμένους. Φύγετε τώρα πριν να είναι αργά.
Είθε η κάθαρση να σας παρασύρει μακριά μας…Ας είναι! Εμείς δεν
χρειαζόμαστε βεζίρηδες να ψάχνουν τη θέση του βεζίρη, ούτε κόλακες και
γλείφτες που φιλούν κατουρημένες ποδιές και εκμεταλλεύονται τα γνήσια
παιδιά με τα μαύρα προκειμένου να δειχθούν και να πλασαριστούν σε
ευνοϊκούς θώκους, οικειοποιούμενοι τον αγώνα και την προσπάθεια του
αφοσιωμένου συναγωνιστή τους.
Το θέμα είναι τα πρόσωπα αυτά να εντοπιστούν και να κατασταλεί
οποιαδήποτε ανάμειξή τους στα πράγματα του Κινήματος με οποιοδήποτε
τίμημα. Όσα καλά και να έχουν προσφέρει, αν αυτό το κάνουν από προσωπική
ματαιοδοξία, μάς είναι άχρηστοι και αναλώσιμοι – διάφανες υπάρξεις στο
λευκό φως του εθνικισμού, υποκατάστατα του εφιάλτη.
Στην πρώτη απειλή περνούν στην απέναντι όχθη και μας πολεμούν! Είθε το σώμα του Ελληνικού Εθνικισμού να διώξει από πάνω του αυτές τις σκλήθρες. Τώρα, πριν να είναι αργά…
Κρυσταλίδου Κόνι
