"Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΠΟΚΤΑΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ! Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΟΤΟΜΑΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΕΝΔΕΙΞΙΣ ΣΑΠΙΛΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ...ΕΤΟΙΜΟΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΔΟΞΕΣ, ΕΑΝ ΠΑΡΑΣΤΗ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΛΕΣΗ Η ΚΥΠΡΟΣ ΜΑΣ." Ε.Ο.Κ.Α Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΔΙΓΕΝΗΣ 16/12/1957
"Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος να φυλάξω, θυσιάζων και την ίδιαν την ζωήν μου, υποφέρων και τα πλέον σκληρά βάσανα, μυστικό κάθε τι από ότι γνωρίζω και ακούω για την υπόθεση της ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Θα υπακούω δε τυφλά εις τας διαταγάς. Εν Αθήναις τη 7/3/1953"
Αυτός ήταν ο όρκος των Ελλήνων-Κυπρίων, λίγο πρίν ακουστεί στο αιματοβαμμένο νησί το σύνθημα "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ". Το σχέδιο δράσης ήταν έτοιμο και εκτελεστής ορίστηκε ο Ακρίτας του Ελληνικού Νότου, ο οποίος επί τέσσερα χρόνια διηύθηνε την Ε.Ο.Κ.Α, εξευτελίζοντας τις δυνάμεις του κατακτητού.
Ο ίδιος είπε για την αναχώρησή του απο την Αθήνα.."την 26ην Οκτωβρίου 1954 απεχαιρέτησα την σύζηγόν μου και με εφόδιο μόνο την Πίστιν μου ανελάμβανα το μεγαλύτερο εγχείρημα της ζωής μου το οποίο με την βοήθεια του Θεού απέδειξε τας υπερόχους Εθνικάς Αρετάς, που κοσμούν τον ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΚΥΠΡΙΑΚΟΝ ΛΑΟΝ" και συνεχίζει " Σκοπός της Ε.Ο.Κ.Α ήταν με πράξεις ηρωισμού και αυτοθυσίας, να κινλησωμεν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, διαδηλώνοντας την σταθεράν απόφασιν και θέλησίν μας να μην υποχωρήσωμεν προ ουδεμίας θυσίας, αλλά τουναντίον να προχωρήσωμεν μέχρι επιτεύξεως του σκοπού μας".
Για την στρατολογία της Ε.Ο.Κ.Α λέει.."Εγένετο μετά πολλής προσοχής, επελέγοντο δε καταρχήν άτομα τα οποία θα ήσαν ικανής και αποτελεσματικής χρησιμοποιήσεως, επακολουθούσε η εξακρίβωσις προσόντων, φρονήματος και εν συνεχεία η μύησις και ο όρκος".
Στις 20 Μαρτίου όλα ήταν έτοιμα. Οι στόχοι είχαν ορισθεί. Και την 1η Απριλίου, ο Αρχηγός διγενής κάνει την πρώτη επαναστατική διακήρυξη, η οποία μεταξύ άλλων λέει.."ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΙΝΑΞΙΝ ΤΟΥ ΑΠΟΙΚΙΑΚΟΥ ΖΥΓΟΥ ΜΕ ΣΥΝΘΗΜΑ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ...Η ΤΑΝ Η ΕΠΙ ΤΑΣ.."
Η καταλπηκτική οργάνωση της Ε.Ο.Κ.Α καθώς και το στρατιωτικό μυαλό του Διγενή φαίνονται απο τις πρώτες κιόλας μέρες. Οι κομμουνιστές και αυτή τη φορά κρατούν προδοτική και εχθρική στάση. Φτάνουν στο σημείο να αποκαλύψουν την ταυτότητα του Αρχηγού Διγενή. Όλες οι ενέργειές του στέφονται με επιτυχία. Ο αγώνας φουντώνει συνεχώς σε όλη την Κύπρο. Όλοι επιδιώκουν να αγωνιστούν υπό την σημαία της Ε.Ο.Κ.Α, υπέρ βωμών και εστιών, υπέρ της πραγματοποίησης των προαιώνιων Εθνικών πόθων της Κύπρου.
