Η μάστιγα των ναρκωτικών αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες πληγές που αντιμετωπίζει η Ελληνική κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα και μια από τις πιο κερδοφόρες βιομηχανίες παγκοσμίως. Μια περιήγηση στο ιστορικό κέντρο των Αθηνών και όχι μόνο, αφού ο λευκός θάνατος έχει απλώσει το πέπλο του σε κάθε πόλη και γειτονιά της πατρίδας μας, είναι άκρως ενδεικτική τόσο του φαινομένου, όσο και της παρηκμασμένης κοινωνίας που δημιούργησαν οι πάσης φύσεως εχθροί του Ανθρώπου και των Εθνών.
Επί δεκαετίες, η «πολιτεία» και οι ανθελληνικές καθεστωτικές δυνάμεις που την λυμαίνονται, εφαρμόζουν την πολιτική της ανοχής, καθώς τυπικά απαγορεύουν τη χρήση ουσιών, ενώ ουσιαστικά ενθαρρύνουν με κάθε τρόπο τη διάδοση τους. Είναι πλέον καταφανές ότι στο όνομα της «ελευθερίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων», του «μοντερνισμού» και της «προοδευτικότητας» καλλιεργούν το έδαφος για την περαιτέρω εξάπλωση τους. Σε μια εποχή που ο σύγχρονος άνθρωπος έχει εκπαιδευτεί να τρέφει αγάπη για το υλικό και το ευκαιριακό, το φτηνό και το ανέξοδο συναίσθημα, για οτιδήποτε σάπιο αλλά φανταχτερό, είναι η κατάλληλη στιγμή για την εφαρμογή του ολέθριου σχεδίου τους. Έτσι, λοιπόν, σε μια εποχή που λατρεύεται καθετί άρρωστο, τα ναρκωτικά χρησιμοποιούνται ως ένα από τα πλέον αποτελεσματικά μέσα ελέγχου και καταστροφής του πλέον δυναμικού, υγιούς και ελπιδοφόρου κομματιού της κοινωνίας, που δεν είναι άλλο από τη νεολαία.
Απώτερος σκοπός αυτών που ασκούν την εξουσία και δεν επιθυμούν «εμπόδια» στο δρόμο τους είναι ο έλεγχος του πληθυσμού και ιδιαίτερα αυτής της τόσο «ενοχλητικής ομάδας», της νεολαίας, που την θέλει αδύναμη, ασθενική και εξαρτημένη. Άβουλη και ναρκωμένη μπροστά στις μεγάλες εξελίξεις που δρομολογούνται, ώστε να άγεται και να φέρεται δίχως αντιστάσεις. Η χρήση ουσιών γίνεται το μέσο για να τη θέσουν στο περιθώριο και τελικά να την εξαφανίσουν, τελειώνοντας μια για πάντα με αυτή. Έτσι, μέσω της χειραγώγησης της συνείδησης και της καλλιέργειας της κοινωνικής απάθειας, το σύστημα εξασφαλίζει την «ομαλότητα» που το ίδιο καθορίζει, σύμφωνα με τις δικές του νόρμες.
Στοχεύει στη δημιουργία «ανθρώπων» με μοναδικό και μόνιμο συνοδό τους την απελπισία. Άνθρωποι - σκιές, ζωντανοί – νεκροί, παρουσίες – απουσίες. Με τη ζωή τους συνυφασμένη με την εξαθλίωση, την δυστυχία, τον πόνο, την αρρώστια, τη μοναξιά και τη φρίκη, ενώ ο θάνατος καιροφυλακτεί σε κάθε γωνιά. Ο εξαρτημένος νέος γίνεται ο ίδιος ένας καθρέφτης του ίδιου του θανάτου. Χαμένος μέσα στον κόσμο των ουσιών, στερημένος από καθετί αληθινό και ανθρώπινο, βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση της δόσης του με κάθε τίμημα. Σε μια διαρκή προσπάθεια επιβίωσης, ώσπου να χάσει και τα τελευταία αποθέματα των ισχνών του δυνάμεων. Ότι και αν ήταν πριν μπει σε αυτό τον εφιάλτη, τώρα έχει καταντήσει ένα συρρικνωμένο ον. Έχει μετατραπεί σε μια σκιά, με άπειρες ρωγμές σε κάθε όνειρο και ελπίδα του.
Με αυτό τον τρόπο παύει να είναι κυρίαρχος του εαυτού του. Βιώνει μια διαδικασία διαρκούς αποδόμησης, που τον οδηγεί στην απώλεια κάθε ανθρώπινου χαρακτηριστικού και ικανότητας, αλλά και στην φθορά τόσο της ψυχικής, όσο και της σωματικής του σφαίρας. Και καθώς έρχεται η ολοκληρωτική του υποταγή στον καταναγκασμό της εξάρτησης, ακολουθεί η αναπόφευκτη παραίτηση του από κάθε άλλη σκέψη και δραστηριότητα, η πλήρης αποξένωση του πρώτα από τον εαυτό του και έπειτα από όλους τους άλλους. Κάθε ικανότητα ανεξάρτητης και υγιούς σκέψης χάνεται, μαζί με κάθε στοιχείο δημιουργικότητας και φαντασίας. Η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια του ευτελίζεται παντελώς, ενώ αυτό που μένει να κυριαρχεί είναι ένα κενό. Ο αποπροσανατολισμός, η ανικανότητα ελέγχου της ζωής και των αντιδράσεων, η αδυναμία διεκδικήσεως. Έτσι, μαζί με την παραίσθηση της ζωτικότητας, έρχεται και η καταστολή της σκέψης και της συνείδησης. Μια σκέψη στείρα και αντιπαραγωγική, χωρίς κανένα ίχνος δημιουργίας.
