Μπορεί και να 'ναι οι ηλικίες μας αταίριαστες, σύντροφε, μπορεί κι' ο τρόπος που προσεγγίζουμε την έννοια του αγώνα ολωσδιόλου διάφορος. Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω καλά όμως είναι πως βρέθηκες δέσμιος στις συμπληγάδες μιας σκοπιμότητας πιο σκοτεινής κι' απ' το σκοτάδι. Ο Φαρισαϊσμός, αυτή η υποκρισία ενός ολόκληρου συστήματος, είναι ο μόνος όρος που μπορεί ν' αποδώσει τα κίνητρα για το μαρτύριο που κάποιοι επέβαλαν στην οικογένειά σου και σένα. Μιας β΄κατηγορίας δεσμώτης, απ' το κράτος βαφτίστηκες, σύντροφε, απλά γιατί δεν έτυχες κι' εσύ του "προσόντος" μιας ιδιότητας, εκείνης του "βουλευτή". Όντας απλά το παιδί με τη μαύρη μπλούζα, τίτλος τιμής όταν την Ελλάδα ολόκληρην όργωνες την ελληνική κρατώντας σημαία. Όντας απλά ο ανυστερόβουλος αγωνιστής που δεν καταδέχτηκε να γίνει ο καρπαζοεισπράκτορας των οργανωμένων επιθέσεων εκείνου του συρφετού των πρακτόρων πρεσβειών και χρήσιμων ηλίθιων, αυτός ο Ιππότης που δεν ανεχόταν να βρίζει ο κάθε αλήτης τα κορίτσια που μοίραζαν τα φυλλάδια. Αυτός που χρεώθηκε τους κατά φαντασίαν "τραμπουκισμούς", που βαφτίστηκε "ταγματοεφοδίτης", την ώρα που οι επιτιθέμενοι βαφτίζονταν "ομάδα περιφρούρησης", που αντικειμενικά όσα έκαμε, δεν είναι παρά η άμυνα κι' η αξοπρέπεια σε επίπεδο ατομικό και συλλογικό. Εσύ, που χρεώνεσαι τους ανύπαρκτους "μαχαιρωμένους" σκουρόχρωμους, που γίνηκες δακτυλοδεικτούμενος στη γειτονιά για το μαύρο μπλουζάκι, που μπορούσες να 'σαι κι' απέναντι (αν δεν ήσουν συνειδητός στρατιώτης του αγώνα), να σπάζεις βιτρίνες, να βρίζεις "τους μπάτσους" και να καις ατιμώρητα. Κι' όμως, δεν πήγες εκεί, πήγες με την πλευρά που 'χες χαμένο το δίκιο εξ αρχής, εκείνο το "δίκιο" του "νοικοκύρη" που βλέπει τον "κλέφτη" να του τ' αρπάζει κατάμουτρα. Και το 'καμες με μόνη την πίστην ως γνώμονα. Και βρέθηκες να εκτίεις ποινή πριν κριθείς, πριν τύχεις αυτού που δικαιούσαι αυτοδίκαια, την ώρα που τόσα και τόσα αποβράσματα κάνουνε χρήση-κατάχρηση, εκείνου του ρήματος ενός κατ' επίφασιν πολιτισμού νομικού, που συνοψίζεται σ' έναν κώδικα μιας ποινκής δικονομίας κατ' εκλογήν τηρουμένων κανόνων. Γιατί, έτσι απλά, κάποιοι "χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ, μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω σου έκτισαν τείχη". Προσκυνώ το μαρτύριό σου, σύντροφε δεσμώτη του Μαλανδρίνου...
ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
ΠΗΓΗ