"Ο Δυνάστης έχει τα μέσα και τον αριθμό, εμείς όμως έχουμε Ψυχή και το δίκαιο με το μέρος μας" έλεγε ο Διγενής....Πράγματι, ο εχθρός είχε στη διάθεσή του όλα τα μέσα ή δε απανθρωπιά του φτάνει στο σημείο να φτιάξει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (Κοκκινοτριμιθίας, Μάμμαρι, Πύλας) όπου δρούσαν ειδικά εκπαιδευόμενοι "βασανιστές"
Στις 11 Δεκεμβρίου 1955 γίνεται η μάχη στα Σπήλαια στην οποία έλαβε μέρος με την ομάδα του και ο Ήρωας Γρηγόρης Αυξεντίου.Η έξυπνη διαφυγή του Διγενή έκανε τις δυνάμεις του εχθρού, που είχαν κινηθεί προς περικύκλωσή του, να αλληλοπυροβολούνται. Στο τέλος του 1956 ο κυβερνήτης ζητάει με όρους την παράδοση του Διγενή...Ο ίδιος απαντά.."ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ"..!!
Η γελοιοποίηση του κυβερνήτη προκάλεσε σκληρά αντίποινα και πολλά παλικάρια της Ε.Ο.Κ.Α οδηγούνται στην κρεμάλα. Πρώτοι οι Καραολής και Δημητρίου, μετά οι Ζάκος, Παπάτσος, Μαυρομάτης κ.α. Στις αρχές του 1957, η ομάδα του Αυξεντίου συγκρούεται με τον δυνάστη στην Ζωοπηγή και δολοφονείται ο Μιχαήλ Γεωργαλάς. Αυτόπτες μάρτυρες που διηγούνται το περιστατικό αναφέρουν πως η τελευταία του φράση πριν ξεψυχήσει ήταν..."Ζήτω η Ελλάς"...
Ο θάνατος της Μαρίας Δράκου ήταν βαρύ πλήγμα για τον Αγώνα αλλά το μεγαλύτερο πλήγμα ήταν εκείνο του Μαρτίου του 1957 όπου δολοφονήθηκε ο Αυξεντίου..Γνωστό το περιστατικό σε κάθε Έλληνα, μα και το δίδαγμα για το πως φέρονται οι πραγματικοί άνδρες, όπως ο Αθάνατος Αυξεντίου και πόση υπουλία κρύβουν ορισμένα σκουλήκια... Ο Διγενής γράφει για τον Αυξεντίου.."Η μοίρα του επεφύλαξε τον πλέον σκληρό και δοξασμένο θάνατο. Το κρυσφήγετό του θα παραμείνει ο ιερότερος χώρος προσκυνήματος δι΄όσους λατρεύουν την Ελευθερίαν... Ενώπιον της Θυσίας του ευλαβικά κλίνω το γόνυ".
Στον οχυρώνα του χωριού Λιοπέτρι, η μάχη με τον εχθρό έληξε με την θυσία των τεσσάρων νέων Ανδρέα Κάρυον, Φώτη Πίττα, Ηλία Παπακυριάκου και Χρήστου Ζαμάρα. Τον Νοέμβριο του 1958, η Ιστορία έγραφε και άλλες χρυσές σελίδες με την Θυσία του Κυριάκου Μάτση.
Κάτω από το ένδοξο σύμβολο του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, την Γαλανόλευκη σημαία μας, αγωνίστηκαν ο Διγενής και τα Παλικάρια του για την εκπλήρωση του προαιώνιου Εθνικού πόθου όλων των Κυπρίων. Και φτάνει επιτέλους η ευλογημένη ημέρα της 17ης Μαρτίου 1959, όταν ο Διγενής, ως απελευθερωτής πλέον, αναχωρεί για την Αθήνα, όπου του γίνεται υποδοχή ήρωα και ανακηρύσεται "άξιος της Πατρίδος" και προάγεται αναδρομικά σε αντιστράτηγο ( ανώτατο για τότε στρατιωτικό αξίωμα). Τον Μάιο του 1964 πήγε πάλι στην Κύπρο, όπου σε μεγαλειώδη συγκέντρωση που έγινε στην πλατεία της 28ης Οκτωβρίου τον ακούμε να λέει..."Πολλοί ερωτούν και διαμαρτύρονται τι θέλει ο Διγενής στην Κύπρο...ήρθα ως Έλλην ως Κύπριος, ήρθα ως Αγωνιστής Έλλην και Κύπριος"....Τον ίδιο καιρό στην Κυπριακή Βουλή σε λόγο του λέει.."Είμαι βέβαιος ότι η παρούσα Κυπριακή γενεά θα είναι η ευτυχεστέρα όλων, διότι εις αυτήν θα τύχη το φορτίον και η τιμή να φέρη εις πέρας εκείνο το οποίον γενεαί ολόκληροι ονειροπολούν, την ΕΝΩΣΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, και να το παραδώσουν αυτό το επίτευγμα σαν φυλακτό εις τας επερχομένας Ελληνικάς γεννεάς. ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ"...