Ωστόσο, ευκολότερο θύμα είναι ο «μοντέρνος άνθρωπος», ο οποίος έλκεται από τα υλικά αγαθά και αρκείται στην ψυχική ικανοποίηση που αντλεί από τα εύκολα μέσα, αποτελώντας το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα φιληδονίας, καταλήγοντας σκλαβωμένος στην λαίλαπα του καταναλωτισμού που υπαγορεύει ο σύγχρονος τρόπος ζωής. Η κατάπτωση των Αξιών, των Ιδεών και των Προτύπων, η στροφή προς την αναζήτηση μιας δήθεν ευτυχίας βασισμένης κατά αποκλειστικότητα στα υλικά αγαθά, η απομάκρυνση του ανθρώπου από τη φύση, αλλά και η θεοποίηση του χρήματος αποτελούν το δηλητήριο που οδηγεί την ανθρώπινη ύπαρξη στον εκφυλισμό της.
Στην ουσία, το εμπόριο ναρκωτικών πρόκειται για μια πράξη που στρέφεται ολοκληρωτικά εναντίον της νεολαίας, καθώς διαμέσου της εξάρτησης την καθιστά ανίκανη να επιτελέσει το ιστορικό της πεπρωμένο. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια πράξη που στρέφεται και κατά του ίδιου του Έθνους, δεδομένου ότι η νεολαία αποτελεί τον εγγυητή της διαιώνισης της Φυλής. Η χρήση και η εξάρτηση αποτελεί τον απόλυτο μονόδρομο προς την ανελευθερία, εκφυλίζοντας τους νέους και οδηγώντας τους προς τον βιολογικό τους θάνατο. Τους μετατρέπει σε θύμα και έρμαιο των εχθρών του Έθνους, οι οποίοι διευκολύνονται από την καταστροφή της νεότητας και της δύναμης που αυτή περικλείει. Πρόκειται για μια γενοκτονία σε εξέλιξη, καθώς το αδύναμο μυαλό δεν σκέφτεται και το αδύναμο σώμα δεν πολεμά. Οι αντιστάσεις του λαού μειώνονται από την δυστυχία που σπέρνουν τα ναρκωτικά και η όποια αντίδραση ενάντια στην μάστιγα του νεοφιλελευθερισμού καθίσταται ανίσχυρη ή και ανύπαρκτη.
Καθήκον, λοιπόν, του νέου Εθνικιστή είναι να αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις ενάντια στη λαίλαπα των ναρκωτικών, αλλά και σε κάθε άλλη μορφή εξάρτησης που πηγάζει από την παθολογική εξάπλωση του καταναλωτισμού, σκοτώνοντας το ίδιο του το Αίμα και λεπταίνοντας τις γραμμές αντίστασης του Έθνους απέναντι στον προελαύνοντα εχθρό. Να αντισταθεί στην υλιστική κοινωνία, στο χρήμα και στο σύγχρονο, μαζοποιημένο και αντιφυσικό τρόπο ζωής. Πάγια θέση της Ιδεολογίας μας είναι ότι οι πάσης φύσεως εξαρτήσεις δεν έχουν θέση στην κοινωνία που οραματιζόμαστε, καθώς πίστη μας είναι ότι ο Ανώτερος Άνθρωπος δεν διαθέτει καμιά αλυσίδα που να τον κρατά σιδηροδέσμιο, εμποδίζοντας τον να φτάσει στο ανώτατο όριο της ανθρώπινης ύπαρξης, προς όφελος του Έθνους και της Φυλής.
Δίχως καμιά ανοχή σε κανένα ναρκωτικό και σε καμιά είδους εξάρτηση που θέλει τον άνθρωπο υποταγμένο και δουλοπρεπή, η νεολαία της Χρυσής Αυγής μάχεται τον σύγχρονο, εκφυλισμένο τρόπο ζωής και διασκέδασης. Χρέος της Ελληνικής Νεολαίας είναι να εκφράζει το υγιές και το ωραίο, όπως ακριβώς πρεσβεύει και η Ιδεολογία μας, αντανακλώντας τη σοφία των δοξασμένων προγόνων μας και το τιμημένο παρελθόν μας. Αγωνιζόμαστε για την ενσάρκωση των ιδεών μας σε κάθε μας πράξη, καθώς κάθε εθνικιστής οφείλει να είναι ένα πρότυπο φωτεινό, πνευματικά και σωματικά. Και αυτό είναι κάτι που το χρωστάμε, πρωτίστως, στην ίδια μας την ύπαρξη.
