Γράφει ο Τάσος Λαμπρούσης.
Με αφορμή τη συζήτηση στη Βουλή για το νομοσχέδιο κατά της παιδεραστίας έχει επανέλθει στην επικαιρότητα το πάγιο αίτημα της Χρυσής Αυγής για τη θανατική ποινή στους παιδεραστές. Στα site αριστερού χώρου και στα λεγόμενα ψευτοκουλτουριάρικα freepress ( έντυπα που δίνονται δωρεάν στην Αθήνα) χαρακτηρίζεται το αίτημα ως «πισωγύρισμα » και «απάνθρωπο».
Ο συναγωνιστής Αντώνης Γρέγος ανέλυσε συνοπτικά με ομιλία στη Βουλή τις θέσεις του κινήματος περί της θανατικής ποινής σε υποθέσεις παιδεραστίας . Οι παιδόφιλοι αυτοί εκτίουν την όποια ποινή τους επιβάλλεται από το δικαστήριο και στη συνέχεια αποφυλακίζονται , ελεύθεροι και ανενόχλητοι πλέον να διαπράξουν πάλι τα ειδεχθή εγκλήματα τους. Εκτός από το γεγονός ότι ελάχιστοι είναι οι παιδεραστές που καταδικάζονται , στο δικαστικό σύστημα της χώρας μας τα λεγόμενα ισόβια αντιστοιχούν σε μόλις 25 χρόνια φυλάκιση και όχι σε πραγματικά ισόβια κράτηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι περιβόητοι σατανιστές (Κατσούλας, Δημητροκάλης) που μολονότι είχαν καταδικαστεί σε δις ισόβια, απελευθερώθηκαν μόλις συμπλήρωσαν 25ετία. Επομένως, το κράτος πιστεύει ότι η μακρόχρονη φυλάκιση ενός διεστραμμένου παιδόφιλου, θα τον σωφρονίσει και δεν θα αποτελεί κίνδυνο για την κοινωνία μετά την ολοκλήρωση της ποινής του. Πραγματικά εξοργιστικό το σκεπτικό , ενώ δικαιολογημένη είναι αγανάκτηση των οικείων των θυμάτων για την ουσιαστικά μη απόδοση δικαιοσύνης. Είναι ανατριχιαστική η σκέψη πως κυκλοφορούν ανάμεσα μας καταδικασμένοι παιδόφιλοι που διέπραξαν κακοποιήσεις μικρών παιδιών.
Προ ενός έτους περίπου η Ελένη Ζαρούλια με ερώτηση στη Βουλή καλούσε την κυβέρνηση να επανεξετάσει το ζήτημα της επαναφοράς της θανατικής ποινής σε περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών ηλικίας κάτω των 13 και βιασμούς βρεφών. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χρήστος Αθανασίου απάντησε εκ μέρους της κυβέρνησης πως δεν τίθετο τέτοιο ζήτημα καν, διότι η Ελλάδα « έχει κυρώσει το Πρωτόκολλο αρ. 13 στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών, σχετικά με την κατάργηση της θανατικής ποινής σε όλες τις περιστάσεις, εναρμονίζοντας το εσωτερικό δίκαιο προς τα ισχύοντα στην ευρωπαϊκή νομοθεσία σχετικά με την κατάργηση της θανατικής ποινής».
Στα νοσηρά μυαλά των ευρωπαίων αξιωματούχων η παιδεραστία θεωρείται απλά κοινωνική παρέκκλιση και όχι κάποιο ειδεχθές έγκλημα. Θεωρούν ότι η συζήτηση και μόνο περί θανατικής ποινής αποτελεί ντροπή για τον σύγχρονο άνθρωπο. Όμως ντροπή αποτελούν αυτοί οι ίδιοι που ανέχονται κάτω υπό το μανδύα του ανθρωπισμού, ανώμαλους που καταστρέφουν αθώες ψυχές μικρών παιδιών βγάζοντας πάνω τους τις διεστραμμένες ορέξεις τους.
Μολονότι η παραδειγματική τιμωρία των παιδόφιλων αποτελεί αίτημα της κοινωνίας , η Χρυσή Αυγή παραμένει το μοναδικό κόμμα στην Ελλάδα που έχει σαν επίσημη θέση ότι η σεξουαλική κακοποίηση μικρών παιδιών πρέπει να αντιμετωπίζεται με την ανωτάτη των ποινών, τη θανατική.