Με τα γνωστά γεγονότα με τους τούρκους, όπου ο Διγενής έδειξε για μια ακόμη φορά την αξία του σε θέματα στρατηγικής, διοργανώνει με την βοήθεια συναδέλφων απο την Ελλάδα, την Εθνική φρουρά ώστε να γίνει πραγματικά όπως είπε, η Κύπρος "Κάστρο απόρθητο, τάφος για κάθε εχθρό"...Μετά τρία χρόνια συμβαίνουν τα γεγονότα της Κοφίνου και μετά την δυναμική απάντηση που έδωσε στους τούρκους, αναγκάζεται σε παραίτηση και επιστέφει στην Ελλάδα.
Αναγκάζεται πάλι να γυρίσει στην Κύπρο γιατί βλέπει το όνειρο του Λαού που ανέστησε να προδίδεται με τον πιο κυνικό τρόπο...Δημιουργεί την Ε.Ο.Κ.Α Β΄ και σε άγγελμά του μέσω του τύπου τονίζει.."Οφείλομεν σήμερον, εάν θέλωμε να επιβιώσωμεν, να αντιμετωπίσωμεν με σθένος τους κινδύνους τους οποίους εδημιούργησεν ο Πρόεδρος, διότι έαν η Κύπρος παραμείνη ανεξάρτητο κράτος και δεν ενωθή μετά της Ελλάδος, πρέπει να αναμένωμεν, καθ΄ον τρόπον διοικείσαι σήμερον, το πεπρωμένον της το οποίο είναι γραμμένο "τουρκοποίησις ή Σοβιετικοποίησις".....Πόσο προφητικό...!!
Και σε άλλη διακήρυξη λέει..."εκείνοι οι οποίοι δεν ετοποθέτησαν απο ένα ξένο κατακτητή, τον επολέμησαν και τον εξεδίωξαν, δεν θα πτοηθούν απο τον Πρόεδρο, του οποίου η ισχύς δεν είναι ηθική και το δίκαιον, αλλά το άφθονο χρυσίον του λαού και των Μοναστηριών, το οποίον εξοδεύει αφειδώς και διαφθείρει, αγοράζει αφειδώς οπλισμόν και διοργανώνει παράνομους στρατούς, δια να μας εξοντώσει. Τον Αγώνα θα τον διεξάγαγωμεν όπως ημείς θέλομεν και θα κρατήσωμεν, μέχρις ότου η Κύπρος απαλλαγή της δικτατορίας του και επιτευχθή ούτω ο Εθνικός ημών σκοπός".
Ο αγώνας του ήταν πραγματικά μεγάλος μέχρι την 27η Ιανουαρίου οπότε έκλεισε τα μάτια του για πάντα....Μπορεί να πέθανε, αλλά μόνο το σώμα του γιατί η Ψυχή του και η σκέψη του ζει και θα ζει πάντοτε μέσα μας και δεν θα ησυχάσουμε εώς ότου αποδείξουμε ότι εμείς είμαστε "η ευτυχέστερη γενιά" που εννοούσε...
Τελειώνοντας, ας θυμηθούμε, κρατώντας στο μυαλό μας την μορφή του Μεγάλου αυτού Έλληνα, τα λόγια τα οποία ο ίδιος είπε πάνω απο τον τάφο του Αυξεντίου:
"Οι Ήρωες και θνήσκοντες δεν παύουν να ζουν...Παραμένουν φωτεινοί οδηγοί των επιζώντων δια την εκπλήρωσιν της αποστολής των, εις ευγενείς αγώνας.."
Ελένη Ευαγγ. Κλαπανάρα
Τ. Ο Τρικάλων
